This is what happens when you try to be brave

Haar passen waren traag. Ze zwalkte een beetje en ze voelde zich licht in haar hoofd van het bloedverlies. Bij de gedachte aan de bloedende wond op haar buik voelde ze misselijkheid opkomen. Op haar wangen plakte een mengel van bloed en tranen, maar het viel niet zo op tegen haar zwarte vacht. Één ding wist ze heel zeker: dit nooit meer. Als er nog eens een rogue haar prooi kwam stelen dan had de clan pech, dan zou ze hem gewoon zijn gang laten gaan. Dit was het niet waard. Iedereen zag moed altijd als zo'n goede eigenschap, maar als dit het resultaat was, wat was er dan goed aan? Ze probeerde de blikken van de katten in het kamp, nieuwsgierig, bezorgd, te negeren en liep in een keer door naar de medicine cats den, hopend daar Brindlepool of Sparrowpaw te treffen. Ze wist niet wat ze zou doen als ze er allebei niet waren. Waarschijnlijk neerploffen en huilen en wachten tot ze vanzelf naar haar toe kwamen.

+Brindlepool of Sparrowpaw

Brindlepool was het kamp uit om kruiden te zoeken en daarom mocht Sparrowpaw zich nu 'koning' van de medicine cat den noemen. Hij was druk bezig met verse kruiden netjes te ordenen op verschillende stapeltjes zodat hij alles goed kon vinden als het nodig was. Uit het kamp kwam een licht gemurmel en zijn oortjes vlogen dan ook direct overeind toen hij de geur van blood duidelijk rook. Hij kwam achter het hoekje vandaan en zag een zwarte apprentice moeizaam de den inkomen. "Crowpaw?" mauwde hij toen en snelde met een poot vol spinnenrag naar haar toe. "Wat is er gebeurd?" Vervolgens wees hij met zijn staart naar een leeg nest als teken dat ze daar plaats moest nemen zodat hij haar beter kon verzorgen.

{Mijn excuus voor de late post!}

Gelukkig, Sparrowpaw was in de buurt. De jonge kat kwam tevoorschijn van achter een hoekje. "Crowpaw?" miauwde hij. "Wat is er gebeurd?" In zijn poot had hij al een bol spinrag en hij wees met zijn staart naar een leeg mosnest. Crowpaw strompelde ernaartoe en ging zo voorzichtig mogelijk op haar zij op het zachte mos liggen. "Een eenling", mompelde ze toen pas. Een eenling was gebeurd. Ze had op het moment geen zin om het helemaal na te vertellen: de muis die ze had gevangen, haar 'dapperheid' - die ze nu eerder als domme koppigheid zag - om haar prooi niet af te geven aan de rogue, zijn klauwen, de pijn... Ze was duizelig en ze was blij dat ze lag. Wat ze nog aan kracht had gehad had haar nu verlaten en het kostte haar moeite haar kop omhoog te houden. Ze keek naar Sparrowpaw. Hoe erg was het?