Watching the petals fall..

Nieuwblad was voorbij, de tijd dat de bloesembladeren weer afstierven en naar beneden vielen was weer aangebroken. Tot Flaredance's grote spijt. Ze vond het prachtig om naar de bloemen te staren, naar hoe ze bewogen in de wind. Als ze een langharige poes was, had de wind gespeeld met haar haarlokken, maar, ze had een zeer korte vacht. Niet dat ze dat erg vond. Het kwam haar verdomd handig uit in groenblad als de zon genadeloos neer regende op het gebied. Maar nu, helaas, lieten de bloesembladeren los en begonnen ze aan hun laatste vlucht, om uiteindelijk zachtjes neer te strijken op de bosgrond. Flaredance schepte een blaadje op met haar pootje, maar legde hem daarna weer neer. Tja, dood was dood, of niet dan? Ze rekte zich uit en haar roestbruine vacht veerde mee. Haar groene ogen keken eventjes rustig in het rond, maar daarna zette ze zich af. Haar achterpoten kwamen los van de grond en ze maakte een machtige sprong, iets waar skyclan katten bekend om waren. Terwijl ze door de lucht 'vloog', klapte ze haar nagels uit en sloeg ze in de bast van de dichtstbijzijnde boom. Behendig klom ze verder naar boven, om uiteindelijk rustig op een tak te gaan liggen. Terwijl haar staart meebewoog met de wind, staarde ze naar de roze bloesembladeren, die langzaam hun weg vonden naar hun einde.

Met een krachtige sprong, sprong hij in een van de vele bloesembomen die hier stonden. De wind waaide rustig door zijn vacht. Zijn fel groene ogen keken even rond. Hij klom hoger de boom in zodat hij nog meer kon zijn. Vanaf hier had hij veel uitzicht. Hij kon zelfs een stukje van het kamp zien. Een prachtig uitzicht dus. Skyclan was nu misschien nog niet zo groot, Maar ja, Alles op zijn tijd. Even keek hij om zich heen. Er was geen kat te bekennen. Of toch wel? In de verte zag hij een poes die ook de boom inklom en daarin ging liggen. Het was een Skykat dus iemand die bij hem in de clan zat. Hij moest zich maar eens bekend gaan maken bij de clan. Vrienden maken enz. Hij sprong soepel uit de boom en belandde weer op de grond. Hij lette niet op al die vallende bloesem, Hij liep gewoon rechtstreeks naar de poes die daar in de boom zat. "Hey!" Hij keek de poes aan en ging bij de boom zitten. Hij zou ook in de boom kunnen springen, Maar misschien vond de poes het niet fijn als er nog iemand in de boom kwam. Daarom deed hij het ook niet. Hij zat daar maar, Op die harde grond. De bloesem lag om hem heen, Het was een prachtig gezicht, om al die bloesem zo te zien. Okal vond hij het in de bomen veel mooier uitzien. Zijn ogen gleden even over het gebied, In dit gebied, zal hij zijn leven eindigen. Dit was de clan waar hij zich in gevestigd had, En hij was er echt trots mee. Trotser dan trots zelfs. Een grijns ontstond op zijn gezicht. Deze clan was veel beter dan die van de anderen. Veel en veel beter. Hij zou nooit naar een andere clan gaan, Hij bleef trouw aan deze clan. Voor eeuwig en altijd. Weer keek hij omhoog, Naar de plek waar de poes lag.

Een ferme windvlaag gaf een ruk aan de takken, eventjes leek tijd stil te staan met een dramatische pauze. De bloesembladeren lieten los, weer begonnen aan hun toch naar beneden. De eerder gevallen bloesembladeren begonnen al langzaam te bruinen rond hun randen, niet echt een verrassing, ze waren afgescheiden van hun belangrijkste leidraad om te leven. Maar zo ging elk leven toch? De Abessijn bleef rustig op haar tak liggen en legde haar kop op haar poten, haar ogen eventjes tevreden sluitend. De zonnestralen verwarmden haar roestkleurige vacht prettig en de wind zorgde ervoor dat ze toch niet over verhit raakte. Zoals de meeste Skyclan katten, voelde ze zich prima op haar gemak in de bomen. Een stem liet haar haar groene ogen weer openen. Voorzichtig keek ze naar beneden, tussen de wuivende takken door. Een kat stond vlakbij, onder haar boom. Ze knipperde eventjes naar hem en proefde de lucht, ze rook de geur van Skyclan. Het moest een clangenoot zijn, mooi zo. Ze sloot haar ogen weer eventjes en liet zich daarna van haar tak vallen. Met een verrassende behendigheid draaide ze zich om in de lucht zoals alleen katten dat kunnen en landde ze met een zacht plofje met alle 4 poten op de grond. 'Hallo,' Miauwde ze rustig, en ze ging zitten, haar staart om haar voorpoten krullend.

