Ice had besloten om een boswandeling te maken, ze had geen trainingen en ze verveelde zich. Wie weet kon ze ook nog wel terug komen met een prooi. Haar sneeuw witte vacht begon op te vallen nu de sneeuw bijna weg was. Niet dat ze dat erg vond, het betekende dat Leafbare bijna voorbij was. Haar poten voeren haar naar Little creek, het gekabbel van de beek vulde haar oren en de geur van nattigheid vulde haar neus. Het had pas geregend dus was de beek wilder dan anders. Het zonnetje probeerde door het dikke wolkendek te breken, maar slaagde niet echt in zijn opdracht. Icepaw ging op een van de gladde stenen zitten en staarde het water in. Ze zag haar ijsblauwe ogen en witte vacht, maar ze zag ook de eenzaamheid in haar ogen, de hunkering naar vrienden, familie. Haar lange vacht hing slapjes naar beneden en had zijn glans verloren, eigenlijk zag ze er best ongezond uit. Dat kwam misschien door al de nachtmerries die haar slaap vulde. Ze bleef naar de reflectie van haar eigen beeld kijken en merkte niet dat er een andere kat in de buurt kwam.
~Eerste post is voor 'Dawnpaw, dan open!