[Leadership ceremonie] I'm slowly getting better

Dawnstar

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

Herhaling laatste stukje vorige post;
Ze deed haar ogen opnieuw open, langzaam en één voor één, daarna allebei wijd opengesperd. Er glinsterde sterren overal om haar heen, zelfs de grond waar ze opstond leek te schitteren. Ze durfde geen woord uit te brengen en wist ook niet precies wat ze moest doen, maar voordat ze het doorhad kwamen er van alle kanten katten aan. Dawn wist niet of ze zweefde of liepen, maar de sierlijkheid van hun pas leek haar te kalmeren. Is ze dan echt geaccepteerd door Starclan? Ze wist het niet tot de eerste kat uit de groep tevoorschijn zal komen.

Ze had nooit gehoord hoe Starclan er uit zag, de katten die het gezien hadden mochten er immers niet over hebben. Het zou jammer zijn om deze prachtige herinnering niet met anderen te kunnen delen, maar ze zou zich aan de regels houden die waren vastgelegd door de Starclan. Terwijl zij nog steeds haar ogen uitkeek was de kring om haar heen inmiddels compleet. Ze durfde de katten niet recht aan te kijken, bang om snuiten te herkennen en dan in tranen uit te barsten. Dit waren katten die ze nooit meer zal zien rondlopen in het territorium. Ze zijn allemaal van hun leven berooft, sommige meedogenlozer dan de ander, maar het was een feit dat ze allemaal van de aardbodem verdwenen waren. Dawn keek naar de grond onder haar poten, de sterren glinsterend. Toen hoorde ze ineens een stem, en haar kop schoot omhoog. Het was een stem die ze al een lange tijd niet meer had gehoord, sinds ze een apprentice was geworden al niet meer. Ze was de lieve klanken, die altijd een beetje serieusheid hadden, nooit vergeten. Haar groene ogen keken naar de poes die naar voren was gestapt. De poes had een lange rode vacht, net zoals Dawn zelf. Haar ogen waren sparkelend goudgeel geweest, alleen in de laatste dagen van haar leven waren ze dof geworden door haar ziekte. Nu straalde ze weer, de poes was niet mager meer, maar zag er uit als een gezonde poes. ”Mam?” Vroeg Dawn nog een beetje onzeker, en de poes knikte met een glimlach. Dawn rende op haar moeder af en gaf haar een kopje, zou wou huilen van geluk, maar de tranen wouden niet komen. ”Kom kom meisje, we zijn hier voor iets anders een dan familie bezoek, dit is jouw moment.” Dawn was vergeten hoe de woorden van haar moeder haar altijd rustig hadden gehouden, tot op het laatste moment van haar leven. De poes deed een paar stappen naar achteren en keek naar haar moeder, die zichzelf weer groot maakte. ”Welkom Dawnflight van de Riverclan in Starclan. Je zult nu één voor één al je levens ontvangen, de eerste zul je van mij ontvangen, en daarna zullen de katten vanzelf op je af komen.” Voordat ze het doorhad werd de neus van haar moeder tegen die van haar aangedrukt en ineens voelde ze al haar kracht uit haar stromen, en pijn vulde haar.

Beelden van haar moeder zwanger, hoe ze steeds magerder werd en de pijn die ze daarbij voelde, maar daarna de blijheid en liefde bij haar vader en als de medicine cat weer iets had gevonden dat haar pijn verlichtte. Toen ineens was het voorbij en eindelijk kon ze weer ademhalen. ”Met dit leven geef ik je vertrouwen.” Klonk haar stem. ”Je moet vertrouwen op je deputy, je clangenoten, maar vooral op jezelf. Je weet wat je doet, ga niet twijfelen.” Ze kreeg nog een knipoog en een lik, voordat haar moeder zich weer in de rij voegde. Dawn deed haar best haar tranen tegen te houden toen ook zij een stap naar achteren deed, zodat ze weer in het midden van de kring stond. Ze moest dit nu nog acht keer doorstaan. Ze ademde even diep in en uit, ze kon dit, gewoon rustig blijven. Haar ogen keken om zich heen, op zoek naar de volgende kat die op haar af zou stappen.

