Back to the place where it has begun {+ Lostdream}

Frostfang ging naar de plek waar het allemaal begonnen was; de Sunningrocks. Misschien was het slim, misschien ook niet, maar er was hier veel prooi. Ze snoof de lucht op, om te merken dat ze volledig onopgemerkt achtervolgd werd door Lostdream. Ze draaide zich grijzend om naar de rode kater. "Hoe doe je dat? Dat het je lukt als ik slaap, snap ik nog, maar als ik wakker ben?" Ze grinnikte en prikte hem plagend in zijn buik.

+ Lostdream.

"Hoe doe je dat? Dat het je lukt als ik slaap, snap ik nog, maar als ik wakker ben?" Hij grijnsde breed, en schudde zijn hoofd. "Omdat ik Lostdream ben, duhll." Hij knipoogde, en wierp even slikkend een blik op de rivier, algauw schudde hij zijn hoofd om dat te negeren. Heel even wou hij haar om te plagen nat maken, maar dat zou misschien niet echt geaprecieerd worden.

"Omdat ik Lostdream ben, duhll." Frostfang grinnikte. Túúrlijk, perfecte reden! "Dus... Zullen we gaan jagen? Apart of samen?" Twee vragen achter elkaar, handig. Ze wierp in blik op het water. Wat had ze er nu spijt van. Hem erin gooien, een clangenoot aanvallen, hem bedreigen. Allemaal zo onwaarschijnlijk, maar toch gebeurd.

"Dus... Zullen we gaan jagen? Apart of samen?" Hij grijnsde breed, en verborg dan snel. Neutraal schudde hij zijn hoofd. "Omdat je het zo vriendleijk vraagt, zullen we apart jagen." Hij liep naar de rivier, en had heel snel een kikker gevangen die voorbij sprong. Hij liep naar de poes toe, en duwde de kikker in haar gezicht? Hij legde de kikker op haar hoofd, en spoog wat bloed uit. "Just kidding, we gaan wel samen." Hij stak zijn tong lekker kinderachtig uit.

Tot haar verbazing schudde Lostdream zijn kop. "Omdat je het zo vriendleijk vraagt, zullen we apart jagen." Onverwachte wending? Wat verdwaasd keek ze naar de plek waar de rode kater vrijwel meteen verdwenen was. Ze boog haar kop. Had ze wat fout gedaan? Ze zuchtte en begon maar met wat te jagen. Het lukte niet echt, omdat haar gedachtes er niet bij waren. Was het allemaal schijn? Hadden ze het niet goed gemaakt? Opeens werd er een groen dier in haar gezichtje geduwd en geschrokken sprong ze achteruit. Er belandde wat glibberig op haar kop en gillend gooide ze haar hoofd naar achteren. Toen ze het 'monster' zag liggen schaterde ze het uit. Het was gewoon een kikker en Lostdream had hem natuurlijk gevangen! "Just kidding, we gaan wel samen." Frost draaide haar witte kopje naar de rode kater en zag dat hij zijn tong uitstak. Ze deed hetzelfde en begroef daarna de kikker, zodat ze hem later konden ophalen. Ze rende voor de kater uit, en stopte toen meteen, zodat hij hard tegen haar aanbotste. Ze tuimelde lachend naar voren.

De poes begon te gillen, en een grote grijns lag over de lippen van de kater, die dit allemaal best grappig vond, poezen die bang waren voor kikkers. Dat begreep hij nog steeds niet goed, ze waren vies, oh ja dat waren ze, vies, glibberig, wrattig, mucus-achtig, nat, rondom goor, maar ze smaakte wel goed, eerlijk waar. Toen de poes naar hem keek, en ze merkte dat hij zijn tong uitstak, deed ze dat ook. De witte Warrior begroef de kikker, en begon te rennen. Lost rende mee, al knalde hij niet helemaal onzacht tegen haar aan toen ze plotseling en zonder waarschuwing stopte. Lachend viel zij naar voren, en de rosse kat knipperde verbaasd met zijn ogen. De poes was misschien bijna een jaar ouder als hem -wat hem deed terugdenken dat hij had gezegt zat ze best Elder kon worden, wat best dom is, zou hij over een jaartje ook al Elder kunnen worden- maar ze kon nog steeds doen als een kitten die nét een Apprentice geworden was.

Frostfang zag dat Lostdream verbaasd met zijn ogen knipperde, toen ze... Nou ja, zo kinderlijk deed. "Ach joh, een lolletje kan best door het jagen heen, toch? Eigenlijk hadden ze nog helemaal niet gejaagd, behalve dan als je de kikker mee zou rekenen -niet dat degene die hem op zou eten er blij mee zou zijn, als hij al die witte haren die Frostfang er op achtergelaten had zag zitten. Ze grinnikte en stak toen haar neus in de lucht, zodat ze de lucht kon ruiken en welke geuren daar allemaal in verstopt zaten.

