Help her, please..

De grijze poes haalde bruusk haar kop op toen ze de bekende stem van haar zus hoorde opdoemen. "Littlestream, kom snel, Roughkit is in het water gevallen," Haar wenkbrauwen fronsten zich en met snelle opeenvolgende passen trippelde ze in de richting van de zwarte poes die ondertussen al gearriveerd was in haar den. Het aanzicht deed haar hart even samen krimpen. "Hoe kon dit gebeurd zijn?" Siste ze. "Het duurt een tijdje voor een kitten bij het kleine meer kan geraken, hoe komt het dat je haar afwezigheid niet had opgemerkt?" Haar ogen spuwden vuur. Dit was nu al de tweede keer dat één van Fawnstep's kittens in gevaar was gebracht. Het kon toch niet zijn dat ze zo'n onverantwoordelijke moeder was? Fawnstep was normaal niet zo. "Blijf likken, probeer haar lichaam warm te houden." Miauwde ze streng tegen haar zuster, even tot het onderwerp komende.

Nog steeds was ze in zelfde staat. Zwak, amper in leven, maar haar gedachten waren nog wel aanwezig. Het akelige gevoel dat haar vader gegeven was heerste nog als een wesp in haar hart. De warmte die de medicine cat den bood en de warmte die haar moeder haar gaf maakte haar lichaam ook warmer. Ze bewoog haar achterpootjes krampachtig, maar hield haar oogjes dicht terwijl een hoestje haar bekje verlaatte. Zo bleef ze liggen, verder onbeweeglijk.

OOC: Jup, ze gaat ziek worden. Whitecough.

De poes fronste bezorgd met haar wenkbrauwen toen ze Roughkit zachtjes hoerde hoesten. Uit ervaring wist ze dat dat geen goed voorteken was. "I-ik ging het kamp uit toen een andere Queen zei dat ze wel even op de kittens zou letten, maar toen ik terug kwam was Roughkit weg en.." Littlestream knikte even en besteedde er voor de rest even geen aandacht meer aan. Fawnstep wist vast wel wat ze verkeerd had gedaan ondertussen. Snel pakte ze wat moederkruid beet met haar tanden en trippelde ze terug richting haar zuster en Roughkit. Voorzichtig legde ze de kruiden terug neer en ging ze nog eens met haar pootje over de kitten haar hoofd. "Hey kleintje," Begon ze zachtjes, proberende om de kitten wat te kalmeren. "Ik ben Littlesteam. Je tante en bovendien ook de medicine cat." Vervolgde ze zachtjes, waarna ze de kruiden in de richting van de kitten duwde. "Ik beloof je dat je je snel beter zult voelen, maar dan zul je eerst deze kruiden moeten opeten, oké?" Haar groene blik stond bezorgd. Ze wist dat er genoeg kittens waren die eerst nogal wantrouwig waren, en aangezien ze nu snel moest handelen probeerde ze het maar op deze manier.

Het hoestje deed pijn, als of ze allemaal kleine wespen ophoestte, maar dat was natuurlijk niet zo. Haar oogleden voelden zwaar aan wanneer ze open gingen. Littlestream leek meteen in actie te komen toen ze had gehoest en kwam toen ook terug. Ze zei iets tegen haar, maar wat ze zei ging merendeels langs haar heen. De sterke lucht van kruiden daar in tegen kon ze niet negeren. Zwakjes opende ze haar oogjes en keek ze moeizaam naar Littlestream. "Moe," klaagde ze zachtjes. "Ik beloof je dat je je snel beter zult voelen, maar dan zul je eerst deze kruiden moeten opeten, oké?" Haar groene ogen ontgingen haar niet, ze stonden bezorgd. Waarom? Was er iets mis dan? Ze was toch gewoon moe? Wantrouwig staarde ze naar de kruiden voor haar, en moeizaam hief ze haar kopje op om er aan te kunnen snuffelen, want ze echt zien lukte haar niet. Ze sloot haar ogen, zo ging het focussen nu even beter. "W-word... ik echt beter..?" Vroeg ze zwakjes, Littlestream met gesloten oogjes aankijkend, en haar hangende oortjes als teken dat ze moe was. Alleen zij en de kruiden bestonden nu, mama was er wel, maar het was te veel om zich op te focussen. Tevens deed haar zicht nu moeilijk, dat was altijd zo wanneer ze moe was, kijken ging dan veel moeilijker, en ze kreeg er hoofdpijn van, daarom waren haar oogjes nu gesloten.