Hello everybody ! [Open]

Sunset lachte na wat de poes had gezegd. "Die tweebenen hebben me hierheen gejaagd" snauwde ze. "Dus ik doe alles behalve weggaan!" Ze bedacht over wat de poes had gezegd over rogue territory maar ze waren hier in de twoleg place, waar het kamp van de BloodClan zit. "Wees blij dat ik je vriendje niet heb verscheurd." Blies ze. Sunset was dan klein en slank, maar ze was enorm behendig en snel, en dit gevecht was makkelijk te winnen. "Of wil je soms dat ik dat wel doe?" Siste ze, haar oren stonden plat en haar staart zwaaide boos heen en weer. "Ik heb nou eenmaal een hekel aan katers." Bromde ze in zichzelf. Ze sloeg haar klauwen uit en liep naar de poes toe. "ShadowClan huh?" Grinnikte Sunset. Haar zilveren ogen keken kil en doordringend naar de poes. "Jouw naam is?" Grijnsde ze. Ze had de naam Einstein al gehoord toen de poes de kittypet had uitgelachen. Sunset zwaaide met haar staart en bedacht opeens dat de kittypet geen halsband heeft, vreemd? Ze wendde zich weer tot de poes, en haar haren schoten overeind, ze haatte clankatten, het liefst had ze nu haar nagels in de poes gezet, en laten zien aan de kittypet hoe ShadowClan bloed eruit ziet.

"Hm, ja inderdaad daar ben ik blij om ja. En mijn naam is Specklepaw. En als ik vragen mag, wat hebben die tweebenen jou dan gedaan?" Ze keek de Bloodclan poes vragend aan. "En ook al is dit niet echt rogue gebied. Maar we zitten gewoon naast zijn tuinhek. Dus is het gewoon zijn huis plaats." Ze sprong het hek weer op om beter zicht te krijgen. De poes zag ook dat de tweebenen met andere zaken bezig waren. Terwijl hun eigen kat hier bijna dood ging. Ze haatte die bloodclan poes. Want als er iets is wat zij wel haat is het Bloodclan. En ze was al helemaal niet bang voor haar. Maar ze was niet echt in de mood om te vechten. "En waarom is jullie clan hier nog? Ik dacht dat Firestar Scourge had gedood?" Durfde ze te vragen.

"Ze bekogelden mij met steentjes en ze wilden mij slaan." Siste Sunset. Specklepaw vroeg over Scourge. "Ik ben nog niet zo lang in de BloodClan, ik weet het niet." Mauwde ze. Behendig sprong Sunset op het hek en keek naar de tweebenen. Ze waren hun wonden aan het verzorgen die Sunset had aangericht. Ze zag ze wijzen naar haar en Sunset grijnsde. "Volgensmij heb je wat tweebeen problemen." Grinnikte Sunset. De grote tweebenen liepen op de katten af. Sunset duwde de Clanpoes van het hek af, en zorgde ervoor dat de poes niet uit de tuin zou kunnen komen. Ze miauwde heel lief en keek naar de opgesloten poes. Het hek waar Sunset op zat was de enige uitweg. "Ik ben Sunset, Nice to meet You." Grinnikte ze. Terwijl de tweebenen zich van de nachtzwarte poes afwendden en kwaad naar de rode poes keken.

Einstein schrok toen hij opeens tegen de grond werd gedrukt. Hij gromde luid en sloeg met zijn poten. "Laat me met rust stomme kat!" Hij luisterde naar het gesprek tussen de anderen en werd losgelaten. Hij bleef opzij staan en volgde het gesprek waar hij het meeste niet van begreep. Hij zag opeens de mensen zijn buren waren het. Hij zag dat de kat samen met zijn vriendin in de tuin gevangen zat. Einstein sprong behendig op het hek en naar beneden. Hij gaf Sunset een duw en rende langs Specklepaw naar de mensen. Hij miauwde en begon rond hun benen te draaien. Hij keek omhoog en miauwde. "Hee Einstein, ben je lekker aan het spelen met je vrienden? Alleen die rosse lijkt me leuk, maar die zwarte is gemeen." De zwarte kat miauwde luid en draaide zich om naar de zwarte kat. Hij zette zijn haren overeind en blies. De mensen liepen daardoor meteen op de kat af. "WEG JIJ!" riepen de mensen. De man wachtte af op de kat, maar zodra ze zou willen aanvallen wist hij wat te doen. Geen agressieve beesten in zijn buurt. Einstein keek naar Sunset en ging naast Specklepaw staan. "Ik zou maar gaan, als je hen nu aanvalt pakken ze hun geweer en ga je eraan! Dat is handig he? Kittypet zijn !" Hij lachtte en zijn gele ogen straalden van trots.

Aaaah ik kon niet volgen xD
Edit: Ik moet ervandoor, niet teveel posten aub want dan kan ik niet meer volgen en dat word een ramp :')

"Oh yeah? You can kiss my ass!" Siste de poes. Ze keek om naar de tweebenen die boos op haar afliepen. Ze gromde. Ze maakte een snelle sprint achter hun langs. Waardoor ze waren afgeleid. Hierdoor Kon Speckle aanvallen. Ze beet een van de Tweebenen in hun kuiten. Waarbij die een harde gil liet horen. Bij de andere tweebeen schoot ze haar klauwen tegen zijn armen. Ze siste de tweebenen na. Die kwamen voorlopig niet meer haat lastigvallen. Die Bloodclan poes dacht echt dat ze slim was. Nou kon de clanpoes heus wel tegen tweebenen op. Ze zocht alleen een andere uitweg. Tegenover haar stond een schuurtje. Ze sprong snel op het dakje ervan, en staarde de BC poes aan met vernauwde oogjes. Maar ze had wel al eventjes niks meer gehoord van Einstein.

