Why YOU? .Firework.

Elke keer als hij liep brachten zijn benen hem hier, het was niet gaaf het was niet leuk en het irriteerde de kater. Nog een laatste keer haar zien dan misschien? Lastige situaties, vooral nu gebleken was dat haar snorharen de lastige factor waren, die waren zo verschrikkelijk mooi! Hij zag haar al snel liggen, maar bleef voor de veiligheid aan zijn eigen kant. "Hoi,"

Hij was een beetje moe vandaag, maar het norse gezicht maakte veel goed. De snorharen waren weer eens schitterend, en hij loog niet echt toen hij antwoord gaf op haar denigrerende woorden. "Don't flatter yourself, ik ben hier niet voor jou," Zijn stem was duidelijk, en nors. Maar zijn ogen twinkelden als vanouds, de snorharen waren zo mooi.

Hij keek haar met een schuin oog aan, en besloot toen uiteindelijk om te antwoorden. "Je bent het lelijkste schepsel wat ik ken, maar je snorharen zijn perfect," Klonk het, simpel kort en krachtig. Ze mocht ervan denken wat ze wilde, maar niets van de rest van die kat tegenover hem kon tippen aan lion.

Argwanend bleef hij haar aankijken, ook toen hij de poes al had losgelaten, en stapte uiteindelijk wat verder weg van haar. Meteen toen ze haar vraag stelde sprong hij weer tegen haar aan, en gromde. "Vanwaar de plotselinge interesse?!" Siste de kater kwaad, waarbij hij met opzet in haar gezicht spuugde. Over stemmingswisselingen gesproken.

Hij bleef boos staan in de tijd dat de kat haar vacht schoonmaakte, en keek dan ook niet geamuseerd naar haar toen ze tegen hem sprak.
"Je zou toch denken dat jij het gewend bent," Mauwde hij 'nonchalant' terug, en spuugde er nog eens bij in haar gezicht, zo! Die verdiende ze.

Oh help nu werd ze boos! De kwade woorden waren al genoeg voor hem om weer even een paar stappen terug te doen. Toen de poes ook nog eens naar zijn rug toesprong koos de kater liever het hazenpad dan de dood in de poten van zo'n eng persoon, met wel mooie snorharen. 'Sorry' ging hem te ver, maar terugtrekken was oké. Dat was ook zijn plan. Goed plan.

De woorden raakten hem niet echt, en toch kon hij het niet laten even achterom te kijken en keihard nee te schudden. "Nee, jij bent groot, en eng," Mauwde hij, en stak daarna zijn tong uit. Het bleef als een spel voor hem, en het zou niet snel veranderen, hij was niet bepaald een erg serieuze kater, en dat was wel duidelijk als hij hier zo rondliep.

Een beetje verbaasd, maar ook opgelucht, zag hij dat de kat uiteindelijk verdween. De woorden bleven in de lucht tussen hen in hangen, en na er even over nagedacht te hebben lachte Fire een korte, heldere lach. Wel opnieuw dus? Ze mocht hem toch niet? Hij was dus blijkbaar tóch te interessant om te negeren, en dat was een hele boost voor zijn zelfvertrouwen. Vandaar dat hij met een vrolijk gevoel zich omdraaide, en rustig terugliep naar zijn kamp. Lang leve hem.