It's n o t a beautiful day

Een regenachtige dag.. dat was het. Grauwend stapte ze door de gevallen bladeren, die langzaam begonnen te rotten door de vochtigheid. Gadver. Die smurrie zou in nog geen Moons tussen haar poten vandaan kunnen worden gehaald. Toen ze eindelijk een aardig droog plekje had gevonden begon het weer te regenen. De druppels kletterden op de bladeren boven haar kop en Starlingpaw verborg zich tussen de dikke wortels van een oude boom. "Altijd ik.." Gromde ze en zakte door haar grijze pootjes en nam een liggende houding aan. Afwachtend staarde ze voor zich uit, wachtend tot de regen zou stoppen, want een natte vacht zou ze niet riskeren!

OOC; Open!

Om de tijd maar een beetje te verdoen begon ze haar pootjes schoon te likken. De vieze moddersmaak bleef achter in haar mond en deed haar walgen. Bijna was ze klaar toen iemand plots met zijn volle gewicht over haar heen viel. Woest keek ze op toen haar pot weer onder de modder zaten door deze imbeciel. “Mijn hemel, gaat het?” Woede vlamde op in haar groene blik en met opgezette vacht kwam ze overeind. "Jij.. jij mousebrain." Snauwde ze, haar lip optrekkend. "Kijk vervolgens eens waar je loopt. Wat voor een excuus van een Warrior ben jij wel niet?" Grauwde ze vervolgens.

De poes keek even verbaasd op toen ze in de verte de stem van haar zuster hoorde. Een rilling gleed over haar ruggengraat, maar in plaats van om te keren trippelde ze juist geluidloos wat dichter naar de kattin toe. Vanaf enkele staartlengtes keek ze toe hoe Starlingpaw een des betreffende krijger uitmaakte die ze herkende als Breezetail. Wat verbaasd trok ze haar wenkbrauwen op bij de woorden van de grijze poes. "Maar hij heeft toch niks ergs gedaan? Hij bood zelfs zijn excuses aan." Miauwde ze voorzichtig, waarna ze even haar blauwe blik op de kater liet rusten. "Ik ben er zeker van dat jij ook al eens gestruikeld bent." Vervolgde ze, nog net iets zachter waarna ze naar haar voetjes keek. Nee, tegen haar zus durfde ze nog steeds niets te beginnen. Het was zodanig in haar hoofd gepompt, dat ze al lichtjes aan het trillen was op haar poten.

“Sorry hoor! Ga vooral niet in het midden van de weg liggen!” De irritatie deed haar vacht prikkelen en haar nagels boorde ze in de grond. Deze kater zou er eens mooi van langs krijgen. "Maar hij heeft toch niks ergs gedaan? Hij bood zelfs zijn excuses aan." Meteen werd de stem herkend en met helse vlammen in haar ogen draaide ze haar kopje om. Oh daar was prinsesje perfect weer. Maar het bange schepsel durfde haar niet eens aan te kijken. Natuurlijk was de kater blij ermee, nog net niet snorrend sprak hij woorden uit. Walgelijk! "Ik ben er zeker van dat jij ook al eens gestruikeld bent." Een diepe grom kwam uit haar keel. "Wie heeft de bangerik om haar mening gevraagd?" Snauwde ze naar haar zusje, die ze wel aankeek. Als het kon had zou ze haar zusje klein krijgen met haar kwade blik, maar Gravelpaw was een watje, ze durfde haar eigen zusje niet eens te kijken. De kater negerend ging Starlingpaw verder. "Het is al een wonder dat je weer in mijn buurt bent gekomen." Grauwde ze.

De kater was naast haar komen zitten, maar alsnog voelde de blauwgrijze poes niet de moed om haar zus aan te kijken. “Thanks Gravel, zou je je zus ook eens willen duidelijk maken dat het een ongeluk was?” Gravelpaw keek even op naar de kater en knipperde lichtelijk bang met haar blauwe ogen. Zij? Iets duidelijk maken aan Starlingpaw? Volgens haar kon Starclan dat zelfs niet. Ondertussen wist ze allang dat wanneer haar zusje iets in haar hoofd had, niemand haar van gedacht kon veranderen. "Wie heeft de bangerik om haar mening gevraagd?" Snauwde de andere apprentice plots, waardoor Gravelpaw iets meer in elkaar dook. Normaal was ze niet bang, of toch niet zo hard. Maar haar zus had nou eenmaal een bepaalde invloed op haar. Telkens als ze in haar buurt kwam, leek het wel alsof al haar instincten haar zeiden om te vluchten. "Het is al een wonder dat je weer in mijn buurt bent gekomen." Grauwde de poes vervolgens. Gravelpaw keek op en wierp een geforceerde neutrale blik op de poes. "Hij deed het vast niet expres.." Kwam er nog zachtjes uit haar mond.

