Nice to meet you, I guess. [&ASPENPAW]

Met gespitste oren en alert kijkende ogen draaide Riverpaw snel heen en weer. Hij bevond zich nu nog op zijn eigen territorium, maar dat zou niet lang meer duren. Hij had weer zin gekregen om er alleen op uit te gaan. Hij had toestemming gekregen van zijn mentor om voor de Clan te gaan jagen, maar vast niet om buiten het territorium te gaan om andere katten te ontmoeten. Hij wist namelijk een plek waar hij niet zijn vijandelijke zelf moest zijn. Op die plek kon hij gewoon katten ontmoeten. Oké, eigenlijk was het nog altijd de bedoeling dat hij vijandig deed, maar Fourtrees was een plek die hij respecteerde en waar hij zeker geen ruzie wilde maken. Mochten de katten zich op zijn eigen territorium bevinden dan zou hij dat nog wat anders vinden. Hij hoopte dat het litteken op zijn neus inmiddels alweer een beetje genezen was. Hij was nog niet eens tien manen oud of hij had al littekens van een gevecht. Hij had onlangs nog met een kittypet gevochten. Hij was nog niet eens ervaren genoeg geweest voor te vechten, maar hij wist zeker dat hij wel wat rake klappen had toegediend. De kater keek geschrokken op toen hij Fourtrees bereikte. Oké, nu moest hij voorzichtig zijn, want niet elke kat had hier het idee om in rust en vrede te verzamelen. Of elkaar te ontmoeten. Of hoe je het ook wilde zien. De kater dook behendig ineen toen hij een geluidje hoorde en draaide zijn kop naar rechts. De wind blies zijn kant op en voerde de geur mee van een andere kat. Hij zette in het eerste geval zijn rug hoog op, maar besefte meteen weer dat hij hier niet was om iemand pijn te doen en liet zijn vijandelijke houding weer zakken. Hij snoof de geur op. WindClan. Hij kwam een beetje overeind. ‘Hallo?’ vroeg hij. ‘Is daar iemand? Je hoeft je niet te verschuilen, hoor, ik heb je allang geroken.’ Hij grinnikte en kwam een beetje overeind zodat de kater of poes die zich ergens tegenover hem bevond hem goed kon zien.

Een gekleurde WindClan apprentice keek nieuwsgierig om zich heen. Hij nam alle geuren goed in zich op, en dit waren er veel. Hij bevond zich namelijk in de buurt van Fourtrees, waar alle clankatten een maandelijkse vergadering hielden. Het was niet verboden om hier naar toe te gaan, maar hij werd altijd wel gewaarschuwd omdat katten uit andere clans zich ook vrij mochten begeven op dit terrein. De vier grote bomen stonden in het middelpunt van een soort klein dal, Aspenpaw bevond zich boven op de helling. Langzaam begon hij af te dalen, hij voelde de koele aarde onder zijn poten, en de hoge grassprieten kriebelden tegen zijn neus. Hij schudde even met zijn kopje om het jeukende gevoel weg te halen, en nieste kort. Aspenpaw had de schim van een andere kat al opgevangen, zijn haren schoten iets omhoog. Niet vijandig, maar op zijn hoedde. Je wist maar nooit tot wat een andere kat in staat was. Hij snoof eens diep en rook een vissige geur die hij herkende als RiverClan, dit wist hij omdat hij één keer eerder naar zo'n vergadering had gemogen. Zodra hij warrior was zou hij altijd mee mogen, of daar ging hij in ieder geval vanuit. Toen Aspenpaw dichterbij was geslopen zag hij dat het een kater was, rond zijn leeftijd. Hij wist dat hij niet meer in het zicht was, en toen de kat tegen hem begon te praten kwam hij vanachter de boom vandaan. "Hoi," murmelde hij terug. Was het niet verkeerd om tegen andere clankatten te praten? Maar communiceren kon toch geen kwaad? "Jij bent van RiverClan, toch?" Ging hij met een wat enthousiastere stemming verder. Aspenpaw maakte het zichzelf gemakkelijker door te gaan zitten, zijn oren wiebelden terwijl hij op antwoord wachtte.

