Burning Bright

Het was nog maar een paar dagen geleden zins het gevecht. Haar wond op haar gezicht was nog wel wat te zien, maar het was al begonnen met helen. Het leek er ook op dat er geen blijvende litteken zou blijven. De wond laag op haar flank leek wel op een blijvende litteken. Gelukkig zou haar lange zwarte vacht de lelijke litteken uiteindelijk wel verstoppen. De zwarte kattin klom naar de den van Shrewstar toe. "Shrewstar, ik ben het, kan ik binnen komen?" Vroeg ze, terwijl ze geduldig buiten haar den bleef staan, wachtend op een teken.

OOC: Shrewstar

"Shrewstar, ik ben het, kan ik binnen komen?" Het leek wel alsof Innerghost deze tijden bijna elk uur van de dag naar binnen moest komen, omdat zoveel ongeluk de Clan had geteisterd, maar nu had Shrewstar haar Deputy zelf eigenlijk ook nodig. Misschien dat de poes dat had gevoeld, misschien had ze zelf iets te melden, maar het kwam tenminste goed uit. "Ja, innerghost, kom binnen." Antwoordde ze rustig, waarna ze uit haar nest stapte en haar vacht een paar snelle likken gaf.

Bij het horen van Shrewstars stem stapte de zwarte deputy naar binnen. Het leek er op dat Shrewstar net haar nest uit was gekomen. Maar dat maakte haar ook niet veel uit, Shrewstar had een hoop te verduren. "Ik eh..." ze aarzelde over wat ze ging zeggen. En dat had ze eigenlijk nooit. Innerghost was het type dat recht voor zijn raap sprak, maar dit keer leken de woorden vast te zitten in haar keel. Ze drukte haar kaken op elkaar en ging zitten. Hoe ging ze dit zeggen?

Haar zwarte Deputy kwam de Den binnen, maar leek niet uit haar woorden te komen. Hm? Dat klopte niet, Innerghost kwam altijd uit haar woorden. Misschien.. misschien was ze hier zonder een reden gekomen? Ja, dat moest het wel zijn. "Kan ik je om een gunst vragen, Innerghost?" Vroeg ze maar, om het maar niet zo stil te laten in haar Den.

Shrewstar leek er niet echt iets achter te zoeken dat ze niet uit haar woorden kwam, in plaats daarvan stelde de leader haar een vraag. "Kan ik je om een gunst vragen, Innerghost?" Innerghost keek op. "Maar natuurlijk, Shrewstar," sprak ze terwijl ze haar leader afwachtend aan keek. Het leek er op dat Innerghost toch wel op een handig moment binnen was gekomen. Al was ze zelf met andere doeleinden binnen gekomen... maar die kwamen zo wel. Hoe dan ook zal Shrewstar er niet blij mee zijn, maar de zwarte kattin kon het gewoon niet langer stil houden. Ze ging er zelf aan ten onder. Eerst dat met Flamepath... en nu dit met haar tweeling.

"Maar natuurlijk, Shrewstar," Het feit dat Innerghost dit keer gelijk antwoordde gaf haar een gevoel van zekerheid. Dus misschien had ze inderdaad gewoon niets te melden. "Ik denk dat je wel weet dat ik laatst met Tallpaw heb gesproken?" Begon ze, lichte onzekerheid fonkelde in haar stem. "Ik heb hem laatst weer gepakt bij de WindClan grens, hij was aan het praten met een WindClan Apprentice, op hun gebied, helemaal vriendelijk. Plots kwamen er meerdere Apprentices bij en ik heb moeten redden, met zijn vriend die plots ook bij het gevecht sprong. Lionroar heeft ons gezien, maar hij liet me voor deze ene keer weer gaan. Maar het feit dat mijn bloedeigen zijn met de vijand praat.. als vrienden." Ze boorde haar klauwen in de grond. "Dat is toch niet normaal? Is hij niet tevreden met zijn Clan? Moet ik hem.. laten gaan?" Nee. Hiervoor had ze Innerghost niet nodig. Ze schudde haar warrige kop. "Ik wilde je vragen of je hem een keer een privé les wilt geven qua behandelen van andere Clankatten. Dat iedereen buiten de Clan een vijand is en niet als een vriend behandeld mag worden. Hij luistert niet naar me.. hij denkt dat ik hem haat.." Haar stem brokkelde langzaam af.

