Fightingclan RPG topic

Trappedpaw || Highstone
"Laat iedere kat, oud genoeg om zichzelf te verdedigen, bijeen komen voor een ceremonie!" De nieuwe leider van haar Clan had een ceremonie bijeen geroepen. Die had Trapped wel zien aankomen. Met lome passen kwam ze van haar plaats. De katten van hun Clan verzamelden zich langzaam rond Scarstar, die meteen begon. "Het vorige gevecht heeft zijn tol geëist. We moeten vele hoge rangen vervangen, en tot mijn grote spijt moet ik zeggen dat ook de vorige leader zijn laatste leven gegeven heeft. We zullen Lionstar altijd blijven herinneren..." Zelfs de tabby apprentice liet het uitvaartteken van respect blijken. Toen vestigde ze haar ijzige blauwe blik weer op haar pikzwarte leader. "In zijn laatste adem heeft hij mij tot leader benoemd, in bijzijn van de oudste leden van de clan. Ik zal vanaf nu dan ook mijn oude naam, Scarlion, inruilen voor de leader naam, Scarstar. Starclan heeft zijn zegen gegeven." Toen ze om zich heen keek knikten er een aantal. Trapped had gewild dat zij erbij was geweest. Dát zou pas wat zijn geweest! Misschien had Lionstar háár misschien wel leider gemaakt. Toen schudde ze haar hoofd om haar eigen stupiditeit. Ze was toch maar een leerling! Maar ooit zou ze leider zijn! "In overleg met hen heb ik dan ook de andere posten kunnen invullen." ging Scarstar verder. "Lastword, kom naar voren." Lastword. Het was een jonge en lichtelijk onervaren poes. Trapped begreep niet goed wat er speciaal aan de poes was, maar ze wist wel iets anders. Zelfs zij kon als jonge warrior al aangesteld worden. "Beloof je dat je de warriorcode in ere zult houden, en dat je nooit zal aarzelen om te sterven voor je clan?" Zonder ook maar enig antwoord af te wachten ging de vroegere mothercat al meteen verder. "Dan zul jij vanaf nu deputy van Fightingclan zijn. We aanbidden je furie." Aha. Dat was het dus. Een buiging die van het hele publiek, inclusief Scarstar zelf, kwam, volgde haar woorden op. De nieuwe leader ging nog even door over Lostpaw, welke een erge jeugd had gehad en ook nog eens geen klauwen. Ze zou verbannen moeten worden, maar nee hoor, de leider nam het besluit om haar de apprentice van Battlescar te laten worden. Ach wat, wat maakte het ook uit. Had dat kind tenminste nog iets leuks om te doen. Eindelijk sneed de pikzwarte poes een einteressanter onderwerp aan. "En dan zullen we nu de gewone ceremonie doen. Veel apprentices hebben een mentor nodig, maar we hebben maar weinig geschikte warriors. Fastpaw, Dapplepaw en Trappedpaw, kom naar voren." Dat werd tijd, zeg. Hè hè. Met haar kop hoog opgeheven keek ze de katten om haar heen rond. "Fastpaw, jouw mentor zal Scaredsong worden. Dapplepaw, jouw mentor zal Lionblood zijn, en Trappedpaw, ik zal jouw mentor zijn." Hm, mooi. Ze kon nog wel wat leren van een leider als haar mentor. Zwart tikte grijs zachtjes aan, zoals het hoort als een kat een apprentice krijgt. "Morgen, als de zon opkomt, verwacht ik je aan de campingang." klonk de fluisterstem van de gehavende kattin. "De ceremonie is nu afgelopen." De leader zocht nu een weg door de menigte naar haar deputy, en Trappedpaw besloot dat ze een plek moest zoeken om te gaan slapen. Ze wierp een achteloze blik door het camp, en spotte naast de den van Scarstar een klein hol. Het was een ondiep gat met gras. Perfect. En dicht bij de leader. Dan was het net alsof ze ook een hoge rang had. Op een rustig tempo benaderde ze het plekje, om het in te nemen. Die was mooi van haar vannacht!

