So special (OPEN)

De kleine grijze kitten rolde op haar kleine ruggetje en probeerde de wereld om haar hern in zich op te nemen. Donker was het nog steeds overal, maar buiten kon ze verscheidene katten horen praten en ze snoof de geur op van melk. Zoete melk! Nieuwsgierig hees Flood zich overeind en probeerde haar pootjes onder zich te schuiven. Deze poging lukte half om half, maar ze struikelde en buitelde uit het mosnest. "Auw!" piepte ze, terwijl ze haar snuitje langs de grond wreef. De grond was hard, maar Floodkit staakte haar pogingen nog niet en stond alweer op. Ze snuffelde met haar roze neusje voorzichtig over de grond. Daar pikte ze die geur op. Ze begon nu wat sneller te lopen. Voor ze het wist duwde ze haar neusje in een dikke, pluizige vacht. Ze zocht naar een bekend bobbeltje met haar kleine snuitje. Even begon ze te drinken, maar ze merkte al snel dat ze daar helemaal geen zin in had. Ze vervolgde haar pad. De buitenlucht drong vers bij haar binnen. De muffe geur van de nursery maakte plaats voor de geur van regen. Opeens voelden haar witte pootjes gras. Gras! Wat voelde dat eng! Sprietjes die kietelden aan je pootjes, bleh! Floodkit vond het maar niks en hobbelde terug de nursery in. Toch draaide ze zich nieuwsgierig even om. Zou ze..? De kleine kitten sloop naar de uitgang van de nursery en bleef daar afwachtend zitten. Wat zou er gebeuren, vroeg ze zich af. De wereld was vreemd, vond ze, maar speciaal, heel speciaal. Ze hoorde verschillende katten voorbijkomen. Toen waagde Flood het erop. Ze stapte het gras op, en botste bijna gelijk tegen iemand aan. "Oepsie!" piepte het klein vachtbolletje. Ze lichtte haar kop op, zodat haar dichte oogleden op de kat gericht waren.
(Tags: Open | Words: 298)

Het was donker en stil in de nursery, zoals altijd. Meer deze keer was het duister anders.. Het was.. Lichter. Verwonderd keek het jonge poesje opzij. Er leek een fel licht uit een gat in de wand te komen. Lostkit was nieuwsgierig, wou weten wat dat licht was. De wereld was veel kleurijker dan ze gedacht had, maar de zwart-witte kitten probeerde het te negeren. Voorzichtig stond ze op en strompelde ze weg bij de warme vacht en de geur van melk. Maar de jonge kitten was nog niet bij de helft of een grijs lijfje botste tegen haar aan. De geur vertelde haar dat het haar zusje was, Floodkit. "Oepsie", piepte ze, maar Lostkit gaf geen reactie, geen enkel teken dat z ehet ook maar gehoord had. De ogen van haar zusje waren nog toe, wat vreemd was. waarom deed ze ze ook niet gewoon open? Dat zou toch veel makkelijker zijn? De zwart-witte kitten kantelde haar kopje wat en porde zachtjes met haar pootje in het grijze tabby buikje van de kitten. gewoon, om haar te laten weten dat ze er was.

Er klonk geen reactie van de kat waar Flood tegenaan gelopen was, maar de tabby kitten rook nu wel een bekende geur. "Loft!" sprak ze vrolijk. Als antwoord porde haar zusje met haar pootje in Floods buik. Dat moest haar teken zijn om te laten weten dat zij het inderdaad was. Het grijze poesje moest lachen en begon haar zusje terug te porren. Echter had Flood haar stabiliteit nog niet helemaal gevonden en ze gleed uit. Ieuw! Daar lag ze zomaar in dat kriebelgras. Ze krabbelde snel weer overeind en schudde haar grijsgestreepte kopje. Toen keek de kleine kitten nietsziend naar haar zusje. "Wadjij doen?" vroeg ze nieuwsgierig, haar kopje ietwat schuin houdende. Ze ging zitten en zwiepte haar staartje heen en weer door de dunne stengeltjes. Dat voelde wel grappig! Het grijze pluisbolletje schuifelde wat met haar pootjes door het zachte gras. "Dit leuk zijn!" giechelde ze. Een korte spin ontsnapte uit haar keeltje.

"Wat doen jullie?" klonk een stem, na vaste pootstapjes over de grond. Flood snoof nieuwsgierig. Deze kat was voor haar onbekend. "Ikke pelen in gjaf!" antwoordde de grijze kitten enthousiast. Ze zakte door haar pootjes en rolde op haar rug. "Ikke Flood heten! Wie jij vijn?" Haar nietsziende blik keerde zich nu naar de onbekende kat, maar haar oortjes keerden zich juist weg van hem. Een zachte "Auw!" klonk op uit de nursery, en opnieuw naderden er pootstapjes. Deze geur was wel bekend. Vrolijk keerde de grijsgestreepte kitten zich tot haar andere zusje, Lovekit. "Hawwo!" hoorde ze. Als begroeting wierp de kleine poes zich op haar zus. "Jof!" was de begroeting van haar kant. Met haar pootjes begon ze zacht in de pluizige witte buik te kriebelen. Zelf lachte de kleine kitten om haar zus. "Dat kieteje?" klonk haar vraag.

Er kwamen meer kittens bij, en ze voelde zich niet meer zo op haar gemak. Stilletjes trok ze zich wat meer terug, tot ze tegen de wand van de nursery kwam. Vanaf daar bleef Lostkit kijken naar de vrolijke katten. Ergens vond ze het niet fijn dat ze zelf nooit zo vrolijk kon zijn. Was er iets mis met haar? Waarom moest juist zij degene zijn die zich terugtrok? Het irriteerde haar mateloos. De zwart-witte kitten besloot om dan maar wat om zich heen te kijken, misschien was er iets anders interessants, iets waardoor ze zich niet zo anders hoefde te voelen..

~Topic nog niet uit, maar wel bijna :')