"Ach joh, een lolletje kan best door het jagen heen, toch? Lost grijnsde breed, en trok zijn wenkbrauw op. "Jagen. Jij? Koningin Frostfang zou liefst op haar lui achterwerk blijven ziten terwijl Lostdream jaagt, isn't?" Hij gaf haar een por om te laten merken dat hij het goed bedoelde, en stak opnieuw zijn tong uit. Hij schoot even een struik in toen hij een bruin lichaam zag rennen, en volgde het tot hij drie meter hoog een boom in. "Mousedung." vloekte hij toen het beest was een eekhoorn bleek te zijn, van tak naar tak wegsprong.

"Jagen. Jij? Koningin Frostfang zou liefst op haar lui achterwerk blijven ziten terwijl Lostdream jaagt, isn't?" Frostfang grijnsde toen de rode kater haar een por gaf. "Nah, misschien..." Zei ze geheimzinnig, en opeens stoof Lostdream weg. Frostfang schoot hem achterna, en zag dat de eekhoorn net wegsprong. "Mousedung." Frostfang keek Lostdream aan, overwoog eventjes en begon toen aan de klim, achter de eekhoorn aan. Waarom ook niet?

Lost zag een vlinder, en een kitten in zichzelf liet hem zijn poot losmaken, en probeerde een kooitje om de vlinder heen te duwen, op de boom. Maar dat was buiten de zwaartekracht gerekend. Met een schrapend geluid gleed de kater naar onder, en zijn nagel schraapte langs de boom af. Het trok diepe, lange strepen in de boom. Met een plof, en opstuivend zand viel de kater naar onder, waar hij even kort bleef liggen, en verbaasd knipperde.

Frostfang zat al op de derde tak, toen er opeens keihard langs haar boom geschraapt werd. De boom trilde raar en de tak waar ze opstond, die erg dun was, maakte een gevaarlijk krakend geluid. Ze sprong luid miauwend naar de volgende tak. Net op tijd, want de andere tak brak af. "Wat deed jij nou?" Riep Frostfang naar beneden, al vergeten dat ze achter de eekhoorn aanzat.

De kater keek naar boven, willen of niet, hij lag nu eenmaal op zijn rug, zo was hij gevallen, en zag de poes van tak verspringen, en even later brak de dunnere tak af, die ook nog eens op Lost belandde. Balen! "Wat deed jij nou?" De stem van de poes bracht hem terug wat in realiteit, en verbaasd keek hij op, en trok hij snel zijn wenkbrauwen in een norse houding. "Nou een vlinder vangen en vallen, of was dat niet duidelijk genoeg?" snauwde hij naar boven toe. Dit ging niet echt helpen aan de slechte relatie die de twee hadden. Nou relatie, I mean vriendschapsband. De kater schudde met zijn hoofd, en wou niet eens sorry zeggen.
Als zijn vriendschap voor haar dan genoeg betekende, moest ze aar doorhebben dat hij snel last had van mood swings.

Frostfang kon het raden door de norse houding die Lostdream aannam, maar toch schrok ze van zijn snauw. "Nou een vlinder vangen en vallen, of was dat niet duidelijk genoeg?" De witte poes kromp een beetje in elkaar. Ze had het niet gemeen bedoeld en dat was toch ook duidelijk? Ze gromde zachtjes en sprong een paar takken hoger. In de boom naast haar, zaten meerdere vogels. Meerdere prooi. Geruisloos sprong Frostfang naar de volgende tak, en vanaf die tak naar de andere boom. Één van de vogels keek even om, en de kattin drukte zichzelf tegen de tak. De vogel zag gelukkig niks. Wat Frostfang nu ging doen was risicovol, maar ze had het vaker gedaan, dus ze wist wat ze deed. Met een grote sprong liet ze zich met gestrekte poten naar beneden vallen, en toen ze langs de vogels kwam, pakte ze er snel eentje in haar klauw. Ze sloeg haar nagels in het arme beestje, zodat hij ondanks al zijn pogingen niet weg kon vliegen. De grond kwam steeds dichterbij, en de tak waar ze als het goed was zo op zou landen, ook. De sneeuwwitte poes ging om wat vaart te minderen met haar vrije poot langs de andere takken, en al snel lande ze keurig op de onderste tak. Ze pakte de vogel, die al die tijd had moeten lijden, snel in haar bek en beet hem dood.