I've waited long enough, Ash.

De zachte kater zuchtte zachtjes, terwijl de bijna volle maan door de bomen scheen en het pad voor hem verlichtte. Zijn kop stond er de laatste tijd niet naar, dat had blijkbaar de hele clan gemerkt. Hij kreeg steeds meer snauwen naar z'n kop geslingerd dat hij moest uitkijken en vragen waarom hij niets gevangen had. Nightspark ging zitten en keek omhoog, antwoord gaf hij bijna toch nooit. Andere katten zouden het nooit snappen.
Zijn blauwe ogen stonden opvallend zelfzeker vanavond, hij had vanmiddag een besluit genomen en had Ashdrizzle toegefluisterd om hem hier vannacht te ontmoeten. Nightspark had besloten dat hij lang genoeg had gewacht, er waren inmiddels al drie halve manen* op en onder gegaan, en hij had nog steeds geen antwoord gekregen van de kater. Zijn zwarte oortjes draaide zich naar achter toe, toen er geritsel klonk. "Ash?" vroeg hij, zachtjes.



[*Drie halve manen = anderhalve maand, ik wilde moeilijk doen xD]

Zijn maag had sinds de woorden van Nightspark geen enkele seconden stil gestaan. Alsof de zenuwen elk moment door vacht heen zichtbaar konden worden, zo erg trilde hij. Het werd langzaamaan steeds donkerder en donkerder. Met zachte fluwelen pootstappen stapte hij onder de bomen door, zijn blauwe ogen op de grond onder hem gericht. Veel had hij er niet over na kunnen denken, als was hij in die tijd zeker een Moon ouder geworden. Zijn kittens en die verdomde Queen namen weer eens alles in beslag. Slatekit was ziek en Roughkit had zichzelf in de problemen gewerkt met een andere kitten. Het zou niet lang duren voordat Fawnstep er eentje dood zou aantreffen in haar nest en hij zou haar er dan zeker niet bij helpen.
"Ash?" Hij was al opgemerkt door de kater en zelf schrok hij er lichtjes van. Toch zette hij door en duwde zijn grijze lichaam door de struiken, waarna hij nog licht onzeker door zijn achterpoten zakte en op de grond ging zitten. Verlegen, als een kleine kitten, keek hij naar de grond. "Ik eh.. ik denk dat ik een antwoord voor je heb." Mompelde hij, nog steeds de moed niet kunnen verzamelende om ook maar op te kijken. Zijn hart klopte in zijn keel en hij begroef zijn grijze voorpootjes in de koele aarde. Oh StarClan, hij wilde dat dit goed zou aflopen.

Zijn blauwe ogen stonden koel, zelfzeker en rustig. Hij had zichzelf goed voorbereid, voorbereid op het ergste wat kon komen. Want als het erg zou worden, zou het alleen maar beter kunnen worden, toch? Dat was tenminste de mentaliteit die hij momenteel handelde. Hij keek de grijze kater aan en zuchtte zachtjes, al kon hij de blijdschap zijn lichaam maar met moeite verbergen. Nooit had hij kunnen raden dat Ashdrizzle de kater, sowieso een kater!?, zou zijn waar hij zich volledig bij op zn gemak zou voelen. "Ik eh.. ik denk dat ik een antwoord voor je heb." Nightspark's hart stond eventjes stil en een kille rilling gleed over zijn rug heen. "Daar ... daar wachtte ik op," miauwde hij, opeens een stuk minder zeker van zichzelf, terug naar de kater. Zijn blauwe ogen gleden over de kater heen, maar schoten al snel weer naar de donkere ruimte achter hem. Niemand zou hen zien hier, toch? Nee. Iedereen lag te slapen, toch?