Gravelpaw kon nooit familie van haar zijn, geen enkel familielid van haar zou zo'n watje zijn. Starlingpaw snoof arrogant toen haar zusje haar eindelijk aankeek. Ze zou niet anders kunnen. "Hij deed het vast niet expres.." Het was niet echt een stem te noemen en een triomfante glans scheen in haar groene kijkers. “Inderdaad, het spijt me heel erg, ik deed het niet expres. Ik zag je niet gewoon niet zitten. Sorry” Haar blik werd weer gericht op de Warrior, die dacht dat hij wel heel wat was. "Jouw excuses kunnen me niets schelen." Gromde ze. “En stop alsjeblieft met zo tegen je zus te praten oke? Zij heeft hier niets mee te maken.” De kater kwam naar voren, maar Starlingpaw bleef koppig staan. Uitdagend keek ze de kater aan. Niemand vertelde haar wat ze moest doen, niemand. “Trouwens, een apprentice die geen respect toont tegenover anderen zal nooit een goede warrior worden” Een sarcastische lach ontsnapte uit haar mond. "Oh ja? En waarom zou het mij iets schelen wat jij vindt? Je bent mijn moeder niet." Spuugde ze de woorden uit tegenover de Warrior. "Maar ik wist niet, Gravelpaw, dat je op oudere katers viel. Oelala." Gromde ze vals.

Ze hoorde de kater naast haar even zuchten en wierp hem een zijdelingse blik aan. “Inderdaad, het spijt me heel erg, ik deed het niet expres. Ik zag je niet gewoon niet zitten. Sorry” De kater leek kalm te zijn, al dacht Gravelpaw er zelf wel anders over. Ze had de neiging om weg te lopen, wetende dat als ze dat niet deed Starlingpaw haar zo dadelijk af zou breken. “En stop alsjeblieft met zo tegen je zus te praten oke? Zij heeft hier niets mee te maken.” Vervolgde Breezetail, waarna hij voor haar ging staan. “Trouwens, een apprentice die geen respect toont tegenover anderen zal nooit een goede warrior worden” Haar blauwe ogen gingen wat wijder openstaan en met haar mondje lichtjes open keek ze de kater verbaasd aan. Nee.. Dat had hij zojuist niet gezegd! Starling .. ze zou nu zeker iets doen. Angstig keek ze naar de andere apprentice, haar oren plat leggende toen ze zag dat deze van plan was iets de zeggen. "Jouw excuses kunnen me niets schelen." Begon ze alvast. "Oh ja? En waarom zou het mij iets schelen wat jij vindt? Je bent mijn moeder niet." Gravel's oortjes gingen nog iets meer in haar nek liggen bij het woord 'moeder'. Inderdaad, daar gaf ze haar zus gelijk in. Al bekeek zij het waarschijnlijk vanaf een heel ander punt. Niemand kon Bluestar vervangen, niemand. "Maar ik wist niet, Gravelpaw, dat je op oudere katers viel. Oelala." Verontwaardigd keek ze op, haar ongelovige blik op Starlingpaw priemende. Haar nekharen waren iets overeind gaan staan en ze voelde haar hart in haar keel bonzen. "Dat is niet waar!" Miauwde ze wanhopig als tegen antwoord, het niet meer durvende Breezetail nog aan te kijken. Dacht haar zuster nu echt dat dat waar was? "Ik val niet op oudere krijgers!" Probeerde ze nogmaals, waarna ze opstond en zich haastig omdraaide. Ze wierp nog snel een blik over haar schouders, waarna ze de struiken in sprintte. Ze had beter moeten weten.. Ze wist dat de poes dit ging doen, hoe kon ze dan alsnog naar haar toegaan?

"Dat is niet waar!" Aas was succesvol. Het leek wel een hulpeloos gekerm. "Ik val niet op oudere krijgers!" En vervolgens was ze binnen een mum van tijd verdwenen. Dag dingetje! Maar dan bleef er nog één probleem over en uitdagend keek ze hem aan. “Waarom doe je Bluestar dit aan?” Haar oren lagen meteen in haar nek van woede. Elke keer als iemand over haar moeder sprak ging er een golf van walging door haar heen. “Ze had nooit gewild dat haar dochters zo’n ruzie gingen maken” Een sarcastische lach ontsnapte uit haar mond. "En dat weet jij omdat..? Jij weet niet hoe het was!" Siste ze woedend, op haar tenen staand zodat ze op ooghoogte was met de kater. "Kleine verrotte Clanzaken gingen voor kittens en plots eindigde ze dood in het kamp. Zeg me nou maar niet dat ze dit voor de Clan deed, ze wilde waarschijnlijk van ons af." Gromde ze, woest wordend nu. "En ik doe wat ik wil en laat een Warrior mij echt niet tegenhouden. Gravelpaw is te zwak om ooit een Warrior te worden."