Long time no see [SPT][Open]

Vulture likte uitgebreid zijn vacht schoon. De regen was even opgehouden en hij hoopte dat het zo ging blijven. Met een lange geeuw rekte hij zijn stijve spieren uit en likte hij zijn bek af. Wat een luie dag was het. Hij had echt nog bijna niets gedaan.. maar dat vond hij voor een keer echt niet erg. Toen een ThunderClan geur zijn neus binnen drong keek hij op. Hij zag een rode pluimstaart hoog boven het gras uitsteken. De kat die er aan vast zat .. was niemand minder dan Nimblepaw! "Hey, Nimblepaw!" Riep hij luid en hij sprong van de grote rots af. Hij rende naar haar toe en bleef recht voor haar staan met een grijns. "Ik ben het, Vulture" Zei hij opgewekt. Nimblepaw was de eerste geweest die hij had gezien toen hij de clan had verlaten. Ze had hem heel erg goed op weg geholpen toen. Zonder haar was zijn eerste nacht misschien heel anders verlopen.

Eerste post voor Nimblepaw.

Was ze nou alweer uit het territorium gelopen? Ja, alweer. Eerst probeerde ze het nog een soort stiekem te doen, omdat ze niet wilde dat het op zou vallen dat ze zo vaak weg was. Maar intussen maakte het haar nog vrij weinig uit. Het was deel van haar; ze wilde meer zien dan alleen het bos, al hield ze ervan. Ze wilde meer katten leren kennen dan alleen Thunderkatten. De Shadowclan vond ze tot zo ver geweldig, dus ze wilde haar grenzen niet beperken tot haar eigen clan.
En ook de kater die ze nu zag, was ze onwijs blij weer eens te zien. "Hee Vulture!" riep ze vrolijk. Wat was dát lang geleden zeg. "Hoe gaat het met je?"

"Nou zo goed als het maar met een vrije rogue kan gaan" Zei Vulture opgewekt en hij duwde zijn borst trots vooruit. "Ik heb eindelijk mijn eigen territorium! Nou .. het is erg klein en bijna geen territorium, maar het is van mij" Zei hij trots tegen Nimblepaw. "Het is wel heel ver weg van hier en er wonen heel veel twolegs omheen" Voegde hij er aan toe. Het dorpje waar hij zich in had gesetteld was inderdaad vrij vol van twolegs. Je wende er gauw genoeg aan.

"Wauw, wat goed!" Ze trappelde vrolijk op haar plaats dat het zo goed met Vulture ging. Ze had er erg veel bewondering voor gehad hoe hij zijn clan achter zich had gelaten en op zichzelf was gaan leven. Ze wist niet of zij het zou kunnen. Het was de eerste nacht een beetje onzeker geweest of alles goed zou komen, maar Nimble was onwijs blij dat alles goed was gekomen. "Waar woon je nu?" Ze was wel eens in de buurt van het twoleg gebied geweest, maar ze kende het niet goed. "En ken je intussen al wat meer andere rogues?"

Vulture wees met zijn staart naar achteren. "Dáár heeeeeel ver weg" Zei hij. "Het is een heel eind lopen vanaf hier.. het is een soort .. een .." Hij bedacht hoe hij het beste aan Nimblepaw kon uitleggen wat een Twoleg dorp uiteindelijk was. "Er wonen enorm veel Twolegs samen op een heel groot oppervlak! Er lopen veel monsters langs en honden en het stinkt er erg als je er niet aan gewend bent. Overal om je heen staan hoge nesten waar ze wonen.. echt hóge! Maar ook nesten waar ze eten klaar maken voor zichzelf en waar ze vachten voor zichzelf kopen" Vulture dacht dat Nimblepaw het vast weerzinwekkend vond klinken. Dat was het ook. Hij wist niet wat hij zag toen hij er voor het eerst was. "Het is echt een avontuur om er te wonen" Zei hij verrukt. Ondank alles, had het zo zijn charme. Vulture voelde zich daar oprecht thuis. "Oh ja .. ennuh .. ik heb wel wat rogues ontmoet. Ze zijn niet aardig" Voegde hij er zuur aan toe met een vieze uitdrukking op zijn gezicht.

Nimblepaw luisterde aandacht naar Vulture en keek in de richting naar waar hij had gewezen. Leefde hij zo dicht bij de twolegs? Was dat niet heel gevaarlijk? Maar ze hing aan zijn lippen. Waren er écht zo veel verschillende nesten voor een twoleg? Wat moest hij met al die ruimte! En ze knikte instemmend toen hij zei dat rogues niet aardig waren. "Mijn ervaring met hen was inderdaad ook niet zo.. aangenaam." Understatement, maar ze had geen zin om het hele verhaal te vertellen. Bovendien had ze het weggedrukt, dus ze kon zich de details niet meer herinneren. "Hoe krijg je te eten? Steel je die van de twolegs?" Ze had wel eens een kip van de twolegs gegeten, maar die had echt anders gesmaakt dan de wilde kippen die je hier en daar vond.

