Wait, what is this? {+Nimblepaw}

De grijze poes stapte rustig door het bos. Vogels floten om haar heen en prooigeuren kwamen van overal. Na de regen vond Icicle het bos altijd het mooist, op het bos bij nacht na. Vrolijk versnelde ze haar pas. De geur van een konijn, welke ze blijkbaar onbewust had gevolgd, werd sterker. Ze kon hem nu net zo goed vangen. De kleine kattin begon nu te rennen. Als een grijze bliksemschicht schoot ze weg. Het probleem was dat haar blauwe blik niet op de grond lag, maar de toppen van de bomen in het oog hield. Ze struikelde en viel met haar snuit in de natte bladeren. "Mousedung!" schold ze op zichzelf. Ze stond op en schudde de laatste blaadjes uit haar korte vacht. Nu pas merkte ze het ding op waar ze over gestruikeld was. Met een nieuwsgierige blik in haar blauwe kijkers liep ze op het vreemde voorwerp af. "Verhip. Het is een twoleg ding!" zei ze tegen zichzelf. Het was een vreemd ding met twee grote cirkels aan een gebogen stok. Aan de twee cirkels waren twee draden vastgemaakt die uiteindelijk één lange draad werden. Achterdochtig liep de kleine kattin eromheen en onderzocht het nauwkeurig. Ze was best bang van het ding, maar haar nieuwsgierigheid won het van haar verstandigheid en ze tikte het aan. Er gebeurde... niets. Icicle fronste. Opeens rook ze een geur die haar bekend voorkwam. ThunderClan. "Hé," zei ze, tegen de kat die nog onzichtbaar was. "Moet je hier komen kijken." Ze sprak het niet te luid, anders joeg ze misschien nog prooi op.
(Tags: Nimblepaw | Words: 261 | Notes: Een koptelefoon xD)

Pompidompidom. Het was een mooie dag, ondanks dat het net had geregend. Het bos rook heerlijk, en de prooien lieten hun hoofdjes na de regenbui weer zien. Het was mooi om te zien dat de prooistapel weer goed gevuld was, al probeerde Nimble nog steeds iedere dag eten mee terug te nemen. Zo ook nu. Ze hoorde geritsel, dus ze spitste haar oren om erachter te komen waar het vandaan kwam. Maar toen er een windvlaag voorbij kwam, rook ze dat het een Thunderkat was. 'Hé!' hoorde ze. Ze dribbelde op de poes af. "Hee Icicle!" Ze ging naast haar staan en keek naar.. tsja, wat was het eigenlijk? "Wat is dat?" vroeg ze met een zuur gezicht toen ze de twoleggeur rook.

Twee grijze oren werden opnieuw gespitst toen er een rode poes uit de struiken verscheen. Nimblepaw heette ze, dat wist de kleine poes wel. "Hee Icicle!" miauwde de rode poes. "Ha Nimble!" zei Icicle daarop terug. De tabby apprentice kwam naast haar staan en keek ook naar het vreemde zwarte ding. "Wat is dat?" klonk de vraag. Icicle moest lachen om het zure gezicht dat Nimblepaw erbij trok. "Geen idee. Het is één of ander twoleg ding," zei ze. "Maar dat had je vast al gemerkt." voegde ze er grinnikend aan toe. Met haar voorpoot porde ze een paar keer in het ding, maar het gaf niet mee en brak niet af. "Misschien moeten we het begraven ofzo." suggesteerde de grijze kattin. Zij wist ook niet echt goed wat ermee zou moeten gebeuren, maar misschien was het op enige wijze wel gevaarlijk. "Als het een twoleg ding is weet je het nooit!" Haar staart zwiepte zachtjes over de bosgrond, die nog ietwat zompig was van de stortbui die net voorbij was gekomen.
(Tags: Nimblepaw | Words: 172 | Notes: -)

Nimble deed Icicle na en porde ook in het ding. "Lijkt me een goed plan. Alhoewel..." Ze dacht aan de vorige keer dat ze een twoleg-ding had gevonden. Een rond ding met een ster erop. Ze had er heel leuk mee gespeeld, en er was nooit wat gebeurd. "Misschien kunnen we er wat leuks mee doen, als we maar voorzichtig zijn." Ze kreeg een geniepige grijns op haar snuit, omdat ze enthousiast raakte, maar wist dat het afgekeurd zou worden door warriors als ze ermee zouden spelen.

De rode kattin kwam naast haar staan en porde ook in het malle ding. "Lijkt me een goed plan." antwoordde de apprentice op haar vraag. "Alhoewel..." voegde ze er nu aandenkend aan toe. De grijze kattin keek de rode poes vragend aan. "Misschien kunnen we er wat leuks mee doen, als we maar voorzichtig zijn." Een enthoudiaste grijns verscheen op haar rode snuit. Iciclespirit keek naar haar en fronste. "Is dat wel verstandig?" klonk haar weifelende vraag. Aan de ene kant was een bleef het een twoleg ding, ondanks het feit dat het niks kwaads in de zin leek te hebben; maar aan de andere kant leek het haar ook wel leuk. De speelsheid binnen in haar werd aangewakkerd. "Nou... Oké." zei ze uiteindelijk, een glimlach onderdrukkende. Ze voegde daad bij woord en begon het vreemde ding te onderzoeken. Eerst stak ze haar snuit in één van de vreemde ronde kleppen. Er zat een soort zachte substantie in die een beetje plakkerig aanvoelde. Toen Icicle snoof trok ze haar neus op. "Jakkes! Dat stinkt!" miauwde ze verontwaardigd.

