Come on, Flashpaw!

Het was vroeg en zijn humeur werd er niet beter op, maar zijn gepieker hield hem de hele tijd wakker. Wie weet lag hij wel in een Den met een moordenaar. Met een zucht hielp hij zichzelf overeind en voelde al gelijk de koud door zijn vacht heen gaan. Newleaf en dan nog steeds dit gedoe. Snel kroop Timberlake door de volle, maar toch wel warme, Den en trippelde gelijk naar de overkant. Dit was dan misschien wel het geschikte moment om met Flashpaw te beginnen. De Apprentice had niet echt een antwoord gegeven op zijn vraag na de ceremonie, maar Timberlake had toen zelf maar het initiatief genomen en de dag gekozen. Vandaag dus. De kater stak zijn kop door de ingang van de Den, waar hij niet zo lang geleden zelf nog had geslapen en zijn groene blik zocht de Den af naar de kater. "Flashpaw, kom je? We gaan beginnen met je training." Zei hij en gaf de Apprentice een flinke por zodat hij wakker werd. Nog voordat hij een antwoord kon horen of tenminste een reactie kon zien, trok hij zich alweer terug en wachtte op de open plek op de jonge Apprentice.

Het was een routine geworden. Vroeg opstaan en op pad gaan. Hij had de laatste dagen niet meer zoveel van zijn 'mentor' gehoord, dus was hij er zelf op uit gegaan om alles te verkennen. Soms kwam hij wel geuren tegen die van andere clans waren, soms kwam hij andere gedaantes tegen, ah, wat kon het hem schelen dat ze hel zagen? Hij was vrij! Eindelijk kon hij gaan en staan waar hij wilde en niemand kon hem tegenhouden. Grenzen, dat aanvaarde hij nog, maar de kampgrenzen? Nee, dat was veel te klein. Het moest veel groter zijn, het kamp. Misschien was hij dan minder er vandoor geglipt toen hij jong was geweest. Ah, wat kon het hem eigenlijk schelen? Zwak zonlicht gleed over zijn witte pels heen. Langzaam stak de flame-point zijn kop door de ingang van het kamp. Al snel kon hij de contouren van een vage bekende zien. Hij zuchtte luid en wist dat het zou komen, zijn training. Hij spande zijn spieren op en sprong de open plek op. Met grote, stille passen liep hij naar de tabby toe, die zijn kop in de nursery had gestoken. "Flashpaw, kom je? We gaan beginnen met je training." Hij ging rustig naast zijn menor zitten en sloeg zijn staart om zijn poten heen. Toen hij de kop van de kater zag verschijnen liet hij zijn oogleden wat over zijn amberkleurige zaken, een voldane grijns op zijn lippen.

Plots voelde hij een vacht naast die van hem strijken en keek wat verschrikt op toen zijn Apprentice al naast hem was komen zitten. Maar..? Hij had hem niet eens uit de Den zien komen en het was onmogelijk dat hij dat had gemist. De Warrior beet schuldig op zijn lip, waarschijnlijk had hij een andere flame point gepord, maar goed in het donker was zo'n katertje altijd moeilijk te vinden. Timberlake kwam overeind en draaide zich naar Flashpaw om. "Vanaf die kant komen opdagen is ook goed." Glimlachte hij, nog steeds zachtjes om niet iedereen te wekken. Een Apprentice was wel genoeg. "Nou, dit zal dus je eerste training zijn. Waar wil je mee beginnen?" Hij wilde de eerste training wat losjes houden, zodat ze elkaar wat beter konden leren kennen, dat hij gelijk ook de dingetjes beter onder de knie kreeg, want een Apprentice voor de eerste keer was niet niets.

Flash sprong even naar achter en rende hyper een rondje rond zijn eigen as, waarna hij ging zitten an met twinkelende ogen naar zijn jonge mentor keek. Hij vond het niet echt slim ban Everstar om Timberlake als mentor te geven. Hij wist niet met wat hij zat... wat voor ding hij eigenlijk had. "Vanaf die kant komen opdagen is ook goed." Zei de tabby. Flash hield zijn kopje schuin waarbij zijn lange haartjes even langs zijn kopje danste en hij even hartelijk naar de kater lachte, een totaal niet gemeende lach maar goed. "Nou, dit zal dus je eerste training zijn. Waar wil je mee beginnen?" Wel meteen sprong de flame-point recht. "Rennen!" Zei hij en wel meteen stormde hij naar uitgang. Met een soepele sprong sprong hij naar buiten en wel meteen voelde hij de wind in zijn haren, de open vlakte was voor hem! En daar ging hij, met iedere pas versnelde hij. Wieeeeeh!

"Rennen!" Timberlake schrok van het antwoord en zijn groene ogen werden groot toen de roekeloze Apprentice het kamp uit rende. Gelijk kwam hij overeind en zette hij een sprint in. Zijn langere poten en grotere conditie zouden het niet moeilijk maken om de Apprentice in te halen, maar toch, de kleine Flashpaw had een voorsprong. Eenmaal in het grote open gebied zette hij zijn hoogste snelheid op en voelde dat zijn poten de grond nauwelijks raakten. Met een zachte grom haalde hij de Apprentice in en was zo slim om in een flits zijn lichaam voor het pad van Flashpaw te zetten en hem eigenlijk op te vangen als een zachte muur. "Dat is heel dom van je." Alle irritatie van de afgelopen dagen kwam eruit en dreigend torende hij boven de kleine Apprentice uit. "Maar als jij straks opgegeten wilt worden door een das, mij best." Snauwde hij de Apprentice kwaad toe.

Hij rende al giechelend verder. De wind die door zijn lange vacht speelde voelde goed aan en hij vond het fijn. Zijn pootjes vlogen over de grond heen en even leek het alsof hij vloog. Opeens verscheen een gedaante op zijn netvlies. Flash gilde even kort en botste zo tegen de grote kater op. Fijn, dat nog eens aan volle snelheid. En wat was hij? Een steen? Man, hij was echt wel hard... "Dat is heel dom van je." Flash deinsde naar achter en hapte naar adem. Die pak haar had hem bijna vermoord! Great Starclan, zijn mentor was een fluffy moordmachine ofzo? Met grote ogen keek hij naar de grote kater. Vanuit zijn hoek zag hij de kater als een reus. Een fluffy reus. "Maar als jij straks opgegeten wilt worden door een das, mij best." De flame point toverde een lachje op zijn snoetje en sprong recht. "Okay, dan is dat geregeld!" zei hij al lachend en blij begon hij rondjes rond de kater te trippelen. Stilzitten was niks voor hem en eigenlijk wilde hij gewoon deze kater irriteren.