Granny's den {Open}

Hij liep stil langs zijn moeder heen, ze lag te slapen. Nu hij eindelijk kon lopen en zien zoals de beste, wilde hij meer dan enkel het kamp en de nursery zien. Het was ergens in de middag en de meeste warriors waren er niet, dus was het een goed moment om eens rond te kijken. Hij was van plan om een keer naar oma te gaan. Ze was er waarschijnlijk niet, maar goed, hij kon nog steeds eens gaan kijken. Hij had ook gehoord dat zij niet bij papa en de rest sliep, maar een eigen den had. Ze was de leader, zo werd gezegd. Hij verwachtte er eigenlijk niet veel van, een doodgewone den waar de katten heen konden om vragen te stellen aan de leader. Ze was misschien zijn oma, maar hij keek er niet echt naar op. Hij was nog klein en wist niet veel over rangen. Hij wist dat Kit helemaal onderaan stond... Zou hij later meer respect krijgen als hij een hogere rang kreeg? Hij trippelde stil de nursery uit. Het kamp was inderdaad redelijk leeg. Met snelle passen trippelde hij naar het midden van het kamp, waar een rots lag. Hij keek even naar het grote ding. Zijn wenkbrauwen gingen even naar boven. Saai. Hij liet zijn blik langs de rots gaan en vond al snel een opening. Zonder enige waarschuwing trippelde Lurking daar naar toe. Hij stapte zo naar binnen en begon alles eens goed te bekijken. Ja, misschien zag hij iets leuks... Iets minder saai dan het kamp. Wie weet...

De kitten werd wakker en merkte meteen dat er iemand ontbrak. Haar broertje, Lurkingkit! Ze rook zijn geur nog, maar vaagjes.. misschien kon ze hem ergens buiten de den vinden? Ze trippelde naar buiten, naar de open plek. Ze werd stilaan al meer gewend aan de grootsheid en aan de hoevelheid katten, al bleef het overweldigend. Windkit keek om zich heen en zag nog net het staartje van haar broertje in een den verdwijnen. Vrolijk huppelde ze hem achterna. Zonde rook maar stil te staan bij welke den ze eigenlijk waren sprong de tabby kitten van achteren op hem. "Ik gevonden!", piepte Windkit blij.

Hij trippelde verder en zag een paar dingen. Het was er ruim en enkel de geur van deze Shrewstar ging in de den. Hij stapte rustig verder en merkte op dat het er donker was, maar ook erg ruim en rustig. Hier zou hij best nog wat tijd kunnen doorbrengen. De kit wilde verder gaan, maar werd opeens gestopt door een paar pootjes tegen zijn achterhand. "Ik gevonden!" De stem herkende hij uit duizenden en wel meteen stoof hij weg en ging hij wat verderop voor haar staan. Met een snelle draai. Hij liet zich door zijn poten zakken en porde even de grond, waarna hij opstond en zich snel omdraaide om verder te lopen. Al snel vond hij het grote nest van deze machtige leader. Met grote sprongen liep hij ernaartoe en sprong hij erin. Daarna plaatste hij wat mos op zijn koppie en hoopte hij dat Wind hem niet zou vinden.

De zwart-witte kitten stoof weg. Windkit rende achter hem aan. Ze zou dit keer niet huilen! Ze zou doorgaan tot het bittere eind! Ze liep traagjes verder door de den en keek achter elke steen of hij daar soms zat. Uiteindelijk belandde ze in het nest van de den, dat helemaal naar Shrewstar rook; Zonder er acht op te slaan merkte ze opeens een zwart wit staartje dat van onder het mos kwam piepen. Ze sprong eropaf en zette er haar tandjes in.

Hij tilde even zijn kopje op en wel meteen zag hij de oogjes van zijn zus. Hij piepte even geschrokken en werd meteen aangevallen door haar. Ze sprong op hem en boorde haar tandjes in zijn pels. Nu was zij op hem. Wel meteen viel hij naar achter, maar zonder erbij na te denken spande hij zijn achterpoten op en gaf hij een harde trap in haar buik, waardoor ze van hem zou vallen, daarna sprong hij op en stoof hij uit het nest. Hij lande soepel en liep met grote passen weg van het nest. Al snel kwam hij slippend tot stilstand en dook hij ineen, al wachtend op haar.

Voor iets anders had ze zich weer eens ingezet voor de Clan. Mee was ze gegaan op de vroegste patrouille en gelijk had ze een verzoek gekregen om met een Warrior te gaan jagen. Dit kon ze natuurlijk niet weigeren, maar die plotselinge activiteiten deden zelfs een fitte Warrior de das om. Hijgend kwam ze het kamp binnen een eekhoorn en een muis tussen haar sterke kaken geklemd en vermoeid liet ze ze op de prooistapel vallen. Het enige wat ze nu wilde doen was slapen en als er ook maar iemand op haar pad kwam daarvoor..