Nimble knikte. "Ja, dat kan best. Ik heb het al eens eerder gedaan." En ze sprong vrolijk op toen Icicle er mee instemde. Ze ging naast haar staan en bekeek wat ze deed. "Laat mij eens," zei ze en ze wurmde zich tussen Icicle en het rare ding. Ze stak haar snuit in het zachte ding en beet op de randen. "Je hebt gelijk, dit is echt ranzig." Ze purde er wat harder in, en merkte dat het een beetje rammelde. Dat was leuk! Ze nam het gebogen, harde ding tussen de twee ronde, zachte dingen in haar bek en schudde haar kop heen en weer. Dat was het moment dat ze hét leuke van het ding vond: er zat een lijn aan! Een lange zwarte lijn! "Omg, kijk! Daar kunnen we super veel leuke dingen mee!"

Ook de tabby apprentice stak haar snuit in één van de vreemde cirkels, maar zij waagde het zelfs om even haar tanden in de zwarte substantie te zetten. Ze stopte daar echter snel mee. "Je hebt gelijk, dit is echt ranzig." Icicle moest lachen om het gezicht wat de apprentice trok. Maar de rode tabby was daar al lang niet meer mee bezig. Zij hield het zwarte ding nu bij de gebogen stang vast in haar bek en schudde haar kop wild heen en weer. "Ben je een hond?" lachte de kleine kattin. Ooit had ze een twoleg met een hond gezien. De twoleg had de hond een soort touw gegeven met een grote knoop. De hond had het in zijn bek genomen en het stomme beest had toen voor een lange tijd met zijn kop geschud. De grijze poes had zich kapot gelachen. "Omg, kijk! Daar kunnen we super veel leuke dingen mee!" Icicle keek naar Nimble, die duidde op de zwarte lijn die de twee zwarte cirkels verbond. "Wauw, inderdaad!" antwoordde de grijze kattin enthousiast, terwijl ze het zwarte touwtje in haar bek nam en het over de grond heen een weer sleepte.

Nimblepaw begon te lachen, al snapte ze niet helemaal waar Iciclespirit het over had. "Ik.. ik heb nog nooit een hond gezien," zei Nimble beschamend. Ze was wel eens bij de twolegs in de buurt geweest, en ze wist wel wat een hond was, maar ze had er nog nooit een in levende lijven gezien. Ze liet het ding los, en Icicle ging met het touw spelen. Ze grijnsde breed en rende achter haar aan. Icicle was een stuk groter dan Nimble, die nog steeds maar een apprentice was. Ze probeerde het ding af te maken, maar bleef af en toe haken aan het lange touw, of struikelde over haar eigen poten. Ze probeerde in het touw te bijten, maar ze kreeg het niet te pakken. Maar dit was leuk!

Vanuit haar ooghoek merkte Icicle dat de tabby poes grijnsde en haar al rennende volgde. De rode kattin jaagde het draadje vrolijk na en had het duidelijk erg naar haar zin. De lichtgrijze warrior nam een grote sprong en rolde lachende heen en weer over vreemde zwarte draad. Ze beet wild in het draadje. De grijze poes bleef bijten, tot ze doorkreeg dat het dunne zwarte draad bijna doormidden lag. Toen stopte ze. "Oeps..." Het klonk beschaamd, maar de twinkeling in haar ogen was niet te missen. "Sorry." voegde ze er aan toe.

Nimble bleef achter Icicle aanrennen en probeerde op het draadje te stappen. Icicle rolde in het rond en af toe viel Nimble bijna bovenop haar. Totdat ze een zacht gescheur hoorde. Ze bleven allebei stil staan, en keken haar het bijna gescheurde draade. "Ach, boeie," lachte Nimble. "Het is maar een twoleg ding, dat maakt niet uit. Bovendien heb ik toch geen idee wat het uitmaakt dat het bijna afgebroken is, maar wij kunnen er nog mee spelen." Icicle lette niet op, en Nimble maakte er gebruik van. Ze rende op het ding af, klemde het tussen haar kaken en rende ermee weg, het lange draad achter zich aanslepend.

"Ach, boeie." hoorde Icicle lachen. Ze keek naar de rode apprentice. "Het is maar een twoleg ding, dat maakt niet uit. Bovendien heb ik toch geen idee wat het uitmaakt dat het bijna afgebroken is, maar wij kunnen er nog mee spelen." De blauwogige poes liet haar blik nog eens over het ding glijden, tot de rode tabby het oppakte en ermee wegrende. Maar daar lette de lichtgrijze warrior nu niet op. "Het draadje was hetgeen wat haar aandacht trok. Ze rende erachteraan, haar ijsblauwe blik op het draadje gevestigd. "Haha!" riep ze, toen ze haar poten op het uiteinde drukte. De kleine kattin nam het ding in haar bek en schudde ht, zoals de tabby apprentice bij de gebogen stok had gedaan. Ze grinnikte. "Nu ben ik ook een hond."

Nimble rende vrolijk weg, met het lichte ding stevig vastgeklemd tussen haar tanden. Icicle rende achter haar aan, jagend op het lange koord. En al snel kreeg ze die te pakken, waardoor Nimble plots krachtig tot stilstand werd gedwongen. Ze viel achterover, op haar rug. Maar ze hield het ding tussen haar tanden. "Een hond?" lachte ze. Ze stond snel op en begon prompt vooruit te lopen, hopend dat Icicle zou begrijpen dat zij nu de twoleg speelde, en dat Icicle haar zou moeten volgen als een hond.