I'm back, little kitty [&Tallpaw]

Nog niet lang geleden was hij met zijn toen nog witte poten door het zompige gebied van deze rotclan gegaan, hij had zonet een muisje en een vink gevangen in Thunderclan en opgesmikkelt, nu was hij van plan ook hier nog eens iets te doen. Prooi vangen, apprenticjes pesten whatever. Zijn neus priemde in de lucht en een bekende geur kwam hem binnengestroomd, die stomme Rotrat van een Shadowclan apprentice. De zwart-witte kater zakte door zijn sterke poten en sloop vooruit tot het silouette van de jonge tabby kater opdoende uit de mistige lucht. Met een plotse sprong vloog Cyber naar voren en lande met geoefende poten op zijn "prooi". "Ha, goedendag mijn beste. Lang geleden" grijnsde hij vlak bij het oor van de apprentice.

OCC; beetje kort

De kater wist eerlijk gezegd niet wat te denken toen hij het beest weer zag staan, de eerste gedachte was iets in de trand van een vloek, de tweede met een verwensing, en de derde was er niet eens want toen had de apprentice zich al voorgenomen hem te negeren, en gewoon te zorgen dat hij weg zou gaan. "Flikker op," Gromde hij diep, en keek kwaad de kant op van de schuldige, "Nu,"

Cyber die de apprentice had aan gevallen keek hem met een grijns aan en zette zijn dikke kont neer op het onderkreupsel. Zachtjes begon het te regenen en werd zijn dikke pels ongemakkenlijk tegen zijn lijf gedurkt, "Nee" zei hij kortaf terwijl hij nongalant zijn poot begon te wassen.. al zitten op de apprentice. Cyber moest denken aan hun eerste ontmoeting, toen was hij ook niet opgeflikkert. Oké ja, hij was uiteidenlijk wel weggegaan, maar niet zonder slag of stoot en zonder te krijgen wat hij wou! Stomme ShadowclanRatCat.

De kater had hem op de grond gewerkt, en Tall had zich mee laten veren. Nu was hij het echter zat, en rolde toen de ander zich aan het wassen was, en dus geen goede grip had, om. Hij sprong op, en duwde de kaak van de gevallen kat tegen de grond aan. Nog iets harder duwen en de kaak zou breken. "Wat zei je?"

Zijn kaak deed zeer, zo op de grond gedrukt in een rare houding. "Sorry hoor Kittypet, ik zei dat je geweldig was" zei hij voorzichtig, maar met een snouwende ondertoon. Dat Kittpet-gedoe kon hij niet achterwegen laten. Hij liet met een zucht onderdanig zijn poten hangen, en liet zijn spieren ontspannen. Hij bevond zich op andermans territorium, en veel was hij nou ook weer niet met een gebroken kaak. Dan zouden zowel hij als de kits verhongeren, alweer. Zijn kilgroene ogen keken naar de grond, alsof ze onderdanig als ze waren de "grote" Clankat niet durfden aankijken.. maar Cybers kilgroene ogen keken in werkenlijkheid moordend naar de drassige grond.

Nu had hij hem dan wel op de grond weten te werken, en kon de ander geen kant op. Maar de kater vertrouwde hem niet genoeg om los te laten, alleen al om het kittypet duwde hij hem harder tegen de grond, maar wat te doen wist Tall nu even niet. Dus stond hij daar wat knullig voor een tijdje, na te denken over wat te doen met de vijand op de grond, terwijl hij die hardhandig op dezelfde plek hield. Lastige situaties dit.

"Man, ik heb niet het eeuwige geduld hoor!" snauwde de zwart-witte rogue toen die stomme tabby rat hem niet loste. "Zo verspil je niet enkel mijn tijd, maar ook het jouwe" Zei hij er nog sissend achter. Cyber vond het wel welletjes geweest, met een geoefende techniek stak hij zijn achterpoten met uitgeslagen klauwen in het zand en spande hij zijn buikspieren. Met een korte zwiep stak hij zijn achterpoten onder diens buik en "katapulteerde" hij de Shadowclan rat weg door met zijn poten diens lijf weg te duwen.

Hij kwam weer bij de les door het geschreeuw van de gedupeerde kater, en was daardoor optijd met het wegspringen voor de grote achterpoten van het beest. Daarbij was hij echter wel zo geschrokken dat hij zonder echte voorbedachte rade de tegenstander met zijn klauwen langs de kaak waar hij diegene eerst nog mee tegen de grond had geduwd. Al snel stond hij klaar om te vechten iets weg van de rogue, en keek hem nadenkend aan. Wat moest die kat hier steeds?

Cyber was al blij dat de stomme jonge kater van hem af was, kon hij eindenlijk lucht inademen dat niet stonk naar rattenpis en Clankat. Met een licht gebrom stond hij geïrriteerd op en zwiepte met zijn zwart-witte staart. De jonge kat voor hem stond in aanvalshouding, menes? Ging die kleine Kittypet-RAT hem nu aanvallen? Toen die gedachte door hem heen kwam begon hij hard te lachen. "Haha, ach ach. Heeft je mentoretje je vechttechnieken wat bij laten oefenen? Je lijkt wel erg vol van jezelf, niet?" bitste hij de leerling spottend toe. Met een sprong lande hij een vossenlengte voor de tabby Clankat en zakte uitdagend door zijn voorste gespierde poten, klaar om te vechten.