Vulture knikte instemmend. Rogue's hadden al een slechte naam toen hij nog in de clan leefde. Nu hij ook als een rogue beschouwd werd en hij er dus vaker mee in aanraking kwam, vond hij ze net zo vreselijk als voorheen. Nou .. het grootste deel wat hij ontmoet had dan. Nimblepaw leek enorm geïnteresseerd in zijn verhaal. Hij greens even en dacht na. "Ik jaag vaak op ratten" Zei hij prompt. "In de stad leven er echt enorm veel.. maar als ik geen geluk heb met ratten dan haal ik wel eens wat uit speciale dingen waar twolegs hun eten in gooien" Het hing er vanaf wat je precies er uit haalde. Het ene rook bedorven en at hij dus niet, het andere rook redelijk en smaakte niet al te slecht. Toch verkoos hij rat boven afval. "Ik heb een nest gevonden buiten de stad waar de twolegs mij vrijwillig eten aanbieden" Herinnerde Vulture zich plots. "Ze lijken ongevaarlijk en het eten is niet slecht, toch vertrouw ik ze nooit voor honderd procent"

Nimblepaw trok haar neus op toen Vulture zei dat hij vaak op ratten jaagde. Ze waren eetbaar, en veel katten aten ze wel eens. Maar zij vond ze niet echt lekker. In de moordende bareleaf had ze ze natuurlijk wel gegeten; toen had ze nauwelijks een keuze gehad. Maar nu ze andere dingen kon vinden, lekkernijen als konijnen en vogels, at de ratten bijna nooit meer. "Eet je wat ze weggooien?" vroeg Nimblepaw verbaasd. "Dus je eet twoleg voedsel? Zoals.." Wat aten die twolegs eigenlijk? "En je neemt eten aan? Ben je dan niet een kittypet?" grijnsde ze, wetend dat dat een belediging was voor clankatten. Of eh, ex-clankatten.

Vulture vond het wel leuk om te zien dat Nimblepaw zijn gewoontes erg vreemd vond. Hij had vast zelf ook dezelfde reacties gehad als hij nog een clankat was en Nimblepaw bijvoorbeeld uit de clan was gegaan. Hij keek haar quasi beledigd aan en trok een gezicht. "Niet écht kittypet voedsel" Verdedigde hij zich. "Gewoon wat hun ook eten zoals vis en vlees en zo.. kittypet eten heb ik zelf nog nooit geproefd" Al zou hij dat zeker graag wel willen doen ooit. Hij was erg nieuwsgierig geworden naar het kittypet leven. Daarbij hoorde ook het voedsel eten. Misschien moet ik dat morgen maar eens gaan doen.

Nimblepaw kneep even haar ogen een beetje dicht. "Nooit kittypet voedsel? Ben je dan niet benieuwd hoe dat smaakt?" En plots kreeg ze een idee. "Ik namelijk wel, stiekem." Het zou vast een schande zijn als ze het zou proeven, maar ach, niemand die erachter hoefde te komen! "Zullen we dan eens op zoek gaan naar wat van die.. brokken?"

Vulture's ogen werden groter en groter. Uiteindelijk was zijn grijns uitgesmeerd van oor tot oor. "Reken maar! Ik heb altijd al willen weten hoe ze smaakte" Hij sprong overeind van opwinding en keek Nimblepaw met wild bonzend hart aan. "Wie het laatst bij een twoleg huis komt is een lelijke vos" Hij draaide zich om en rende door het ThunderClan territorium. "Oh wacht, jij bent al rood! Dan ben je al een vos" Plaagde hij naar achteren.

Nimblepaw begon te grijnzen. Natuurlijk was Vulture daar voor in! En voordat ze het wist was hij weggerend. Ze wachtte geen seconde langer en rende achter hem aan. Hij had een flinke voorsprong, maar gelukkig was haar lichaam erop gebouwd om te rennen. Zodra ze op tempo was, duurde het niet lang meer voordat ze recht achter Vulture liep. Zijn lange staart zwiepte tegen haar snuit aan, en speels beet ze erin. Ze trok hem naar achter en maakte gebruik van het moment om voor hem terecht te komen. "Ha!" riep ze lachend.

Vulture ontweek behendig bomen en andere obstakels. Fourtrees was niet erg ver weg van de twoleg huizen dus hij twijfelde er niet aan dat hij zijn sprint wel vol kon houden. Hij voelde hoe zijn lange staart tegen Nimblepaw aan tikte en voor hij hem in kon trekken beet ze er in en trok ze hem naar achteren. "Aah!" Hij rolde door het gras en zag iets roods langs hem schieten. Hij kwam overeind en maakte snelheid. Al gauw had hij haar ingehaald en sprong hij naar voren. Hij had de afstand echter erg verkeerd ingeschat en struikelde toen hij naast haar neerkwam in een poel modder. "Getver!" Riep hij uit, beduidend bruiner dat zijn strepen vervaagde.

Onderwerp: Re: Long time no see [SPT][Open]