Lostpaw ll Camp/Highstone

"Dan wil ik nu de volgende kat naar voren roepen. Lostpaw, kom naar voren." Licht bevend kwam de poes naar voren, Lostpaw wist niet wat er zou gebeuren, misschien werd ze verbannen en moest ze alleen verder. In stilte schoot ze een gebedje naar de StarClan en haar moeder. "Ik weet dat je het moeilijk gehad hebt, en dat je niet echt geschikt bent om te vechten. Normaal zouden we je moeten verbannen, maar we besloten dat niet te doen." Verbaast keek Lostpaw de nieuwe leider aan, meende ze het? Ze hield haar adem in. "Jij zult de apprentice van Battlescar worden. Jouw toekomst ligt in het verzorgen van anderen, en ook die katten hebben we nodig." Sidderend ademde ze uit, ze mocht blijven en hoefde niet te jagen of vechten. Een traan verscheen in haar ooghoek en snel veegde ze hem weg, Lostpaw keek of ze Battlescar zag, haar nieuwe mentor. Toen die naar voren kwam duwde ze zachtjes haar neus tegen de zijne, de poes vroeg zich af wat er nu zou gebeuren. "En dan zullen we nu de gewone ceremonie doen." Lostpaw liep weg van haar plek, want nu kwamen de andere leerlingen. Ze ging zitten naast haar nieuwe mentor en wachtte op haar nieuwe taken. Ondertussen bedankte ze haar moeder in de StarClan, ze mocht blijven, dat was alles wat ze wilde.

Tag: Battlescar

"Laat iedere kat, oud genoeg om zichzelf te verdedigen, bijeen komen voor een ceremonie!" Battlescar's oren bewogen wat op en neer. Eindelijk het was weer zo ver, soepel sprong hij op uit zijn den en liep richting de Highstone. "Het vorige gevecht heeft zijn tol geëist. We moeten vele hoge rangen vervangen, en tot mijn grote spijt moet ik zeggen dat ook de vorige leader zijn laatste leven gegeven heeft. We zullen Lionstar altijd blijven herinneren..." hoorde hij onderweg. Net als alle andere was hij stil, ook met lopen stopte hij even. "In zijn laatste adem heeft hij mij tot leader benoemd, in bijzijn van de oudste leden van de clan. Ik zal vanaf nu dan ook mijn oude naam, Scarlion, inruilen voor de leader naam, Scarstar. Starclan heeft zijn zegen gegeven." ging hun kers verse leader door. Het was goed om te zien dat Scarlion nu leader was geworden, ze was er dan ook echt geschikt voor. "In overleg met hen heb ik dan ook de andere posten kunnen invullen. Lastword, kom naar voren. Beloof je dat je de warriorcode in ere zult houden, en dat je nooit zal aarzelen om te sterven voor je clan? Dan zul jij vanaf nu deputy van Fightingclan zijn. We aanbidden je furie." net als alle andere katten boog Battlescar ook voor hun nieuwe deputy. Deze was het net als Scarlion, die nu Scarstar was, waardig om die rang te dragen. Nu zou het moment dan komen waar hij zelf op had gewacht. Samen met Scar had hij overlegt wie geschikt was voor die rang.* "Dan wil ik nu de volgende kat naar voren roepen. Lostpaw, kom naar voren." De kleine apprentice liep wat rillend naar voren wat Battlescar zijn kop licht liet schudden. Ze moest wel wat meer zelfvertrouwen krijgen, maar daar zou hij wel voor zorgen. "Ik weet dat je het moeilijk gehad hebt, en dat je niet echt geschikt bent om te vechten. Normaal zouden we je moeten verbannen, maar we besloten dat niet te doen." vervolgde Scarstar. De kater moest een beetje lachen van binnen om de duidelijk opgeluchte houding van de apprentice. "Jij zult de apprentice van Battlescar worden. Jouw toekomst ligt in het verzorgen van anderen, en ook die katten hebben we nodig." Hier bij liep Battlescar naar voren en tikte de neus van zijn nieuwe apprentice aan. Zodra de leader weer verder wilde gaan leek Lostpaw zo snel mogelijk weer van haar plek weg te lopen. Battlescar knikte vriendelijk tegen Scarstar waarna ook hij weer terug de groep in liep. De rest van de ceremonie boeide hem even niet zo veel meer. Nu wilde hij zich focussen op zijn nieuwe apprentice. "Luister, morgen ochtend wil ik je bij zonsopgang aan de rand van mijn den zien. De eerste paar dagen zul je allen oplettend toekijken op wat ik doe." vertelde de grote tabby tegen zijn apprentice. Na dit gezegd te hebben keek hij weer naar de leader die nog bezig was met de ceremonie. "De ceremonie is nu afgelopen." klonk al snel. Meteen draaide Battlescar zich weer om zonder ook maar iets te zeggen en liep weer terug naar zijn den.

TAG: Lostpaw
OOC: *= Dit is toch niet erg hè?