- Flowertime van Bunny mag reageren, 1 leven is gegeven -

660 words | Starclan | ~| ( © hunter. )

[Leadership ceremonie] I'm slowly getting better WI8to82

~x~:

Het was zover. Een nieuwe leider zou zijn negen levens krijgen. De poes zag er sterk uit, sterker dan zij ooit geweest was, al zag je dat ze er moeite mee had. De Starclan was voor haar haar familie, omdat ze nooit gelukkig geweest was op aarde, maar voor Dawnflight was het onbekend gebied. De moeder van de nieuwe leader stapte naar voren. "Welkom Dawnflight van de Riverclan in Starclan. Je zult nu één voor één al je levens ontvangen, de eerste zul je van mij ontvangen, en daarna zullen de katten vanzelf op je af komen.”, hoorde ze haar zeggen. De Chocolate point poes zag hoe ze de neusjes tegen elkaar zetten, maar hoorde de volgende woorden niet. Ze waren sowieso niet voor haar bedoeld, dus echt erg kon ze het niet vinden. De moeder van Dawnflight voegde zich weer in de kring en Flowertime wist dat het haar beurt was. Ze was dan wel van Shadowclan geweest, hier zaten ze allemaal in dezelfde clan; Starclan. De poes glimlachte even bemoedigend waarna ze haar neusje tegen die van Dawnflight plaatste. Energie stroomde door haar heen, kracht vloeide naar de poes. Hoe ze met haar kittens in het Shadowclan gebeid lag, te koppig om terug te gaan maar terwijl ze er alles voor deed om ervoor te zorgen dat ze toch veilig waren. Eén van hen was hier bij haar, maar de andere hadden het gehaald, waren trotse apprentices geworden. Ze zette een klein stapje achteruit. Haar blauwe ogen keken ietwat triest naar de poes. "Met dit leven geef ik je zorgzaamheid. Gebruik het om je clan goed te leiden en de katten een hart onder de riem te steken." Haar zachte stem klonk toch duidelijk en haar blik werd zachter. Zonder nog iets te zeggen of het oogcontact te verbreken, voegde ze zich achteruit bij de rest van Starclan.

[Leadership ceremonie] I'm slowly getting better 13934027

Dawnstar

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

Na haar moeder kwam een andere poes naar voren. Ze herkende de poes niet, dus waarschijnlijk kwam ze van een andere clan, of ze was al eerder overleden dan dat Dawn geboren was. De poes stelde zichzelf niet voor, maar na een glimlachje drukte gelijk haar neus tegen die van haar. Ze voelde de energie van deze poes naar haar stromen. De behoefte om haar kittens te verzorgen zoals ze zelf wou en niet terug gaan naar het kamp. Ze voelde hoe één van de kittens het niet gehaald had, maar de rest wel. Toen stapte de poes weer naar achteren en opnieuw voelde Dawn alsof ze een harde klap in haar buik had gehad. Ze kreeg even moeite met ademen, maar kon zich opnieuw snel oppakken. "Met dit leven geef ik je zorgzaamheid. Gebruik het om je clan goed te leiden en de katten een hart onder de riem te steken." De blik van de poes was zacht en haar stem klonk aardig. ”Dankjewel.” Mauwde Dawn zacht terug terwijl ze knikte naar de poes die zich weer bij de rest voegde. Ze ademde rustig en wachtte opnieuw af op de volgende kat die naar voren zou komen, en welk verhaal ze deze keer te zien zou krijgen.

- Dreamheart van Mimi mag reageren, 2 levens ontvangen -

209 words |Starclan | ~| ( © hunter. )

~x~:

“Don’t ever mistake my silence for ignorance,
my calmness for acceptance, or my kindness for weakness.”

In het stille maanlicht staarde haar groene ogen naar de poes een warme glimlach lach rond haar lippen Starclan had haar haar pad getoond toen ze eenmaal was overleden. Vaak had ze gedacht dat ze fouten had gemaakt maar naast Crookedstar was ze geworden wie ze hoorde te zijn. Mother of Riverclan. Ze had Lionclaw’s kittens gedragen en die van Crookedstar maar daarnaast had ze meerdere ouderloze kittens opgevoed. Er liep een generatie rond die keek naar haar als hun moeder. Ze was een vriendin geweest en een mentor. Ze verzonk half in gedachten. Haar leven was turbulent geweest. Ze was geboren als een onbezonnen kitten maar was uiteindelijk uitgegroeid tot een kat die met waarde haar dood had gevonden. Icy had haar leven van zich af genomen. Maar ze had haar clan beschermd. Ze had haar kittens beschermd. Zacht zuchtte ze terwijl ze haar hoofd draaide en luisterde naar Flowertime’s stem. Toen de Shadowclan kat eenmaal terug stapte kwam zij naar voren maanlicht dansend over haar calico vacht en een glimlach streek over haar lippen die haar ogen liet twinkelen.

