Oh...Uhm, sorry! {Emberpaw and Iciclespirit}

Rosemarypaw was altijd wel vroeg wakker, maar dit keer niet. Snel likte ze een paar stukjes mos uit haar vacht. Ze liep haastig het hol uit, wat nu nog best vol lag, dus moest ze ook voorzichtig zijn. Eenmaal uit het hol, met haar hoofd er niet bij, liep ze op een klein tempo naar de kampingang. Ze ging maar jagen, aangezien ze toch niet ging trainen met haar mentor. Dus nog steeds met haar hoofd er niet bij, liep ze verder. Tot ze tegen iemand aan knalde. "Sorry!" mauwde ze snel. Ze herkende de poes waar ze tegenaan was gebotst wel, maar kende haar niet en kon ook niet op de naam komen. "Ik was er niet bij met mijn hoofd. Ik ben Rosemarypaw trouwens" mauwde het poesje snel.

Ember huppelde vrolijk het camp binnen. Ze had net gejaagd en was erg tevreden met haar vangst, wat ze zo naar de Nursery zou brengen. Vlak voor de Apprentice den botste een kat tegen haar op. Ze keek verbaasd naar het versuft liggende katje, en herkende haar, als een van de jongere apprentices. "Sorry!" mauwde het poesje snel. Ember keek nog een keer verbaasd, maar rolde al snel lachend over de grond. "Hahaha, is niet erg hoor... Haha.." schaterde ze. "Ik was er niet bij met mijn hoofd. Ik ben Rosemarypaw trouwens." ging het poesje door. Rosemarypaw.. Oja, die was een maan na mij Apprentice geworden! herrinerde de vuurrode poes. "Hoi! Ik ben Emberpaw. Leuk je te ontmoeten! Wacht even, ik breng mijn prooi even weg." Emberpaw rende naar de prooihoop en dumpte haar prooi neer. Ze was volkomen vergeten dat ze voor de Queens en kittens had gejaagd. Ze rende weer terug. "Ik heb nog wel zin om te jagen, wil je mee?" miauwde de vlammende poes.

De poes keek haar verbaasd aan, maar rolde al snel lachend over de grond. Al snapte Rosemary niet waarom, "Hahaha, is niet erg hoor... Haha.." schaterde ze. "Ik was er niet bij met mijn hoofd. Ik ben Rosemarypaw trouwens" mauwde Rosemary snel tegen de poes. "Hoi! Ik ben Emberpaw. Leuk je te ontmoeten! Wacht even, ik breng mijn prooi even weg." Emberpaw rende naar de prooihoop en dumpte haar prooi neer. Ze rende weer terug. "Ook leuk om jou te ontmoeten!" Mauwde Rosemary. "Ik heb nog wel zin om te jagen, wil je mee?" vroeg de poes aan haar. "Natuurlijk! Dat ging ik eigenlijk doen..." mauwde Rosemary. "Nou ja, Laat maar! Zullen we gaan?" vroeg Rosemary aan Emberpaw.

Een vroege vogel was Icicle meestal wel. Haar blauwe ogen knipperden open tegen het licht. Ze had zich bij de rand van de den genesteld, bij de uitgang. De kleine kattin rekte zich geeuwend uit. Ze moest maar eens wat gaan doen. Stilletjes verliet ze haar den, om daar de open plek af te scannen. Ze spotte twee rode tabby apprentices, die duidelijk op het punt stonden om te gaan jagen. Dat bleek wel toen de ene tegen de ander sprak: "Ik heb nog wel zin om te jagen, wil je mee?" Het was een poes met een lange en roodgestreepte vacht. De ander had dezelfde kleuren, maar was kortharig. "Natuurlijk! Dat ging ik eigenlijk doen..." antwoordde deze nu. "Nou ja, Laat maar! Zullen we gaan?" De grijze kattin stapte op het tweetal af. Ze had geen zin om alleen te gaan jagen. "Mag ik ook met jullie mee?" Terwijl ze het vroeg voelde ze zich net een jongere apprentice, die ernaar snakte om met oudere apprentices mee te mogen. Ze grinnikte. "Anders ben ik eenzaam." Ja, ze had ook wel andere warriors wakker kunnen maken, maar contact zoeken met apprentices was ook wel eens leuk. "Ik bedoel, het is niet erg leuk om anderen nu wakker te gaan maken, wel?"