LASTWORD - DEPUTY - FIGHTINGCLAN CAMP

De ondergaande zon maakte dat het licht wat door de bladeren filterde een dieprode gloed had. De katten hun silhouetten hadden een felrode omlijning, en toen de zilvergrijze poes de warriors den uitstapte kleurde haar vacht een koperachtige oranje kleur wanneer het licht haar wist te raken. Ze had zojuist vernomen dat de volgende leader, Scarlion, een clanmeeting was begonnen. Ze stapte met kalme, gelijke passen naar het midden van de open plek die zich in het donkere bos bevond. Ze ging zitten, en keek hoe andere katten zich bij haar om de rots voegden. Een klein groepje katten kwam mopperend aantrippelen, duidelijk te laat. Lastword's nekharen gingen hierbij kort overeind staan en haar gezichtsuitdrukking verstrakte. Er waren altijd katten die te laat waren voor belangrijke dingen. Zo was er toch geen orde?
Al snel werden haar gedachten onderbroken door de stem van Scarlion die luidde zodra alle andere katten aanwezig waren. "Het vorige gevecht heeft zijn tol geëist. We moeten vele hoge rangen vervangen, en tot mijn grote spijt moet ik zeggen dat ook de vorige leader zijn laatste leven gegeven heeft. We zullen Lionstar altijd blijven herinneren..." Lastword was hiervan al op de hoogte, en boog haar kop in het gebruikelijke ritueel. Lionstar was een zeer goede leader geweest, ondanks het feit dat hij absoluut geen orde kon houden en katten maar liet lopen waar ze wilden. Scarlion was gelukkig een kat die daar wel een beetje gevoel voor had. "In zijn laatste adem heeft hij mij tot leader benoemd, in bijzijn van de oudste leden van de clan. Ik zal vanaf nu dan ook mijn oude naam, Scarlion, inruilen voor de leader naam, Scarstar. Starclan heeft zijn zegen gegeven." Een korte glinstering ging langs de poes haar ijsblauwe ogen. "In overleg met hen heb ik dan ook de andere posten kunnen invullen. Lastword, kom naar voren." De zilvergrijze poes stond op, en kort verscheen een kleine glimlach op haar gezicht die snel weer vervaagde. Ze hield halt enkele staartlengtes van de plek waar haar leader stond uit respect. Ze keek omhoog, stevig op haar poten staand. "Beloof je dat je de warriorcode in ere zult houden, en dat je nooit zal aarzelen om te sterven voor je clan?" Lastword knikte, verzekerd van zichzelf. 'Dat zal ik beloven' sprak ze met haar heldere, koele stem. "Dan zul jij vanaf nu deputy van Fightingclan zijn. We aanbidden je furie." De poes met de blauwe ogen stak haar oren recht op in de lucht. 'Dank u, Scarstar' mauwde ze, waarna ze zich omdraaide en enkele stappen naar achteren zette, terug in de menigte. Dit had ze eigenlijk niet verwacht, maar ze was blij met deze plotselinge nieuwe rang. Kort kneedde ze de grond onder haar poten, een smalle grijns verschijnend op haar gezicht. Dit kon nog wel eens goed uitpakken. Ze was van plan haar taak zo goed mogelijk te volbrengen, en haar Clangenoten te helpen van dit groepje een waardige 'Clan' te maken, eentje die gevreesd zou worden door buitenstaanders. Ze keek weer op toen de leader weer begon te spreken, en legde haar staart rond haar poten. "Dan wil ik nu de volgende kat naar voren roepen. Lostpaw, kom naar voren." De bruinige poes kwam naar voren. "ik weet dat je het moeilijk gehad hebt, en dat je niet echt geschikt bent om te vechten. Normaal zouden we je moeten verbannen, maar we besloten dat niet te doen. Jij zult de apprentice van Battlescar worden. Jouw toekomst ligt in het verzorgen van anderen, en ook die katten hebben we nodig." Lastword keek even bedenkelijk naar de apprentice. Ze leek haar wel erg... zwak. Maar, onder de leiding van Battlescar zou het vast wel goedkomen. Hoopte ze dan. Anders zouden er niet bepaald veel andere opties meer over zijn voor de jonge kat. Voor de rest werden de apprentices en hun mentoren benoemd, en nadat de meeting was afgelopen en de katten gefeliciteerd waren met hun nieuwe rangen kwam Scarlion -nu Scarstar- naar haar toelopen. De gespierde poes draaide zich om naar haar leader, zich afvragend wat ze te zeggen had.