”Dawnflight, jonge ontschuldige Dawn, vandaag begint je leven.” Fluisterde ze en glimlachte bemoedigend. ”Riverclan zal naar jou kijken als een kitten naar haar moeder kijkt. Ze zullen jouw woorden vertrouwen en jouw bevelen volgen.” Ze snorde even alsof het haar amuseerde. ”In mijn leven heb ik veel jonge katten geholpen toen ze het het meest nodig hadden. Ik ben als een moeder geworden in de dagen dat ik nog ademde. Ik vertrouw deze taak over aan jou. Wees als een moeder voor je clan bescherm ze met de kracht waarmee een Queen haar jongen beschermt. Met dit leven schenk ik je de liefde van een moeder.” Fluisterde ze en duwde haar roze neusje tegen die van Dawn en sloot haar ogen de gevoelens doorsturend. De angst die ze had gevoeld voor ze stierf. De haat jegens Icy de liefde die ze voelde voor haar beste vriend die een leven gaf om haar te reden. Maar ook de liefde voor haar kittens, haar adoptie kittens. Je jongere katten van de clan die altijd naar haar toe waren gekomen. De warmte van familie en de angst hen te verliezen. Haar gehele leven flitste aan haar voor bij tot een pure hitte overbleef. De pure ondoofbare vlam die in haar hart wakkerde de liefde voor haar kittens die als een warmte bron overbleef terwijl ze iets achteruit stapte. ”Bescherm de clan met de kracht van een moeder. Heb de clan lief met de warmte van een moeder en je zal elke vijand kunnen verslaan.” Fluisterde ze en stapte terug in de linie. ”Bescherm mijn kittens..”

I'm comming home I'm comming home
tell the world I'm comming home

Dawnstar

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

De volgende poes kwam naar voren. Het was een mooie calico poes, en ook bij haar leken er sterren in haar pels te zitten. ”Dawnflight, jonge ontschuldige Dawn, vandaag begint je leven. Riverclan zal naar jou kijken als een kitten naar haar moeder kijkt. Ze zullen jouw woorden vertrouwen en jouw bevelen volgen.” Haar stem klonk zacht, maar bemoedigend. ”In mijn leven heb ik veel jonge katten geholpen toen ze het het meest nodig hadden. Ik ben als een moeder geworden in de dagen dat ik nog ademde. Ik vertrouw deze taak over aan jou. Wees als een moeder voor je clan bescherm ze met de kracht waarmee een Queen haar jongen beschermt. Met dit leven schenk ik je de liefde van een moeder.” Dawnflight knike en ze voelde de neus van de poes tegen die van haar. Opnieuw voelde de rode poes hoe al haar kracht uit haar werd geduwd, en hoe ze daarna opnieuw werd gevuld, met de herinneringen van deze calico kat. Ze voelde de angst, de haat en de liefde die de poes had gevoeld in haar leven. Toen de poes een stap achteruit deed voelde Dawn zich weer wat sterker, alsof er nog een vlammetje was aangestoken in haar. Dit was het derde leven dat ze had ontvangen, en ze voelde zich nu al sterker, zekerder dat ze voor de Riverclan zou kunnen zorgen. ”Bescherm de clan met de kracht van een moeder. Heb de clan lief met de warmte van een moeder en je zal elke vijand kunnen verslaan.” Klonk de stem van de kattin nog, waarna ze weer terug tussen de andere katten stapte. ”Dat beloof ik.” Zei Dawn terug. Haar stem klonk iets hees en zachter dan normaal. Ze voelde zich herhalend leeg en vol met kracht.