Innerghost luisterde naar Shrewstar. Bij de eerste vraag zweeg ze. Ze mocht niet vergeten dat Tallpaw nog maar een apprentice was van ongeveer acht moons. Nog redelijk jong en naïef dus. "Ik wilde je vragen of je hem een keer een privé les wilt geven qua behandelen van andere Clankatten. Dat iedereen buiten de Clan een vijand is en niet als een vriend behandeld mag worden. Hij luistert niet naar me.. hij denkt dat ik hem haat.." Dat klonk goed. Heel goed zelfs, behalve het laatste zinnetje. Ze drukte haar flank tegen de hare. "Als je wilt, zal ik hem ook vertellen dat jij hem alles behalve haat," miauwde Innerghost. "Maar, dat zal ik doen, en ik hoop dat het zal werken... want ik krijg het gevoel dat een straf niet echt effect op hem heeft," miauwde Innerghost kalm, en stapte wat op zij. Toen ontstond er een knoop in haar maag. Shrewstar had gezegd wat ze zeggen wou. Nu was er ruimte voor Innerghost om te beginnen over wat zij eigenlijk kwijt wou. Vrijwel meteen verduisterde haar blik. Ze zuchtte. "En ik ben eigenlijk ook niet voor niets gekomen," murmelde ze. Ze hief haar kop omhoog en keek Shrewstar aan.

Plots was Innerghost naast haar komen staan, maar dankbaar liet ze haar kop zuchtend op haar Deputy's schouder vallen. "Als je wilt, zal ik hem ook vertellen dat jij hem alles behalve haat," Ze opende haar ogen. "Maar, dat zal ik doen, en ik hoop dat het zal werken... want ik krijg het gevoel dat een straf niet echt effect op hem heeft," Ze knikte en ging wat steviger zitten. "Oké, dankjewel Innerghost, ik hoop maar dat hij snel inziet dat dit niet past in het Clanleven." Mompelde ze zachtjes. "En ik ben eigenlijk ook niet voor niets gekomen," Shrewstar fronste. Was er dan toch iets..? "Wat is er?" Vroeg ze licht bezorgd.

"Oké, dankjewel Innerghost, ik hoop maar dat hij snel inziet dat dit niet past in het Clanleven." Innerghost knikte, "ik hoop het ook," miauwde ze vastberaden. En toen wist ze dat het haar buurt was, al wist ze ook dat Shrewstar waarschijnlijk niets meer verwachtte, als ze al haar veranderende houding niet had opgemerkt. En zo zette ze de eerste stap, waar ze de verwachtte vraag van Shrewstar op kreeg. "Wat is er?" Innerghost haalde diep adem. "Fallentear krijgt kittens..." begon ze, haar keel kneep zich samen, en ze voelde zich misselijk worden. Dit was verraad naar haar zusje toe... Maar als ze zich stil hield, was het verraad naar heel haar clan toe... En voor haar, woog dat toch iets zwaarder, gezien ze kwaad was op haar tweelingzus. "Ze krijgt kittens van Whitelion... een Windclan warrior."

"Fallentear krijgt kittens..." Ja dat 'gerucht' was haar ook bereikt, maar wat was daar, boven het nieuws dat de Clan nieuwe leden kreeg, zo speciaal aan? "Ze krijgt kittens van Whitelion... een Windclan warrior." Eerst leek ze het niet te begrijpen, maar al snel werden haar groene ogen groot en vlogen haar oren naar achteren. "Wat ..?" Vroeg ze sissend. "Wat heeft ze gedaan?" Een diepe grom kwam uit haar keel. Clanverraad! Dit overtrof alles. Hoe kon een ShadowClan kat verleid worden door zo'n vies, lelijk, mormel. "Hoe kan ze haar Clan zo verraden? Hoe durft ze?!" Heel langzaam kalmeerde ze wat, aangezien iedereen hier wel last van zou hebben. "Waarom is Fallentear zo.. dom geweest te vallen voor een konijnenvretend monster? Weet ze niet dat de Clancode dit verbiedt?"

Innerghost was stil zolang Shrewstar het nog liet bezinken. De woorden die ze uitsprak raakte haar, ook al waren die woorden niet voor haar bedoeld. Ze liet het niet blijken. "Waarom is Fallentear zo.. dom geweest te vallen voor een konijnenvretend monster? Weet ze niet dat de Clancode dit verbiedt?" Innerghost zuchtte en stak haar nagels in de grond terwijl het puntje van haar staart op de grond tikte. "Nátuurlijk weet ze dat, ze is de tweeling van de deputy nota bene," gromde ze. "Ik zelf begrijp het ook niet, en dat is waarom ik zo kwaad op haar ben... voor mij is ze mijn zusje niet meer," siste Innerghost. "Wat moeten we met die kittens? Whitelion ken je vast wel? Hij zal sowieso zijn kittens willen zodra ze geboren zijn."

