A must made Journey.

"Runningpaw, kom je?" Miauwde hij de Apprentices den binnen, waarna hij zich weer meteen omdraaide. Hij had kruiden van de medicine cat gekregen voor het reizen. Travel Herbs. "Vandaag gaan we naar de Moonstone, dit is een onderdeel van het worden van een Warrior," miauwde hij, wetend dat Runningpaw dit zéker niet verwacht had. Hij had haar ook totaal niet voorbereid, behalve dat ze de avond goed had moeten slapen. Ergens vond hij het wel spannend, ook omdat hij wist dat Runningpaw binnen kort warrior zou worden, en dan niet langer meer zijn apprentice zou zijn. "Kijk, Runningpaw, deze moet je eten, het zijn Travel Herbs," legde hij uit. "Tijdens onze reis naar Mothermouth mogen we niet jagen, oké?" Vervolgens boog Thrushdive zijn kop om zijn kruiden op te eten. En wat waren ze smerig, dat wist hij nog wel van zijn reis naar de Moonstone.

OOC: Runningpaw only.

"Runningpaw, kom je?" Slaperig opende ze haar ogen en keek naar buiten, maar de kop van de kat die haar had gewekt was alweer verdwenen. Wat ze wel te zien kreeg was een donkere hemel. Kreunend rolde ze op haar andere zij, maar irritatie vonkte op in haar bewegingen toen ze geen slaap meer kon vatten. Waarom zij? Waarom moest alleen zij er zo verdomd vroeg uit? Met veel tegenzin krabbelde ze de Den uit en werd verrast door een aanblik van haar Mentor. Haar oortjes gingen automatisch wat naar achteren en ze wendde haar blauwe blik af naar de grond. Wat een verrassing, dat hij ook weer kwam opdagen. Van hem moest ze wat assertiever worden, nou, nu kreeg hij die nieuwe kant van haar tegen zichzelf opgezet. Runningpaw veegde met haar witte voorpootjes over de aarde, haar oudere broer geen blik waardig gunnende. Ja, hij verdiende tijd met zijn kittens, maar om haar dan helemaal te verwaarlozen? Nee, dat excuus gunde ze hem niet. Niet meer.
"Vandaag gaan we naar de Moonstone, dit is een onderdeel van het worden van een Warrior," Haar oortjes sprongen wat overeind, maar ze wist haar houding nog wat koeltjes te houden toen ze Thrushdive aankeek. Moonstone? Bij de Mothermouth? Wow.. Waarschijnlijk zou ze de eerste van haar nest zijn om daar te komen! Maar dat betekende ook.. dat ze bijna haar nieuwe rang zou krijgen. Nervositeit deed haar slikken, maar ze liet het niet merken, niet bij hem. "Kijk, Runningpaw, deze moet je eten, het zijn Travel Herbs," Dankbaar voor een uitweg voor haar blauwe kijkers richtte ze haar blik op de kruiden. "Tijdens onze reis naar Mothermouth mogen we niet jagen, oké?" Ze knikte afstandig en boog zich voorover. Bij de eerste hap wilde ze de bladeren weer naar voren schuiven, zeggen dat ze het wel af kon, maar toen zelfs de Warrior ze helemaal op had gegeten besloot ze de kruiden maar snel naar binnen te werken, de vieze nasmaak nog in haar mond houdend.
Ze had de hele tijd nog geen woord over haar lippen gedrukt. Deels omdat ze kwaad was, grotendeels eigenlijk, maar deels omdat ze nu een nerveuze brok in haar keel had gegeven. Waarom had hij niets gezegd? Waarom moest hij het zo doen? Vond hij het leuk om haar nerveus te maken? Had hij haar daarom zo lang op de tweede plek gezet? Door al die gedachten draaide ze haar oortjes weer lichtelijk naar achteren en begonnen haar nekharen wat omhoog te komen.

Tijdens hun toch naar moonstone waren de twee alsmaar stil geweest. Weinig worden waren gezegd. Af en toe had Thrushdive wat verteld, maar dat was meer gegaan over hun reis, over dingen die ze mogelijk onthouden moest voor als ze zelf de reis nog eens maken moest. Mogelijk met de apprentice die zij uiteindelijk krijgen zal. En wie wist waar voor nog meer, wie wist wat haar lot was.

Na een poos gelopen te hebben kwamen ze aan bij de highstones. Ze moesten een stuk klimmen voor ze bij mothermouth waren. Toen ze er éénmaal waren wende Thrushdive zich opnieuw tot zijn apprentice. "Hier binnen is het aardedonker en zul je niks kunnen zien, je mag mijn staart vast pakken, maar je kan ook gewoon mijn geur volgen," legde Thrushdive uit. Hij ging voor naar binnen, en het duurde niet lang of het was aarde donker.