De wind blees heerlijk door haar haren terwijl ze een groote sprong maakte van tak na tak. Daardoor vielen er steeds meer blaadjes op de grond. dat vond ze jammer. Maar zo was het nou eemaal. Groenblad was tot zijn einde en al snel genoeg zou Bladkaal aankomen met de koude wind, net als bij de Shaduwclan. De wind daar was zo koud en kill dat hun harten van steen zijn gemaakt en geen gevoel meer over hebben. Ze hat ze wel eens vaker gezien, maar sommige vieler over de gezegde wel mee. Ze hebben wel gevol, dta is zeker, maar dat was soms verborgen. Nog eens sprong ze van een tak op de ander. De zon scheen gelukkig nog, al snel sou die verdwijnen achter de wolken in de lucht. Na een geluidje van een vogel richte de ogen van Redheart op een bruin vogeltje die zijn vriendjes zat te roepen. Dit zou de perfecte gelegenheid zijn om wat voedsel te vangen. Maar dat zou niet handig zijn. De vogel hat kleindjes bij zich die net konden vliegen. Vast een laat nest. Als Redheart de groote vogel zou vangen, zouden ze aan die kleindjes niks hebben, dat klein stukje vlees is niet eens genoeg om een kit te voeden. Ze lied die diertjes maar met rust en sprong weer verder.
Na een tijdje in de hoogte te hebben gezeten kreeg de rode poes het wel zat. Natuurlijk is het heerlijk om hierboven te zitten. Iedereen in haar Clan houdt ervan. Maar te lang is ook weet teveel van het goede. Het zachte gras wou ze weer eens willen aanraken op dit moment. Lenig liet ze zich glijden vanaf het schors op de boom. Toen ze een paar kattehoogtes van de grond verwijdert was liet ze haar nagels in het schors los en sprong op de grond. Ze zuchte even al wandelde toen weer verder in een lekkere vaart. Ze rook al wat bekende geuren hier rondspoken die erg sterk wareb. Nog geen dag oud. En al gouw zag ze daar, onder een mooie boom twee katten zitten. De een met de staart mooi opgekrult en de ander daarnaast. Redheart liep er rustig naartoe om ze niet af te schrikken. 'Hallo, mooie dag he.' Spinde ze, en met een kleine buiging voor haar mede Clangenoten. Ze wist wie het waren. De bruine poes was Flaredance, en de ander Tigerheart. 'Mag ik erbij komen zitten?' Vroeg ze voor hte geval beleeft.

Mag ik :3

'Hallo,' had de bruinere poes gezegt nadat ze uit de boom was gevallen. Even knikte Tigerheart. Voordat hij iets kon zeggen hoorde hij een stem achter zich. "Hallo, mooie dag he." Had de stem gezegt. Even keek hij om en knikte terug naar de poes die een soort buiging maakte. "Jah, Een mooie dag" Zei hij met een glimlach op zijn gezicht. "Mag ik erbij komen zitten?" Zei de poes weer op een iets wat beleefde toon. "Natuurlijk mag dat," Hij keek de 2 even aan en opende dan zijn mond weer "Ik ben TigerHeart, Voor het geval je dat nog niet weet" Zei hij met een grinnik. Even keek hij opzij of er nog meer katten waren, Nee, Er waren geen katten meer in de buurt. "Ik krijg honger, Wie gaat er mee jagen?" Hij keek de 2 even aan en wachtte even op een antwoord. Een hele bos bloesem viel naar beneden en belande precies op de plek waar hun stonden. Dit was een prachtig gezicht, Jammer genoeg werd hij bijna bladkaal. Hij vond dit seizoen de mooiste van ze allemaal. Dit seizoen was zo kleurlijk geweest. Hij hoopte dat Bladkaal niet zo erg zou worden als vorig jaar. Toen hadden ze bijna geen voedsel meer over en werden hun maagjes onvoldoende gevult. Hij was altijd al een trouwe skykat geweest en dat zal hij dan ook blijven. Even keek hij naar Redheart en dan naar FlareDance. Waarom had de Skyclan zoveel poezen? Naja, Hij was er natuurlijk niet tegen. Hij vond poezen geweldig. Ze waren altijd zo vol begrip enz. Natuurlijk hoopte hij ook dat er wat kater zouden komen. Maarja, poezen zijn toch ook goed? Hij duwde zijn achterwerk omhoog en ging staan. Hij wachtte af of de anderen ook mee gingen jagen. Zoniet dan bleef hij natuurlijk hier. Alleen jagen was saai, Samen jagen was leuk. Weer keek hij even om zich heen, Het was een prachtig gezicht. Al die vallende bloesem. Hij kon zijn ogen er niet vanaf houden. Hij vond het wonderbaarlijk. Dat zoiets moois nog mooier kon worden. Prachtig. Was het perfecte woord ervoor. Jammer genoeg zal deze prachtige bloesem snel verdwijnen. Bleef die bloesem maar voor eeuwig in de bomen hangen. Dan was het nog beter geweest. Dan bleven er natuurlijk ook meer dieren in het bos en zou er voor hun gelukkig meer prooi zijn in bladkaal. Maarja, Zo was het niet dus kon hij daar ook geen verlangens van hebben. Hoe deze bladkaal ook werd, Hij zou zijn best doen om de hele clan eten te bezorgen. Wie weet krijgt hij ooit wel een hogere rang. Natuurlijk hoeft dat niet voor hem, Dat zal erg hebberig zijn als hij het ging vragen aan de leider. Naja, Hij zou wel afwachten wat er ging gebeuren.

