Night Tales {Strawpaw}

Met slome passen, hinkend en gehinderd door de snijdende pijn die in zijn zij was liep hij koppig verder. Hij moest rusten, maar zijn wonden kwamen al niet meer open van stappen of springen. Ze waren best snel genezen, maar dat kon hem niks schelen. wat hem echt iets kon schelen was de stem in zijn kop die hem heel het proces had zitten kleineren. Zeggend hoe nutteloos hij was en dat hij nooit iets uit zijn leven zou kunnen maken. Maar hoe... Moest hij dan wel iets eruit maken? 'Luister naar mij,' Hij rilde even kort toen de stem terug was. hij had gehoopt dat ze niet zou meekomen naar hier, maar dat was enkel een droom die hij nooit zou kunnen waarmaken. Hij zuchtte zachtjes en liep door. Hij wist niet meer wat goed was en wat slecht. Wist niet meer wat hij moest doen. In al die tijd had hij zijn mond niet open gedaan en dat was misschien wel goed voor iedereen om zich heen. Opeens verscheen fourtrees voor zijn ogen. De oude apprentice stopte en keek er even naar, waarna hij ging zitten en probeerde de stem terug te vinden. Maar dat lukte niet. Hij kwam niet op commando. Zijn groene ogen keken even kort op naar de zilveren maan, waarom moest dit hem overkomen?