Met een wat vertraagde pas klom ze naar haar Den hoorde ze een piep, maar dacht dat ze het maar ingebeeld had. Met slaperige ogen kwam ze haar Den binnen en zag nog net op tijd een zwart witte kitten tot stilstand glijden en in elkaar duiken. Bij haar nest zag ze een andere. Haar hart, dat normaal voor kittens klopte, sloeg even een slag over en lichte irritatie borrelde in haar maag op. Wat slaapgebrek niet allemaal kan doen. "Wat zijn jullie hier aan het doen? Heeft jullie moeder je niet verteld dat deze Den alleen voor de Clanleader en genodigden is en geen speelplaats?" Gromde ze zacht en streng en negeerde het feit dat dit haar kleinkinderen waren. Elke kitten moest hetzelfde behandeld worden que straf. Maar misschien hoefde straf niet als ze zich braaf zouden gedragen. Als.

Wat zijn jullie hier aan het doen? Heeft jullie moeder je niet verteld dat deze Den alleen voor de Clanleader en genodigden is en geen speelplaats?", klonk er opeens van vlak achte rhaar. Geschrokken draaide Windkit zich om, en zag daar haar grootmoeder en tevens ook de clanleader staan. Ze kromp zachtjes ineen maar probeerde zich snel te herstellen. Ze wou niet zwak lijken tegenover Lurkingkit! "S-sorry..", mompelde ze zachtjes. "Wist niet.." De jonge tabby keek wat zielig naar haar pootjes en hoopte dat de zwart-witte kattin niet al te streng zou zijn..

"Wat zijn jullie hier aan het doen? Heeft jullie moeder je niet verteld dat deze Den alleen voor de Clanleader en genodigden is en geen speelplaats?" Lurk keek op en zag wel meteen een evenbleed van zichzelf... Tja in het groot. Met een achterdochtige blik keek hij de boze leader aan. Zijn oogleden hingen wat over zijn ogen heen en hij keek de kattin echt met veel te weinig respect aan. Waarom zou hij ook? Hij wilde een bezoek brengen en dat kreeg hij terug? Omdat Wind en hij gewoon wat wachten op haar? "S-sorry.." Hoorde hij. Hij wiebelde een paar keer met zijn oortjes, maar bewoog niet en bleef de leader uitdagend aanstaren. "Wist niet.." Lurk zwiepte even met zijn staart en negeerde het feit dat dit volkomen tegen de regels was. Het was iets anders en dat vond hij fijn. En als hij misschien dat ietsje te ver ging, kon hij vandaag twee avonturen beleven.

"S-sorry.." Ze schudde voorzichtig met haar kop. "Wist niet.." Ze wilde net iets zeggen, toen haar blik op de houding van de andere kitten viel. Onrespectvol en ongeïnteresseerd. Irritatie vlamde op in haar houding. Haar zoon had misschien te vroeg kittens gekregen, want dit soort dingen waren niet geliefd in de Clan. "Het geeft niet, maar graag dat jullie nu mijn Den verlaten. Ik heb mijn rest nodig, oké? Vertel jullie siblings gelijk ook maar dat zonder toestemming hier niemand mag komen, oké?" Ze bleef nog streng. "En oma zal zo snel mogelijk een bezoekje brengen, ja?" Ze gaf beide kittens een lik over hun kop en ging achter hen staan, zodat ze niet stiekem terug konden sluipen.

"Het geeft niet, maar graag dat jullie nu mijn Den verlaten. Ik heb mijn rest nodig, oké? Vertel jullie siblings gelijk ook maar dat zonder toestemming hier niemand mag komen, oké?" De helft van die hele woordenvloed snapte ze niet, al had Windkit wel door dat ze weg moesten. Haar lip begon te pruilen en ze kreeg een beteuterde blik in haar ogen. Het was niet haar bedoeling geweest om iets fouts te doen.. Ze.. Ze wou alleen maar met Lurkie spelen.. "En oma zal zo snel mogelijk een bezoekje brengen, ja?" Meteen klaarde haar gezicht ietsje op. Ietwat vrolijk knikte ze, waarna ze naar buiten trippelde. Zonder om te kijken, omdat ze wist dat Lurkingkit zijn plan wel kon trekken. Hij was tenslotte een stoere kater!

"Het geeft niet, maar graag dat jullie nu mijn Den verlaten. Ik heb mijn rest nodig, oké? Vertel jullie siblings gelijk ook maar dat zonder toestemming hier niemand mag komen, oké?" Hij bleef haar nog steeds met die achterdochtige blik aanstaren. Zijn oogleden hingen wat over zijn ogen heen toen hij de kattin in zich opnam. Ze leek op hem. Maar van persoonlijkheid zou het vast een heel ander verhaal zijn. "En oma zal zo snel mogelijk een bezoekje brengen, ja?" Toen neeg ze haar kop naar beide en likte ze even kort elke kit, Lurk kneep gewoon even zijn ogen dicht, maar bleef haar aankijken en hij bleef ook koppig zitten. Vanuit zijn ooghoek zag hij  dat Windkit weg ging. Perfect. Zonder echt te letten op haar woorden neeg hij zijn kop. "Mag ik even wat vragen?" Murmelde hij zachtjes, niet goed wetend waarom hij het tegen haar zou vragen. Hij maakte geen oogcontact en bleef naar de grond kijken. Hij slikte even zachtjes en liet zijn blik langs de grond van de den gaan. "Vind iedereen u aardig?" Hij keek haar aan met zijn grote ogen. Misschien was het zelfs voor de eerste keer dat hij iemand aankeek met grote ogen en niet met de halftoegeknepen spleetjes die hij meestal toonde.