De zon verwarmde haar vacht nog net zo heerlijk als eerst. Ze rekte zich eventjes uit en een diepe gaap verliet haar rozige mond. Ze vond het nog steeds spijtig dat de bloesembladeren alweer hun bomen loslieten om weg te rotten op de grond. Ze volgde een bloesemblad weer met haar ogen, een fixatie die ze eventjes niet kon laten gaan. Ze keek eventjes op toen er nóg een kat bij kwam. Haar oren draaiden zich eventjes iets naar achter, oef, het werd nu wel ietwat druk. Ze knikte dan ook kort, 'Ja, mooie dag,' Miauwde ze als reactie. Ze fixeerde zich weer op de bloesembladeren die naar beneden vielen, ze voelde zich te moe om echt op te letten bij het gesprek(Kuch.. Of ik voel me te moe om het allemaal echt te lezen^^"), en dus zat ze er een beetje afwezig uit. Tigerheart stelde zich voor, tja. Misschien moest zij dat dan ook maar eens gaan doen? "Ik ben Flaredance," Miauwde ze dus maar. Ze boorde haar klauw in een bloesemblaadje die vlakbij neer streek en ze bestudeerde deze nu geïnteresseerd. Flaredance was dol op de natuur, daar was ze ook liever als ze schuw werd. Ze schudde haar kop, 'Gaan jullie maar jagen, ik blijf liever nog even hier,' Miauwde ze. Dat was ook nog eens waarheid, ze wou nog eventjes bij de bloesembomen zijn, gewoon om te kijken naar de vallende bloesems. Ze wist dat dit niet echt productief was voor haar clan, maar.. Ze had vanochtend al flink wat gejaagd, nu kon ze best wel eventjes pauzeren, of niet dan?

De kater antwoorde heel vriendelijk en zij dat ze erbij mocht zitten. Redheart deed dat en plaatste zien naast hem met ook haar staart netjes opgekrult. "Ik ben TigerHeart, Voor het geval je dat nog niet weet" redheart knikte. 'Eigelijk wist ik het, ik heb over je gehoord. Mijn naar mis Redheart voor het geval je het niet wist.' Geinde ze. 'Ja, mooie dag,' Antwoorde de andere poes. Ze was blij dat ze er ook mee eens was. Anders voelde ze zich zo'n buitebeentje. Dat haate ze ontzettend. "Ik ben Flaredance," Miauwde de poes. Redheart zei ook tegen de poes dat ze Redheart heette. "Ik krijg honger, Wie gaat er mee jagen?" Vroeg de kater even later. De pels van de rode poes was al heerlijk opgewarmt door de rode vuurbal in de lucht dat gelukkig nog steeds te zien was. 'Gaan jullie maar jagen, ik blijf liever nog even hier,' Antwoorde de poes op de kater. Redheart daar in tegen we even zin op door de bosse te rennen en op zoek te gaan voor vers prooi voor haar deerbare Clan. Ook omdat in Bladkaal bijna niks is, zou ze nu moeten genieten van het overschot aan prooi. 'Ik ga wel mee Tigerheart,-Redheart stond op- kan ik ook nog even wat meenemen voor de Clan.' Miauwde ze. Haar mooie ogen keken nog neer daar de zittende poes. wou ik iets voor haar meenenem? 'Flashcoat, zal ik voor je nog iets kunnen meenemen?' Miauwde ze op een vriendelijke toon. Ze was altijd al zo zorgzaam en gul geweest. Andere helpen en tevreden houden. Dat deed ze altijd. Ze ging alvast bij Tigerheart staan wachten op het antwoord van De bruine poes.