- Smoketear van Nath mag reageren! 3 levens ontvangen -

~x~:

Life is all about the choices you make... Zijn amber gekleurde ogen staarde naar voren, naar waar de nieuwe Leader van Riverclan zich bevond. Hij had niet verwacht een leven te mogen geven aan een leader, de nieuwe leader van Riverclan. Verwacht dat hij überhaupt in Starclan had mogen zijn had hij ook niet. Zijn komst in Starclan was ook zo verwarrend geweest voor hem. Tevens had hij zich op de grens met The Dark Forest bevonden toen hij was gestorven. Weer zo'n moment waarop hij een keuze had moeten maken. Dit keer had hij de goede keuze gemaakt, met behulp van Dreamheart. Je kon niet altijd alleen elke keuze maken, ook daar bij had je soms hulp nodig. En ook dan moest je weer een keuze maken, accepteerde je het, of weigerde je het? Het leven bestaat uit alle keuzes die je maakt, zo creëer je een pad, jouw pad.
Echt gelukkig en stralend als een doorsnee Starclan kat zag hij er niet uit, dat was een consequentie geweest van zijn keuzes. Van zijn keuze om een elder van zijn eigen clan te bevechten, en vervolgens te vermoorden. Een consequentie van hoe hij Ashlily behandeld had. En toen was het zijn beurt om Dawnstar haar vierde leven te geven.
Zijn donkere gestalte, toch omringd door sterren stapte op de rossige kattin af. Hij knikte ter begroeting en stapte volledig naar voren. "Gegroet, Dawnflight," klonk zijn zware stem. Zijn ogen hadden een glanzende uitstraling, maar toch gevuld met littekens van pijn en de keuzes die hij gemaakt had. Hij boog zijn kop naar voren en raakte haar neus aan. Meteen schoten er flitsen voor bij van hoe hij zijn eerste grootte keuze maakte, hoe hij als kitten het kamp uit sloop. Hoe hij als apprentice besloot zijn mening uit te spreken, waarmee hij een verkeerde beeld over Riverclan heen creëerde. Hoe hij de keuze maakte om Rainpaw aan de kant te zetten, en koos voor de liefde tussen hem en Lotusleaf. Gemengde gevoelens van verdriet en geluk gingen door hem heen. "Mijn leven heeft bestaan uit het maken van keuzes, waar ieders leven uit bestaat. In mijn leven heb ik zowel goede als verkeerde keuzes gemaakt, keuzes waar ik nu spijt van heb, en nog een langere tijd spijt van zal blijven hebben. Door de keuzes die ik maakte heb ik zowel mezelf pijn gedaan als iedereen om me heen, en meestal maakte ik mijn keuzes alleen," klonk zijn stem, zacht en murmelend. Flitsen van hoe hij Lotusleaf achter zich liet, en de keuze maakte om verder te gaan met Lastbreath ging door hem heen en deelde hij met Dawnflight. Hoe zijn eerste kittens hier onder leden, vooral toen hij de keuze met Lastbreath maakte om een nieuw nestje kittens te krijgen. Hier aan verloor hij Breakingpaw, nu Breakingdawn, voor een lange periode. Het had hem gesloopt. Door dat hij zo kapot ging vanbinnen kwam het moment van het maken van verkeerde keuzes. Hij werd harder, verdronk in duisternis. Hij vermoorde Smoketail, maar had zich hier na compleet gebroken gevoeld. Hij vocht met alles wat op zijn pad kwam, en zijn laatste gevecht werd bijna zijn dood. Hij kreeg nog één kans, en dat was om er voor te kiezen zijn slechte keuzes bloot te stellen aan de clan. Hij koos er voor te vertellen over zijn moord, over hoe hij Ashlily behandeld had. "Hier bij geef ik je het leven over het maken van keuzes. Het leven bestaat uit het maken van keuzes, hier door vormt jou pad, en nu jij Riverclan zou leiden zal het nu ook het pad zijn van de clan vormen. Keuzes hoef je niet altijd alleen te maken, maar daar voor zal je moeten kiezen of jij de hulp zal aanvaarden," murmelde hij. "Gebruik dit leven verstandig. De keuzes die je maakt zullen niet alleen voor je zelf zijn, maar ook voor het welzijn van Riverclan," klonk zijn stem. In zijn periode van het maken van de verkeerde keuzes was hij merendeels niet meer zich zelf geweest, daarom had Starclan besloten hem een tweede kans te geven om het goed gedaan. Dat had hij gedaan, en dat had was waarom hij nu hier stond. Met een buiging van zijn kop stapte hij naar achteren, en kwam er een andere kat in zijn plaats. Life is all about the choices you make...

_{Save yourself from the thing that you have learned
Save yourself from all the trust you never earned
Smoketear
:~Click~:

Silverstream||Brightspots||Innerghost||Nightshade||Thrushdive
Mothpaw||Smokekit||Northkit||Roughkit

Starclan cats
Lightheart(RC)||Stormvoice(SC)||Smoketear

Darkforest
-}