Too High! Grr![Ganzenopdracht]

Laat Bloodwhisper klagen dat zij het hek te hoog vindt.

Bloodwhisper liep naar het hek toe. Ze sprong, en kwam weer op de grond terecht. "He hekje! Het is de bedoeling dat ik op jou terecht kom! Niet ernaast!" klaagde ze tegen het hek. Ze probeerde nog een keer en kwam weer op de grond terecht. "Nou ja zeg!" mopperde ze. Ze klom in de boom naast het hek en sprong, maar kwam weer op de kant voor het hek terecht. "Stom hek! Wordt nou eens een keertje lager!" tierde ze. Ze plofte naast het hek neer. Als ik nou eens op het hek ging klauteren.. Dan kom ik er vast wel op! dacht ze. Ze probeerde het, maar viel er weer af. "Stuk vossenstrontige hek!" riep ze nog een keer. Ze draaide zich om en liep weg.

Zijn vacht waaide op door de wind die zachtjes om hem heen waaide. Hij sloot zijn ogen en gaf zichzelf even toestemming om te genieten van het weer. Hij lag in het mos naast een riviertje en de zon verwarmde zijn witte vacht. Hij snoof de geuren op en rook het gras dat nog een beetje nat was van de regen. Zijn oren vingen het zachte getrippel van muizenpootjes op en hij beschouwde deze dag als perfect. Maar niks bleef voor eeuwig perfect, zijn rust werd verstoord door het gemiauw van een onbekende kat. Hij snoof opnieuw de lucht op en rook nu de kat die naar Bloodclan rook. Gelukkig geen vijandelijke kat, nu kon hij gewoon rustig aan doen. Hij rekte zich uit en gaapte, toen plaatste hij zijn poten onder zijn lijf en kwam soepel overeind. Hij schudde zich even uit en ging toen in de richting van het geluid. Hij hoorde hoe iets neerplofte en toen een verontwaardigt "Nou ja zeg!" Hij grinnikte blijkbaar was er iemand niet handig bezig. Hij liep naar de kat en zag dat het poes was, hij grijnsde en dacht aan Dot. Hij had haar maar een keer gezien sinds hun gesprek, best jammer, ze was erg aardig. Hij richte zijn gedachtes weer op de poes en zag hoe de zwarte Bloodclanner uit een boom sprong en weer viel. Hij kon met heel veel moeite op het nippertje zijn lach in houden. Toen de poes op het hek klom en er voor de vierde keer af viel kon hij het niet meer tegenhouden en barstte in lachen uit. Zelfs hij kon nog op het hek klimmen maar hij gebruikte dan ook zijn hersenen. Via een twoleg ding werkte hij zich omhoog en even later zat hij op het hek. Hij zwiepte verwaand met zijn staart en miauwde "moeilijk he?"

"Moeilijk he?" hoorde ze een kat verwaand op het hek zeggen. "Ja, zo kan ik het ook. Maar zonder steundingen van die twolegs is het wel lastig. Wedden dat jij er ook niet opkan zonder dat ding?" snauwde Bloodwhisper naar de witte kater. Ze zette zich af, met een zwiepende staart en botste met haar hoofd tegen de bovenste balk en viel op de grond. Versuft zat ze daar op de grond en keek boos naar het hek. Ze was de andere Bloodclanner helemaal vergeten en schold het hek uit.

Met een ontspannen grijns keek hij naar beneden. Onder hem keek de zwarte poes boos omhoog. "Ja, zo kan ik het ook. Maar zonder steundingen van die twolegs is het wel lastig. Wedden dat jij er ook niet op kan zonder dat ding?" Tuurlijk kon hij er wel op, het was zo simpel. Met leedvermaak keek hij toe hoe de poes haar hoofd stootte en het hek opnieuw uitschold. Om te bewijzen dat hij beter was dan de Bloodclanner sprong hij naar beneden. Even bleef hij op vier poten naast de poes staan, toen sprong hij weer elegant omhoog en knalde ook tegen de balk. Onmidellijk sloeg hij zijn klauwen uit en klauterde onhandig omhoog. Draco kwam met moeite weer op het hek terecht en keek de poes aan. 'Dat was dus de bedoeling' miauwde hij om zijn eer te verdedigen.

Onderwerp: Re: Too High! Grr![Ganzenopdracht]