Sunset blies naar de tweebenen die woest naar haar schreeuwden. "Mij vergeten ze nooit meer, dat worden littekens." Ze wees met haar staart naar de wonden op de benen van de kleine tweebeen die Sunset had veroorzaakt. Woest schoot ze naar Einstein, beet snel en hard in zijn staart en sleurde hem tegen de muur. Daarna schoot ze naar Specklepaw, verkocht haar een klap en sprong met een enorme vaart vanaf het dakje in de hoge boom. De tweebenen stonden verstijfd van schrik naar Sunset te kijken, maar ze schoot al naar de volgende boom, en vluchtte zo weg uit de tuin, naar de straat waar ze verder enorm snel over de bomen heen sprintte. Weg van die stomme tweebenen.

Ze Kon nog net de klap van de Bloodclanner ontwijken. Maar zag dat Einstein een harde klap had gekregen. Ze keek de poes nog na die van boom naar boom ging. Lafaard. Vluchten voor tweebenen. Ze sprong daarna van het dakje af naar Einstein toe. De dag verliep anders dan ze had gedacht. "Einstein? Einstein!" Ze hoopte dat de kat haar had gehoord en weer Kon opstaan. Want hoe ging ze nu weer verder met een gewonde Einstein

Einstein lette eerst op de poes die de mensen aanviel. "Nee niet doen ze willen jou geen kwaad doen!" Hij riep luid, maar veel kon hij niet meer doen. Hij zag de zwarte kat voor zijn neus en hij blies naar haar. "Laat me met rust!" Hij voelde hoe ze zijn staart beet nam en hij zag een dikke muur verschijnen. De jonge kat knalde tegen de muur aan. Hij piepte van de pijn en alles werd zwart voor zijn ogen..

Hij hoorde zijn naam en voorzichtig opende hij zijn ogen. Wazig staarde hij om zich heen. Hij krabbelde voorzichtig overeind maar zijn poot deed veel pijn. Hij piepte en zakte even in. Hij was vast met zijn poot tegen de muur geknald. Gebroken was het zeker niet, maar wel gekneusd. Hij keek om en zag Specklepaw. Hij mankte naar haar toe en gaf haar een lik. "Het gaat.." Hij glimlachte zacht en likte daarna zijn poot.

Specklepaw was opgelucht van zijn antwoord. Ze zag hoe hij zijn pootje verzorgde. "Die tweebenen wilde in het begin niks doen, maar toen duwde Sunset me van het hekwerk af. En toen waren ze niet meer gefocust op de poes maar op mij. Dus ik moest wel" Ze knikte hem aan. "Z-zal ik dan nu maar gaan? Jij moet rust hebben nu met je poot. En het word al later, want we zitten hier al eventjes. Maar ik denk dat ze het niet hebben gemerkt." Ze keek even naar de gewonde poot van Einstein. Ze dacht even na wat ze nu verder moesten."Ik kan wel vaker met jou afspreken. Dan leren we elkaar nog beter kennen. Maar ik ga niet te vaak het kamp uit, want dan komen ze erachter. Ik zeg gewoon dat ik ga jagen." Ze stopte even. "Maar we kunnen elkaar nog vaak zien hoor. Maar je moet dan wel op het hek zitten. Of waar dan ook. Zorg dat je naar buiten kan in ieder geval."

De kleine kat luisterde naar haar woorden. "Nee Specklepaw! Toen Sunset ervoor zorgde dat zij naar jou keken ben ik naar hun gegaan. Het zijn mijn buren en ze kennen me. Daarom deed ik gemeen naar Sunset zodat ze wisten dat zij de vijand was en niet jij. Ze wilden haar pakken en niet jou. Nu gaan ze je misschien wel haten." Hij keek haar aan en likte nog een keer aan zijn pijnlijke poot. De poes vertelde dat het misschien tijd was om te gaan en zacht knikte hij. Het werd een beetje donker en dan zou hij zeker naar binnen moeten. En hij moest via de voordeur gaan want over het hek kon hij nu niet meer springen. "Dat is goed. Maar zorg dat jij op mijn hek bent. Als mijn poot toch nog niet genezen is zal ik niet op het hek kunnen springen, maar dan ben ik wel in de tuin. Dan zie je me ook vanuit het hek als ik er ben." Hij glimlachte naar haar en mankte dichterbij. Hij drukte zijn snuit even tegen de hare. "Tot de volgende keer, Specklepaw. Bedankt voor alles, het was een leuke dag." Hij draaide zich om en mankte naar het tuinhek van zijn buren om naar de straat te lopen. Hij kroop ertussen en mankte naar zijn huisje. Hij hoopte wel dat hij de volgende keer buiten mocht nu hij gewond was. Ach, erg zou het niet zijn. Zolang hij zijn nieuwe vriendin kon zien, was de kater blij.

De poes keek nog even achter zich naar de manke kat. Totdat hij helemaal was verdwenen in de schemering. "Tot de volgende keer Einstein" Fluisterde ze nog. dag was anders gelopen dan ze had gehoopt. Gewoon een doodnormaal spelletje doen wat uitliep op een bloedvergietende ruzie met die achterlijke Bloodclanner. Door haar was dit allemaal verpest. Door haar moest ze nu gaan. Maar dat zou ze toch al moeten doen, want het werd al erg laat. En ze had geen zin ij vragende oogjes om haar heen. Voor nu zal ze gewoon haar nest in gaan en lekker slapen. En wachten tot ze haar beste vriend weer Kon zien.

OOC; Het was leuk om topicje te doen. En natuurlijk als ze weer gaan afspreken gaan we ook weer topicjes maken c:

Onderwerp: Re: Hello everybody ! [Open]