I'm back, little kitty [&Tallpaw]

De kater speelde met hem, Tallpaw wist het wel, en toch was hij het nu wel zat. Echt medelijden verscheen op zijn gezicht, maar niet voor de kater. "Wat zielig.." Mauwde hij, meer tegen zichzelf dan tegen de kater voor hem. "Lelijke kittens in een bos, en dan hebben ze ook nog eens een sukkel van een vader… Ik heb medelijden," Een gemene grijns verscheen op zijn gezicht, hij was een acteur, niets van wat hij zei meende hij echt, maar hij zei het wel. "Misschien moet de clan ze maar vangen, en aan stukken scheuren, dan kunnen de vogels ervan eten en zijn ze nog ergens goed voor," Zo, dat zou wel uitlokkend genoeg moeten zijn, "Tenzij je weggaat,"

"Niemand komt aan mijn kittens!" spuugde hij terwijl de zwart-witte kater met dikke vacht en oren plat in zijn nek opsprong en zich op de kater wierp. Echt NIEMAND zei ook maar één slecht woord over zijn vier wolvenpups! Laat staan dat ze één slechte beweging naar ze maakten! Niemand! Ookal moest Cyber dan iedereen aan stukken scheuren en zijn territorium verlaten. Zijn kilgroene ogen spuugden groen vuur en zijn klauwen waren uitgeslagen, zijn hart bonkte wild.

Het had het gewenste effect, de ander werd panisch, van wat was niet duidelijk maar hij was het zeker. "Oke," Mauwde de apprentice, niet echt aangeslagen door de reactie, hij was aan het onderhandelen hier. "Ga dan nu weg," Klonk het daarna rustig, hij had de overhand, hij wist het, de ander moest afdruipen zometeen.

"Nee" zei de zwart-witte kater koppig, hij had niet echt zin om deze irritante apprentice zijn zin nu te geven! Geen spraken van! Cyber sprong terug achteruit met opgezette vacht en uitgeslagen nagels, zijn tanden blonken in het licht "Vecht dan he Kittypet, of ben je te bang van me?" siste hij hem toe met uitdagende grijns.

Frostpaw dwaalde alleen rond in het ShadowClan territory. Ze had het geurspoor van Tallpaw, een van haar vrienden, opgespoord en had besloten het spoor te volgen. De geur werd vermengd met de verschrikkelijke geur van een buitenstaander. Ze versnelde haar tempo. Plots zag ze Tall staan met een Rogue, klaar om te gaan vechten. 'Vecht dan he Kittypet, of ben je te bang van me?', siste de kater. Frostpaw sprong voor haar vriend en vroeg: "Wat gebeurt er?!" Deze keer was de Rogue in fout, en niet Tallpaw!

De zwart-witte kater trok verachtend zijn wenbrauwen op en keek de poes aan die erbij was komen staan, zijn klauwen kneeddn nu extra hard in de massige grond en zijn nes groot walgend samen van de vresenlijke ratten-stank die van die twee Clankats afkwam. "Ach ach poesie poesi, ben je nu zo zwak dat je versterking nodig hebt rat je?" Suste hij breed grijnzend.

OCC; Tablet = typfouten

De kater wilde net weer reageren, maar net op dat moment dook Frostpaw op, en deed alsof hij bescherming nodig had. Zijn reactie was een beetje hetzelfde als die van de kater tegenover hem, één wenkbrauw werd opgetrokken, en een geïrriteerde uitdrukking verscheen. De opmerking van de kater negerende stapte hij op de poes af, en ging recht voor haar staan, een niet-begrijpende blik in zijn ogen. "Wat doe je hier?" Zijn toon maakte duidelijk hoe dit hem irriteerde, ze was op dit moment even niet welkom. Dit was zíjn gevecht. "Hou effe je bek," Snauwde hij naar de kater achter hem, "Ik ben in gesprek, jij swipnip," Hierna richtte hij zich weer tot Frost, een ongeduldige, vragende blik in zijn ogen nu. "Nou?"

Met een staart die geïrriteerd heen en weer zwiepte ging de kater walgend zitten, zijn vacht stond dik door de toon die de kater naar hem richtte. Maar meer dan een diepe grom en een snuif van verachting kwam er niet uit toen hij zijn staart rond zijn poten sloeg, afwachtend op de reactie van de jonge poes.

'Ach ach poesie poesi, ben je nu zo zwak dat je versterking nodig hebt rat je?', miauwde de vijandige kater. Frostpaw siste met een boze blik in haar ogen. Ze dacht terug aan haar gesprek met Nevermind en probeerde zijn ijzige blik over te nemen, wat haar vandaag ook echt lukte! Kil staarde ze voor zich uit. 'Wat doe je hier?', mauwde Tallpaw op een geïrriteerde toon. 'Hou effe je bek. Ik ben in gesprek, jij swipnip', snauwde hij vervolgens naar de 'swipnip' die achter hem stond. 'Nou?' Frostpaw slikte even. Ja, waarom zou ze hier nu zijn? Wat een domme vraag zeg... Om met de twolegvogels (kippen) te gaan spelen! "Ik rook een vijandige geur, ben het spoor gevolgd en nu ben ik hier. Dat is toch logisch, als loyale Clankat?" Haar stem klonk een beetje verbaasd; Tall deed net of het een wonder was dat ze hier was, en dat Fro hier eigenlijk helemaal niet mocht zijn. Was dat misschien zo, dan..?

Tall had het idee dat hij gewoon elke dag gevolgd werd, dat zijn moeder katten aanstelde die voor de dag op hem moesten letten. Maar aan haar stem en uitleg te horen was dat niet zo. De kater zuchtte eens, en verzachtte even zijn blik, dit was ook niet eerlijk voor de poes, ze wilde alleen maar helpen. "Oke," Mauwde hij tenslotte, en knikte eens. "Ik snap het, maar het was niet nodig, ik kan voor mezelf zorgen," Vervolgde hij toen, een beetje van zijn irritatie weergevende. Hopelijk snapte Frost het nu wat beter, en zou ze ook begrijpen dat hij dit alles prima onder controle had.

"Haha, dat denk je maar stomme haarbal! Als je net zoals mij een Rogue zou zijn en alles op eigen houtje moest doen zou je het nog geen maand volhouden" spotte de zwart-witte kater die achter de poes ging staan om Tall dodenlijk aan te kijken. Zijn tong ging uitdagend over zijn wit stel lippen en zijn oren gingen beiden een andere kant op, Cyber hief dreigend een witte poot op en sloeg zijn klauwen uit om vervolgens die poot op de kont van de poes te laten neerdalen, een soort *pets* klonk en Cyber grijnsde breed naar de jonge kater voor de poes.

Onderwerp: Re: I'm back, little kitty [&Tallpaw]