"Nátuurlijk weet ze dat, ze is de tweeling van de deputy nota bene," Maar toch zat ze nu met een buik vol half Clanners. Walgelijk. "Ik zelf begrijp het ook niet, en dat is waarom ik zo kwaad op haar ben... voor mij is ze mijn zusje niet meer," siste Innerghost. "Wat moeten we met die kittens? Whitelion ken je vast wel? Hij zal sowieso zijn kittens willen zodra ze geboren zijn." Shrewstar boorde haar groene kijkers in die van Innerghost. "Kittens gaan naar de Clan van hun moeder, elk WindClan mormel dat ook maar één nagel op ons gebied zet wordt aangevallen. De kittens zijn van ons, ook al zullen ze nooit volwaardige ShadowClan katten kunnen zijn." Gromde ze.

"Kittens gaan naar de Clan van hun moeder, elk WindClan mormel dat ook maar één nagel op ons gebied zet wordt aangevallen. De kittens zijn van ons, ook al zullen ze nooit volwaardige ShadowClan katten kunnen zijn." Innerghost knikte instemmend. "Moeten we de clan op de hoogte brengen?" Vroeg ze, wetend dat het ergens wel het beste is waarom ze nu nog meer alert zouden moeten zijn. Whitelion is een bekend gezicht onder de clans, en niet in goede zin, en ergens heeft ze vermoedens dat Windclan deze kittens wel zouden willen hebben.

"Moeten we de clan op de hoogte brengen?" Heel even keek ze haar Deputy wat verward aan. Wilde ze dat haar zusje aandoen, publieke vernedering? "Dan weet iedereen wel wat er met deze kittens is, maar wil je dat.. Fallentear ..?" Ze wist even niet meer wat ze moest zeggen. De Queen was regelrecht tegen de Code ingegaan, had niet geluisterd naar haar bevelen en nu moest ShadowClan misschien ook nog eens vechten om deze kittens. Maar toch.. het zou een afschuwelijk leven worden voor de Queen.

"Dan weet iedereen wel wat er met deze kittens is, maar wil je dat.. Fallentear ..?" Innerghost knikte vastberaden, "vernederd word tegen over de hele clan? Ja, zij heeft hier voor gekozen, nu mag ze er ook voor staan." Innerghost likte haar lippen en sloeg haar staart over haar poten heen. "Ze heeft niet alleen de warrior code gebroken, en de clan verraden..." ze stak haar klauwen in de grond. "Maar ze heeft ook míj, haar enige directe familie verraden," en dat had pijn gedaan. Dit ging verder voor haar dan de warrior code, het werd ook nog eens persoonlijk.

"Vernederd word tegen over de hele clan? Ja, zij heeft hier voor gekozen, nu mag ze er ook voor staan." Het was haar recht niet hierover te beslissen, maar het schokte haar wel, de woorden die Innerghost sprak. "Ze heeft niet alleen de warrior code gebroken, en de clan verraden..." De ergernis leek van de Deputy af te stromen. "Maar ze heeft ook míj, haar enige directe familie verraden," Ze legde haar oren wat in haar nek en knikte wat koeltjes. "Goed, ik zal de Clan zo snel mogelijk op de hoogte brengen." Dat was dan het einde van het serieuze gedoe en ze legde haar staart op de schouder van Innerghost. "Zul je de kittens als familie zien of ..?"

Innerghost voelde haar hart in haar keel bonken, en haar ogen voelden heet aan, was het niet van woede, was het wel van verdriet. Maar woede was het gene wat overheerste. "Goed, ik zal de Clan zo snel mogelijk op de hoogte brengen," besloot Shrewstar. Innerghost had niet de beslissing willen nemen, dat was aan Shrewstar, maar het was hoe zij er tegen aan keek. Innerghost knikte enkel, ze stond achter de beslissing, nog steeds. Ze voelde hoe Shrewstar haar staart over haar rug heen legde. Innerghost keek haar aan. "Zul je de kittens als familie zien of ..?" De zwarte deputy zuchtte. "Zij zijn onschuldig in dit verhaal, zij kunnen er niks aan doen... ik straf hun hier niet voor, en zal er voor ze zijn waar nodig," mompelde Innerghost, de leader recht aankijkend. Ze stond op. "Wanneer ga je de clan op de hoogte brengen?"