"Daar ... daar wachtte ik op," Ashdrizzle waagde het om voor een moment op te kijken, maar keek als een zwakke kitten weer gelijk naar zijn poten. Zijn ademhaling was uit zijn ritme geraakt en zijn staart lag al geen seconde stil. Hoe moest hij dit zeggen? Wat moest hij doen? Hoe moest zijn houding zijn? Hij peinsde zijn hersenen af op zoek naar het juiste antwoord, maar het kwam maar niet. Momenten gingen voorbij en nog steeds had hij zijn kaken niet van elkaar kunnen halen, totdat hij opstond en naar Nightspark toe trippelde.
"Ik.. eh.." Hij stamelde nog, maar keek Nightspark wel aan, dat was al een grote sprong. "Ik.. ik wil bij je zijn." Het kwam er als een opgeluchte zucht uit en hij drukte kort zijn snuitje tegen de wang van Nightspark.

Oké, paniek begon op te borrelen in zijn borstkas. Had hij hier goed aan gedaan? Had hij Ashdrizzle te veel gepushed hiervoor? Oh starclan,straks werd hij afgewezen door iets wat zíjn schuld was. Nou ja, alles was zijn schuld omdat hij diegene was die het eerste gevallen was. Zijn wereld spinde om hem heen en hij zetten zijn klauwen in de grond om houvast te houden. Hij had vanmorgen moeten eten, dan was dit waarschijnlijk een stuk beter zijn gelukt. Hij keek op toen de grijze kater dichter in zijn buurt kwam en hij slikte moeizaam. "Ik.. ik wil bij je zijn." Blauwe ogen ontmoeten blauwe ogen en een vonk van gelukzaligheid verspreiden zich in die van Nightspark. Nog iets wat onzeker gaf hij de kater een lik over zijn wang en drukte daarna zijn kop in diens nek. "Stay," miauwde hij zachtjes. "That's all I ask, stay with me." Een zacht gesnor ontstond in zijn keel en verspreiden zich al snel door zijn hele lichaam heen, eindelijk kon hij gelukkig zijn. Eindelijk.

Nightspark vroeg hem om te blijven, nadat een kopje in zijn nek werd gedrukt. Zachtjes snorde Ashdrizzle en sloot zijn ogen voor moment. De geur van de zwarte kater was het enige wat hij kon ruiken, maar dat was niet erg, helemaal niet zelfs. "Voor jou wel." Glimlachte hij zachtjes en drukte zich wat dichter tegen Nightspark aan. Het kon hem eigenlijk niet eens schelen wat anderen hiervan zouden vinden. Wat moest hij anders? Wie had hij anders nog? Geen enkele kat leek hem nog normaal aan te kijken, niet sinds iedereen hem met afkeurende geschud van hun koppen nakeek. Hij had een ongelukje gehad met de dochter van de Deputy en die vervolgens afgesnauwd. Schande van de Clan. De bijnaam gonsde door zijn kop, maar nu hij bij Nightspark was, leek hij even verdwenen te zijn.

Nieuwsgierigheid had haar uit haar den gedreven toen ze de verse geuren van Ashdrizzle en Nightspark had opgemerkt. Wat moesten die twee zo laat nog uit het kamp? Met een nieuwsgierige blik in haar ogen en geluidloze pootstappen volgde ze het geurspoor van de twee maar al te bekende katers.
Met beiden had ze een hele geschiedenis achter de rug, zo dus maakte dat allemaal het alleen nog maar verwarder voor haar. Ze vond het raar, vooral omdat ze wist dat die twee geen al te vredige relatie hadden gehad .. of dat dacht ze toch. Wat ze te zien kreeg bleek echter het tegenovergestelde de betekenen. Ashdrizzle en Nightspark .. die veel te intiem waren. Wat was dit? Wat moest dit voorstellen? Meerdere vragen spookten rond in haar kopje toen ze de struiken uitstapte en met haar onschuldige uitdrukking Nightspark aankeek. Haar groene ogen waren bijna even rond als de maan, maar straalden vooral een nog nieuwsgierige en niets vermoedende blik uit. "Wat is er aan de hand?" Vroeg ze, haar stem zo helder als maar kon.

Kon het toch niet laten x'D