Zodra de WindClan-kat tegen hem begon te praten rook Riverpaw zijn geur pas echt goed. Het was dus inderdaad de WindClan. Dit wist hij omdat hij er voor hij een mentor kreeg al vaak genoeg op uit ging en zo de geuren had leren kennen, maar toen het hem extra werd uitgelegd door Warriors die hij soms tegenkwam begreep hij het pas echt goed. ShadowClan had een vieze sterke geur en ThunderClan had een geur die hij niet echt kon plaatsen, maar het rook niet slecht. Hij nam aan dat hijzelf vast als een vis moest ruiken. Hij was zo erg aan de geur rond zijn Clangenoten gewend dat hij het zelf niet echt meer opmerkte. 'Ja, ik ben van RiverClan,' antwoordde hij beleefd op de vraag. Hij merkte dat de WindClan-kat geen kwaad in de zin had en waagde het om wat dichterbij te komen. Nu stonden de katten recht tegenover elkaar en Riverpaw nam de kat goed in zich op. 'En jij van WindClan, right?' vroeg hij, waarna hij zijn ogen over de kater liet glijden. Het was een best leuk gekleurde kater. Zijn kleurtjes waren apart, maar daardoor zeker niet slecht of vervelend om aan te zien. 'Ik ben Riverpaw,' stelde hij zichzelf meteen voor. Hij werd zo in het enthousiasme van de kater tegenover hem meegesleurd dat hij even vergat dat ze beiden van een andere Clan waren. De kater had zo te zien ook niet echt kwaad in de zin, dus waarom zou hij zich op dit rustig gebied als een kwade kat moeten opstellen? 'Mijn Clan is ongeveer die kant op.' Hij wees met zijn staart een bepaalde richting aan en wiebelde met zijn oortjes, waarna hij zijn staart netjes rond zijn voorpoten krulde en wachtte op wat de kater zou gaan zeggen.

Aspenpaw nam de RiverClan kater eens goed in zich op, het was een jonge tabby. Zijn ogen waren een kleur waarvoor hij geen naam kon bedenken. Het was een slanke kat, maar dat was voor RiverClan niet onbekend. Toch zag je beginnende bespiering op zijn flanken, en schouders. Dat kwam waarschijnlijk door zijn training. Aspenpaw merkte zelf ook dat hij sterker werd, hij werd groter en kreeg meer uithoudingsvermogen. Hij kon verder springen, en werd beter in de jacht. Zijn staart zwiepte even heen en weer waarna zijn blauwe ogen zich weer op de RiverClan kat richtte, deze begon te spreken. Hij antwoordde beleefd, iets wat Aspenpaw deugd deed. Dat was goed, er was geen sprake van vijandigheid en zijn beschermende houding viel ook weg. Hij bevestigde dat hij bij de rivier katten behoorde en vroeg of Aspenpaw van WindClan kwam. Daarna ging hij verder met spreken, hij zei dat hij Riverpaw heette, en dat zijn territorium een bepaalde kant op lag. "Ja ik ben van WindClan," beaamde hij. "Je naam past wel bij je Clan, ik ben Aspenpaw." Hij richtte zijn ogen op de plek waar zijn staart naartoe had gewezen. "Het lijkt me best leuk daar, al ben ik niet zo'n fan van water." Hij grinnikte even, en merkte dat het enthousiasme van zowel hem als de RiverClan apprentice was toegenomen. Even was hij stil, het was toepasselijk om nu een vraag te stellen, maar Aspenpaw vond het ook een beetje ongemakkelijk. "Dus jij jaagt toch op vis?" Dit was het beste waar hij op kon komen, en een beetje beschaamd keek hij een andere kant op.

De bevestiging kwam niet als een verrassing voor de jonge tabby aan en Riverpaw bewoog trots heen en weer met zijn oortjes. Hij kende de geuren misschien nog niet zo heel goed, maar hij kon toch wel al mooi raden bij een onbekende kater van welke Clan hij afkomstig was! Hij vroeg zich echter af of het wel de bedoeling was dat ze zo vrolijk tegen elkaar spraken. Op zich vond Riverpaw niet dat ze met iets slechts bezig waren. Zo lang de kater zijn territorium niet betrad hoefde hij toch niks te doen? Hij moest zijn Clan beschermen, maar hij mocht toch ook wel een praatje maken met iemand van een andere Clan? Door zijn hoofd spookte de waarschuwing dat het wel eens kon zijn dat als hun Clans tegenover elkaar kwamen te staan dat hij waarschijnlijk moest vechten met de kater om zijn loyaliteit tegenover zijn eigen Clan te bewijzen, maar hij probeerde deze gedachten te verdoezelen. 'Aspenpaw is een mooie naam,' complimenteerde hij de kater direct. Hij grinnikte alleen maar wat op de opmerking van de kater over het water. Zijn oortjes wiebelden geamuseerd toen de kater vroeg of hij op vis joeg. Alsof dat niet duidelijk was! Hij wilde de kater echter niet beledigen en knikte daarom bevestigend. 'Vis is zowat de belangrijkste prooi voor ons,' vertelde hij wijs. 'Maar in ons territorium bevindt zich ook andere prooi, hoor. Ik denk dat jullie zoal op heel snelle prooien jagen, niet dan?' Hij wist niks van de WindClan. Als hij aan de prooi van de WindClan dacht, dacht hij eerder aan van die snelle muizen. De jonge tabby kon zich niet indenken dat er zich konijnen bevonden op het gebied van de WindClan. Hij likte nerveus over zijn borst toen hij een paar stemmen hoorde, maar ze waren op verre afstand en zo te ruiken was hun geur niet ruikbaar voor de katten die zich verderop bevonden. Riverpaw ontspande zich en trok pas zijn klauwen weer in toen hij merkte dat de katten zich steeds verder van hun verwijderden. Gelukkig maar.

OOC: Bedankt voor het geduldige wachten! (:

Onderwerp: Re: Nice to meet you, I guess. [&ASPENPAW]