TAG- Scarstar
OOC- Sorry, late post, internet lag er deze ochtend uit ^^"

Lostpaw - Camp
"Luister, morgen ochtend wil ik je bij zonsopgang aan de rand van mijn den zien. De eerste paar dagen zul je alleen oplettend toekijken op wat ik doe." Lostpaw knikte, ze voelde het reflex haar klauwen in en uit te trekken, maar die had ze niet. Ze zuchtte en keek gefrustreerd naar haar poten, haar moeder had haar altijd speciaal genoemd, maar de poes vond dat gewoon een ander woord voor mislukkeling. Want wat had deze clan aan een klauwloze kat met een gebroken tand? Lostpaw vond het zorgen van katten ook wel leuk, het was iets wat ze graag wilde doen en ze was dankbaar dat ze mocht blijven, Lost had veel katten zien gaan, weggejaagd vanwege hun gebreken, maar ze wilde dat haar moeder hier bij kon zijn, zijn was immers degene die had gezorgd dat Lionstar haar niet had verbannen... Battlescar stond op en liep naar zijn den, maar waar moest zij slapen? Vragend keek ze om zich heen, waarschijnlijk moest ze net als de andere apprenticen gaan vechten om een plekje, ze zuchtte, weer, een ging langs de rand van het kamp zitten om zichzelf een wasbeurt te geven.
Tag: Nobody, maar je mag reageren ^^

De poes leek klaar te zijn met haar nest en kwam naar haar toe. De met littekens bedekte poes ging even verzitten. "Er is een reden dat ik je geen apprentice gegeven heb, weetje.", begon ze. Om de één of andere reden begon haar stem zacht, maar Scarstar probeerde hem snel weer op haar gewone volume te brengen. "Je weet dat het traditie is om de apprentices te testen." Het werd al generaties lang gedaan, meestal niet door de leader zelf maar door een kat die hij of zei daartoe in staat achtte. "Ik heb besloten dat jij dat zult doen. Achtervolg ze, kijk wat ze doen, maar zorg dat ze je niet zien. Al is het niet zo erg als ze dat wel doen, want dat betekend dat ze opgewassen zijn tegen achtervolgers." Even wachtte de zwarte poes om te zien of Lastword het begrepen had, waarna ze weer verder ging. "En als je denkt dat ze je niet doorhebben, bespring je hen. Altijd onverwacht. Kijk hoe ze reageren, maar zorg dat je hen niet zo erg verwond dat hun training vertraging oploopt of misschien zelfs helemaal niet door kan gaan. We hebben iedere kat nodig die we kunnen krijgen."

De poes stond op, na haar wasbeurt besloot ze een plekje te zoeken om vannacht te slapen, dichtbij de den van haar nieuwe leraar zodat morgen op tijd was voor de training... Training, Lostpaw kwam dichterbij de den en kon de kruiden al ruiken, rustig zocht ze was mos en schraapte ze het bij elkaar. Na een tijdje had ze een fijn nestje en ze nestelde zich er in. Lost sloot haar ogen.

'Mam?' Lostkit keek haar moeder aan. 'Ja, schat?' Bang keek de kitten haar moeder aan, 'denk je dat ze me gaan verbannen?' De kitten dacht aan de ceremonie die die middag werd gehouden. 'Nee, Lost, ik heb het opgelost,' de moeder keek naar haar kitten. 'Ik heb het opgelost.' Lostkit keek haar moeder verbaast aan, opgelost? Hoe? Later kwam het antwoord, ze kreeg toch een mentor, de training was hard, de mentor gemeen, en de pijn ondragelijk.

Lostpaw opende langzaam haar ogen en liet de herinneringen vervliegen. Vele waren mooi, maar het deed pijn eraan te denken.

Tag: Somebody who wants her spot >

Battlescar - Camp - Tag: Fastpaw

Midden in de nacht werd Battlescar gewekt door een kat die de den binnen kwam lopen. Een voor een opende hij zijn ogen en ging rechtop zitten om de bezoeker te verwelkomen en helpen. Het was Fastpaw die binnen kwam lopen. Hij had al wel een gevoel waarvoor deze kwam. Battlescar? Zou je wat aan mijn blinde oog kunnen doen? Het irriteert nogal en het prikt,dus ik dacht dat je er misschien wel iets voor had?' zei de apprentice zoals verwacht. Ondertussen was Battlescar al opgestaan en wat in tussen zijn kruiden gaan rommelen. Met een paar blaadjes Tijm en Rozemarijn tussen zijn kaken geklemd. Hij legde beide kruiden apart van elkaar op een schone plek op de grond. Een voor een begon hij de kruiden fijn te maken tot een soort van pasta. Met zijn poot wees hij naar het stapeltje gemalen Rozemarijn. "Deze moet je opeten." Vertelde hij aan de apprentice waarna hij naar het andere stapeltje liep. "En deze op je oog smeren." Zei hij terwijl hij naar het stapeltje Tijm wees met zijn voorpoot.