Time is a valuable thing.

Onderwerp: Time is a valuable thing. zo 27 jul 2014 - 22:40

De zon sprankelde achter de bomen door. De tijd vloog. Ragged keek het kamp af en merkte Rough op. De jonge kit van Shadowclan. Hij had wel zin om met een kitten te gaan stoeien. Dus dit was wel even het beste moment aangezien hij zich dood verveelde. Hij sloop op het jonge kitten af. Hij wou die kleine de schrik van haar leven geven. Sluipen was niet zijn beste vak. Maar deze kit moest een makkie zijn. Er verscheen een lichte grijns op de bruine katers gezicht. "Zet je maar schrap kittie"

// Roughkit \\

Het takje op de grond lag daar zo stil, zo onbeweeglijk. Het daagde haar uit. Haar ogen waren strak op het takje gefixeerd, en langzaam deed ze een stapje naar voren. You'll be mine! Haar lipjes krulde op tot een grijns waarbij haar kleine, witte, scherpe tandjes te zien waren. En toen schrok ze. Een piep verliet haar bek, en snel draaide ze haar om naar Raggedpaw. "Fox-dung!" Riep ze uit. "Ik krijg je nog wel..." piepte ze onheilspellend.

Het gepiep van de kleine kitten liet hem een lach op zijn gezicht zetten. "Hehe, daar had ik je toch even he? Kleine." Hij keek haar aan met een uitdagende blik. "Wat wou je dan anders tegen me doen? Je kan toch niks beginnen tegen mij" Hij zei het zo zelfverzekerd. Hij dacht alleen maar zo omdat zij altijd nog een kitten was en hij een Apprentice. Daardoor voelde hij zich groter. Hij zal wel zwaar voor schut staan als het blijkt dat deze kitten wel iets tegen hem kon doen. Iedereen kon meekijken. Waarom moest hij ook weer zo'n grote mond hebben

"Hehe, daar had ik je toch even he? Kleine." Roughkit draaide zich wild en snel volledig naar hem toe en vernauwde haar blauwe oogjes. "Wat wou je dan anders tegen me doen? Je kan toch niks beginnen tegen mij," vervolgde hij. Roughkit liet een klein gegrauw horen. Drie moons geleden was hij niet veel beter dan zij was, hoe durfde hij! "Ja, je hebt gelijk," gaf ze zoetjes toe. "Als je me maar niet weer kleine noemt," reageerde ze met een durf-het-nog-eens-te-zeggen, dan-pak-ik-je-vanzelf-wel-terug blik. Ze grijnsde onschuldig en deed een stapje naar achteren. Ag, ze zou hem sowieso nog wel terug pakken. Was het niet nu..? Dan was het wel over een aantal moons. Het hoefde niet eens perse in haar apprentices tijd. Ze zou het gewoon niet vergeten. Door dat het leek dat ze nu niets zou doen, schoot ze juist naar voren en greep ze hem bij zijn oor. Ja, hij had al wat training gehad, en was waarschijnlijk allang die gemene kitten trucjes vergeten. Dus dit zou hem vast wel verrast hebben.

"Ja, je hebt gelijk, als je me maar niet weer kleine noemt," Zei de kitten. Plotseling pakte ze hem beet bij z'n oor. Zijn andere ging naar beneden. "Awh!" Zei hij al los wringend. "Oke oke, rustig ik zal je al geen kleine meer noemen hoor. Het deed trouwens niet zoveel pijn." Hij keek de kleine kitten geschokt aan. "Maar, ik kwam hier niet voor droge praat." Zei de bruine kater."Dus" volgde hij. "Heb je hier zo'n mosballetje ofzo?" Hij keek Rough vragend aan. In zijn jonge jaren hadden ze ook mosballetjes. Alleen had Ragged er altijd een afkeur tegen. Die stomme dingen waren niks voor hem. Nee, hij wou liever een echte dooie muis in zijn klauwen. Maar, omdat deze kitten niet zoals hem is. En, heeft hij haar ook vaak zat met zo'n ding zien spelen. Vroeg hij het dus maar. Tenslotte wilde hij niet een droog gesprek voeren, terwijl hij daar niet eens voor kwam.

Onderwerp: Re: Time is a valuable thing.