Hij zag aan Flaredance dat ze niet mee wou. Daarom ging hij daar ook niet op in. Gelukkig wou Redheart wel mee. "Okay dan..tot een andere keer dan flaredance, kom je redheart?" Hij keek de poes vriendelijk aan en keek daarna voor zich uit. In de verte zag hij een hele groep konijntjes rennen. Hij likte zijn lippen af. "Dit word leuk" Zei hij met een speels lachje. Hierna sprintte hij richting de groep en sprong hoog in de lucht. Met een van zijn achterpoten raakte hij een konijn. Dit diertje bleef verstijfd van schrik staan en piepte heel hard. Hij draaide zich naar het dier en greep het bij het nekje. Hij beet hard en hoorde al snel een oorverdovende krijs. De andere konijnen waren allang weggehuppeld en stonden ietsjes verderop nieuwschierig te kijken. Het leek wel alsof hij nog een kit was. Lekker jagen met je vader ofzo. Hij liet het konijntje uit zijn bek vallen en richtte zich op de nog levende konijnen. Weer maakte hij een sprongetje. Dit keer zo hoog alsof hij vleugels had. Hij viel weer voor de konijnen neer en voordat deze zich konden veroeren greep hij er eentje in zijn bek. Hij beet het nekje weer over en liet deze vallen. Hierna ging hij wat speelser jagen en speelde wat met de konijntjes. Hij rende achter ze aan en deed alsof hij ze doodsloeg. De konijntjes keken hem angstig aan en probeerden te ontkomen. Hij richtte zich op een fors en best wel groot konijn die vast en zeker veel vlees met zich meedroeg. Deze zou genoeg monden kunnen voeden. Hij sloeg het dier met zijn poot - zonder nagels - hij voelde hoe het dier bibberde en bibberde. Even grijnsde hij. Hij ging er een einde aan maken, Enkel omdat hij het een beetje zielig vond worden. Hij greep het dier met zijn kaken en beet weer. Weer een gil klonk luid door het bloesembos. Een klein nog mager konijntje sprong dapper naar voren om zijn broertjes enz. te beschermen. Even grinnikte hij. Hij keek het diertje aan, In de ogen van het beest zag hij de dapperheid. Dat zo'n klein diertje dapper kon zijn. "Ren maar weg." Had hij stilletjes gezegd, Alsof de dieren er niet stonden draaide hij zich om en greep de andere 2 konijnen die hij gedood had en liep trots richting de 2 katten die daar nog steeds stonden.

Geduldig wachte ze op het antwoord. Nadat de poes iets hat gezecht knikte ze en draaide zich vlot om naar Tigerheart. "Okay dan..tot een andere keer dan flaredance, kom je redheart?" Redheart knikte instemmig en miauwde nog terug naar hun alle twee. 'Ik zie je vast wel in het kamt. Doei Flashcoat. Ja ik kom.' Ze zwaaide haar wilde donzige staart en liep achter de kater aan.
Gelukkig vloten de vagels nog, dat kon je ze misschien wel vinden en met een beetje geluk kon je ze vangen. Maar de muizen waren naar voedsel op zoek naar eten voor hun vooraat, soms zijn ze onvoorzichtig en ongduldig. dat kan leiden tot domme fouten leiden. In het zicht was ene konijntje, Tigerheart ging er al achteraan en al snel was het konijn dood. Redheart was al achter de andere groep konijnen. Haar snelheid was gewoon zo snel dat je alleen een vage rode streep zag die volop naar de konijnen heen ging. Die rende voor hun leven maar het hat geen nut maar. Mat haar klauwen ontblood sprong ze in de lucht en lande bovenop een bruin konijn met een witte snuit. Haar scherpe tanden boorde zich in de nek van het dier, algou was hij dood en levenlaas in de mond van de rode poes. Al snel begroef ze het onder een boom met roodachtige blaadjes met wat groen ertussen. Ze zag al Tigerheart weer achter de groep rennen. Al snel hat hij nog een gevangen. 'Ren maar weg.' Sprak de kater uit tegen de konijnen. 'Goede vangst vandaag.' Miauwde ze. En blijkbaar had ze het Konijn voor niks begraven. Ze groef hem weer op en pakte het bij zijn poot. 'Laten we naar het Kamp gaan' Sprak ze met volle mond. Redheart liep al richting het kamp, de geuren werden steeds sterker en herkenbaarder voor haar. Elke geur kende ze wel in het kamp, en van wie die waren. Jammer genoeg was de zon verdwenen. Ze zuchte geluidsloos en liep zonder iets te laten zien van die zucht verder.