lalalala

Lightpaw slenterde in de Tallpines. In dit stuk van het Thunderclanterritory was ze maar een paar keer geweest. Ze voelde zich er zo onbeschermd in. De bomen waren onnatuurlijk recht naast elkaar gezet alsof ze aan het wachten waren tot ze groot genoeg waren om voorover te buigen en je te verscheuren. Lightpaw fantaseerde erop los. Gelukkig zou er veel prooi zitten, dat maakte het griezelverhaal wat beter. Ze snoof de geur van muis op. Haar hoofd draaide zich in de richting van waar ze het had geroken. Na even zoeken zag ze tussen het nieuwe groen iets scharrelen. Langzaam liet de apprentice zich in sluiphouding zakken. Ze sloop naar voren en hielt haar adem even in voordat ze sprong. Haar lichaam katapulteerde zich naar de muis. Het was net of de tijd even stil stond. De muis keek door een geluid op en sprintte ervandoor. Geïrriteerd keek ze om zich heen. Was het haar schuld geweest? Ze dacht van niet.  Wie was er hier dan nog? De neigen om te vragen wie er was moest ze onderdrukken, ze wou niet nog meer prooi verjagen.

Lightpaw kneep haar ogen dicht tegen de zon. Een briesje voerde geuren mee. Nu rook ze het goed genoeg, een andere Thunderclan kat. Even had ze gevreesd dat ze iemand moest verjagen van het territorium van haar clan. Als het dan iemand van de Skyclan was, zou ze niet weten wat te doen. Met haar staart in de lucht stapte ze naar het geluid toe. Blijkbaar had ze evenveel prooi misgelopen als haar. Al was de reden van de rosse apprentice niet dat iemand anders het ''schitterende'' idee had om geluid te maken, dacht ze met sarcasme. Ze schudde haar negatieve gedachten van zich af en stapte wat dichter naar haar toe. 'Hoi! Blijkbaar lukt het jagen even goed als bij mij?' zei ze met een klein lachje. Misschien konden ze wel samen jagen, dat was altijd gezelliger. Zolang de andere niet je de hele tijd uit je concentratie haalde of de prooi wegjoeg

Nog steeds geërgerd door haar mislukte jachtpoging, zocht Nimblepaw de ogen van Lightpaw en dwong zichzelf te glimlachen. "Pff, blijkbaar," grinnikte ze. "Ik maakte een stomme beginnersfout. Gelukkig is het niet meer heel belangrijk om iedere keer met prooi terug te komen. Te prooistapel is tegenwoordig weer goed vol." Pff, waarom moest ze er nou weer zo'n analyse op loslaten. Ze wilde gewoon een gesprek beginnen, dacht ze. 

'Pff, blijkbaar,' zei Nimblepaw. Lightpaw wist niet goed wat te antwoorden daarop. Gelukkig ging de poes verder. 'Ik maakte een stomme beginnersfout. Gelukkig is het niet meer heel belangrijk om iedere keer met prooi terug te komen. De prooistapel is tegenwoordig weer goed vol,' Dat veranderde er niet veel aan, ze wist nog steeds niet wat te zeggen. Lightpaw fronste, als ze er zo over dacht, dan kon ze evengoed niet jagen. Ze overwoog serieus om haar gedachten uit te spreken. 'Het blijft belangrijk,' zei ze iets stugger dan bedoeld. Ze toonde nog een iets wat gemaakte glimlach erachter.