Hij was helemaal klaar om de aanval die zometeen hoogstwaarschijnlijk zou komen af te slaan. Tall was sterker geworden, en had de drang om zichzelf te bewijzen. Een sterke combinatie, en niet een die je graag tegenkwam als vijand. "Anders dan jij," Mauwde hij bitsend terug, "Heb ik een reden om vol te zijn van mezelf," Een grijns verspreidde zich over zijn gelaat, terwijl hij langzaam als een aanvaller om zijn prooi ging cirkelen. Dit moest hij winnen.

"Zou je wel willen, niet?" zei Cyber met een grote grijns. Met een spottende blik keek hij toe hoe de jonge kater om hem heen cirkelde "Jaja, ik weet dat ik knap ben. Maar gaan we nog vechten of niet?" spotte hij terwijl de zwarte kater met zijn klauwen traag stukjes drassige gros los trok. Zijn lichaamshouding sprak niets anders dan pure verachting en dominantie. Met een grimas trok hij zijn lippen op in een stille grauw.

De kater bleef cirkelen, de honende opmerkingen maakten hem niets uit, en de rest werd door hem genegeerd. Niets wat de rogue kon zeggen deed hem iets, hij zou niet boos worden nu, want hij had zichzelf onder controle. Als hij de indringer weg kon werken kon Innerghost trots zijn. "Ga. Weg." Mauwde hij weer, heel duidelijk nu. "Moet ik het voor je spellen?"

Cyber ging dom zitten en stak zijn tong uit. Met een poot omhoog hield hij zijn zwart-witte hoofd schuin en keek met zijn kilgroene ogen scheef "Miswien welll" brabbelde hij als een onozele duif. Met zijn grijns keek hij uitdagend naar de tabby Rat voor hem, hij deed nogal onozel om deze stomme apprentice een goed op de tenen te proberen trappen. Eigenlijk vermaakte hij zich zo wel, hij moest vaker bij deze stinkende kraaienvoer eter op bezoek komen.

De ander reageerde niet ontkennend, hij deed zich juist dom voor. Tall speelde niet mee, hij had veel dingen kunnen zeggen, maar zei ze allemaal niet. In plaats daarvan keek hij vol gespeeld medelijden naar de kater, en spelde het voor hem. "G. A. - W. E. G." Hij sprak duidelijk, met een stem vol gezag, en met medelijden, maar er viel duidelijk niet met hem te spotten, duidelijk niet.

Cyber knikte alsof hij het allemaal heel erg interresant vond en sloeg zachtjes met zijn zwart-witte staart op de grond. Een klein geniepig lachje veroverde zijn gezicht en de kater bleef rustig en braaf zitten, met een brede grijns op zijn witte snoet. Hij ging zich niet veroeren "Ik begrijp het niet" speelde hij alsof hij het niet snapte. Hij vermaakte zich prima op deze manier, met die stomme rat.

De kater speelde met hem, Tallpaw wist het wel, en toch was hij het nu wel zat. Echt medelijden verscheen op zijn gezicht, maar niet voor de kater. "Wat zielig.." Mauwde hij, meer tegen zichzelf dan tegen de kater voor hem. "Lelijke kittens in een bos, en dan hebben ze ook nog eens een sukkel van een vader… Ik heb medelijden," Een gemene grijns verscheen op zijn gezicht, hij was een acteur, niets van wat hij zei meende hij echt, maar hij zei het wel. "Misschien moet de clan ze maar vangen, en aan stukken scheuren, dan kunnen de vogels ervan eten en zijn ze nog ergens goed voor," Zo, dat zou wel uitlokkend genoeg moeten zijn, "Tenzij je weggaat,"

"Niemand komt aan mijn kittens!" spuugde hij terwijl de zwart-witte kater met dikke vacht en oren plat in zijn nek opsprong en zich op de kater wierp. Echt NIEMAND zei ook maar één slecht woord over zijn vier wolvenpups! Laat staan dat ze één slechte beweging naar ze maakten! Niemand! Ookal moest Cyber dan iedereen aan stukken scheuren en zijn territorium verlaten. Zijn kilgroene ogen spuugden groen vuur en zijn klauwen waren uitgeslagen, zijn hart bonkte wild.

Het had het gewenste effect, de ander werd panisch, van wat was niet duidelijk maar hij was het zeker. "Oke," Mauwde de apprentice, niet echt aangeslagen door de reactie, hij was aan het onderhandelen hier. "Ga dan nu weg," Klonk het daarna rustig, hij had de overhand, hij wist het, de ander moest afdruipen zometeen.

"Nee" zei de zwart-witte kater koppig, hij had niet echt zin om deze irritante apprentice zijn zin nu te geven! Geen spraken van! Cyber sprong terug achteruit met opgezette vacht en uitgeslagen nagels, zijn tanden blonken in het licht "Vecht dan he Kittypet, of ben je te bang van me?" siste hij hem toe met uitdagende grijns.

Frostpaw dwaalde alleen rond in het ShadowClan territory. Ze had het geurspoor van Tallpaw, een van haar vrienden, opgespoord en had besloten het spoor te volgen. De geur werd vermengd met de verschrikkelijke geur van een buitenstaander. Ze versnelde haar tempo. Plots zag ze Tall staan met een Rogue, klaar om te gaan vechten. 'Vecht dan he Kittypet, of ben je te bang van me?', siste de kater. Frostpaw sprong voor haar vriend en vroeg: "Wat gebeurt er?!" Deze keer was de Rogue in fout, en niet Tallpaw!

Onderwerp: Re: I'm back, little kitty [&Tallpaw]