I got something for you.

"Au!" Bracht hij redelijk beledigd uit toen de snavel van de kip hem vol op zijn pootjes raakte. Er zat dan wel een omheining tussen de twee, maar Ashdrizzle keek het beest met zo'n furie aan dat de kip toch voor de zekerheid een paar stappen naar achteren deed. Beter. Toch hield de grijze kater zijn onschuldige houding aan, het laatste wat hij wilde was een opgefokt hok vol van deze vogels en dat de Twoleg hiernaast achterdochtig zouden worden. Als hij gepakt zou worden zou hij misschien wel aan een hond gevoerd worden of nog erger.. werd hij in zon stenen nest gezet. Bah! Dan kreeg hij zeker ook zo'n stom rinkelend halsbandje om.

Bij de eerste hoek aangekomen dook hij naar beneden, toen hij een beweging zag en haalde opgelucht adem dat het maar de wind was die de opening van het stenen nest deed dichtvliegen. Nogmaals stapte een kip op hem af en Ashdrizzle zag tot zijn schok dat deze kip groter was dan de anderen. Met een grote gevederde staart en prachtige gouden veren stapte de vogel op hem af, zijn kraaloogjes wantrouwig op de kat gericht. Voor de zekerheid boorde Ashdrizzle zijn klauwen in de grond en zette zijn vacht wat op. Een onheilspellend getok klonk op uit de keel van de vogel en een plotselinge uithaal van een van de vleugels sloeg de kater bijna van zijn poten. Door de openingen in het gaas had de vogel hem toch weten te raken, keihard op zijn kaak. De klap maakte hem duizelig, maar hij had gekregen waarvoor hij naar het hok toe was gekomen. Een van de gouden veren was op de grond gevallen en als een snelle dief pakte hij het ding op en krabbelde snel naar achteren. De kip bleef hem achtervolgen met zijn blik, totdat de grijze kater om de hoek verdween en het bos in rende.

Als hij er nog aan dacht moest hij al lachen. Op zijn dagelijks routine op zoek naar prooi had hij plots het kabaal gehoord. Nooit had hij verwacht die beesten te zien. Natuurlijk had hij eerst geprobeerd een opening te vinden in het hok, maar dat was hopeloos. Maar toen hij de grote kip had gezicht, met die prachtige veren, was hij er maar voor gegaan. Rustig stapte hij het kamp binnen, zijn kaak deed nog zeer van de flinke klap die hij zojuist had opgevangen en gelijk zette hij een pas in naar de Medicine cat Den. Fawnstep was daar natuurlijk niet en anders zou hij haar eruit sleuren, want ze had nog drie andere kittens die niet ook mochten verdwijnen. Met zijn kop schuddend duwde hij zijn kop door de ingang van de Den. "Slatekit..?" Vroeg hij zachtjes, de veer lag verstopt bij de ingang, zodat ze nu de verrassing niet al kon zien.

Het duurde niet lang of de kleine kitten hem uiterst blij begroette, maar de hoestbui baarde hem wel zorgen. Maar goed, Littlestream behandelde wel vaker zieke katten, dus veel aandacht zou hij er niet aan besteden. "Ik hoorde dat je ziek was, dus.." Hij verliet de Den even en pakte de veer op tussen zijn tanden, waarna hij de Den weer binnenkwam en de gouden veer vlak voor Slatekit's nestje neerlegde. "Heb ik als opvrolijkertje de veer meegenomen. Is hij niet mooi?" Glimlachte hij zachtjes.

"Oh papa.. is dat..?" Hij glimlachte bij het zien van Slatekit, die het allemaal zo geweldig vond. "Is dat dé veer..?" Zwijgend knikte hij. "Ik heb hem zelf ook nog gezocht!.. Maar ik vond alleen maar een zilveren.." Oh dus daarom was ze misschien die ene keer..? "Ik wilde hem nog geven!" Ashdrizzle glimlachte zachtjes. "Nou, heb je die ene veer nog? Want dan kan je deze erbij leggen en vormen ze samen een mooi verhaal dat jij later aan jouw kittens kan vertellen."

"Ikke heb hem meegenomen vanuit de nursery.. Want ik wilde hem nog aan jou geven!" Een wat verkreukelde veer verscheen uit haar nest. Ze had er toch niet op liggen slapen? "Ikke heb hem speciaal voor jou gehaald!" Ah, dat was lief. Ashdrizzle legde de gouden veer op de rand van de nest, zodat de twee nu naast elkaar lagen. "Wat zijn ze mooi, hè?" Grinnikte hij en gaf Slatekit een kopje. "Maar de volgende keer vertel je het me als je weer uit het kamp verdwijnt, toch? Mama was niet al te blij.." Hij keek weg naar de grond. Alsof de mening van Fawnstep hem nog iets kon schelen, maar hij moest deze schijn nog maar even spelen voor de kittens.

"Maar papa.. als ik het jou zeg zeg je misschien nee," Zei de kitten met een frons en Ashdrizzle glimlachte zoetjes. Vervolgens boog hij zich wat naar voren, zodat alleen de kitten hem zou kunnen horen. "Als je een heel goede reden hebt kan ik je wel naar buiten glippen." Zei hij met een knipoog.