On my way up, wish me good luck

De sterkgebouwe Roguekater trok spottend één wenkbrauw op waardoor het ene kilgroene oog groter leek dan het ene, het zag er best wel grappig uit. "Oei oei, nu moet ik gaan oppassen hoor. Voorlopig heb ik haar in de hand, jij niet. Is het niet?" zei hij op mededelende toon. "Jij hebt voorlopig maar barweinig te zeggen over Buzzy, ik ben aan de winnende kant." zei hij toen hij berekende dat Vulture nog geen jaar oud was, terwijl hij er al drie geharde jaren op had zitten. De tabby kater had nog veel te leren dus. "Je weet me toch al gedeeltelijk te domineren, maar niet genoeg om me echt bang te maken" zei hij lichtjes goedkeurend, maar dat betekende nog niet dat hij gezag had voor deze jonge kater. Hij stond recht en liep een rondje rond de kater, traag en tergend. Hij had de poes in de hand, hij wist dat zei nu nog aan zijn kant stond. Ze verkoos hem boven haar neef, tijdenlijk. Cyber ging weer naast de kater zitten en boog dominant naar de jonge kater, hij was gericht naar diens bruinachtige oor. "Ik flirt met Buzzy als ik het wil, wil je het niet? Vecht dan om haar" fluisterde hij met een grijns in Vultures oor.

 
OCC; nu bracht je me op een idee! Cyber wilt niets echt dieps met Buzzard, hij gebruikt haar gewoonweg. Hij flirt en wil haar inderdaad opzettelijk (terwijl zei misschien denkt dat hij ECHT van haar houdt) "bezwangeren" om vervolgens gewoon weg te lopen. Je maakt hem gemeen xD (terwijl hij WEL echt houdt van Iggy)

Spanning stond op elk spiertje. De cyperse kater wist dat elk moment het los kon barsten .. Zijn pootkussentjes voelde klam aan en het liefst wilde Vulture zich omdraaien en vertrekken. Hij was dood niets waar voor Buzzard. En toen weerhield die irritante, neerbuigende toon van Cyber hem daarvan. Toen Cyber om hem heen liep maakte Vulture zich mentaal klaar. Onopgemerkt ontblootte hij zijn klauwen en wachtte hij af. Zijn groene blik was strak voor zich uit gevestigd op de muur voor hen. Toen de kater neerstreek naast hem, zo dichtbij dat zijn haartjes de zijne raakte, keek hij op. 'Ik flirt met Buzzy als ik het wil, wil je het niet? Vecht dan om haar' Met kloppend hart verroerde hij zich niet. Moest hij het aannemen? Of moest hij weglopen? Weglopen zou de wijste beslissing zijn. Maar vechten zou de moedigste zijn. Vulture kon hem laten zien dat hij niet terugdeinsde voor hem .. Goden sta me bij. Dacht hij. Met een ruk draaide hij zich om naar Cyber en dook hij met al zijn kracht tegen hem aan. Zijn klauwen gingen alle kanten op en raakte zo veel mogelijk huid als maar kon. Hij probeerde nu hij toch bezig was vitale organen te raken. Misschien een oog .. Met al zijn kracht boorde hij zijn nagels in Cyber zijn schouder en beet hij zich vast.

Een grote kracht tegen zijn zij leet hem lichtelijk verbaast opkijken, de kater had gedacht dat Vulture weg zou rennen. Maar de tabby Rogue begon venijnig tegen hem te vechten, zij klauwen raakte zijn zij en zijn poten. Enkele keren schuurden ze langs zijn witte snoet, rode striemen achterlatend. Cyber gromde diep en liet een harde kattige kreet horen, hij duwde terug en kreeg met een beetje moeite de kater op de grond geduwd, nu was het zijn beurt de kat op zijn buik te krabben en een beet in zijn schouder te geven. Maar de beet werdt gestaakt toen een klauw een scheur in zijn oor gaf en het bloed langzaam maar zeker langs zijn zwart-witte pels van zijn kop naar omlaag begon te druppen. Dat zou niet meer helen, de snee in zijn oor zal eeuwig een aandenken aan dit gevecht om Buzzard blijven. De nagels van de tabby kater boorden zich in zijn schouden en een venijnige beet volgde al snel. Maar Cyber wist net op het moment dat de tanden door zijn vlees boorden zijn stevige kop een ferme kopstoot uit te delen waarna hij achteruit sprong, een seconde lang was hij vrij van de jonge kater. "Jij kan venijnig vechten..." hij keek lichtjes hijgend door de wond in zijn schouder naar de kater, zijn kilgroene ogen vernouwden zich. "Maar niet goed genoeg!" siste hij waarna hij met een kreet die tot ver klonk zich weer op de kater wierp. Zijn achterpoten klauwden in diens zij terwijl hij zich vastbeet in diens nekvel en de jonge kater als een vod heen en weer gooide. Ook aan zijn nekspieren deed dit zeer omdat de kater heel wat woog, en al snel moest hij de kater hijgend neerzetten. Maar op de nek van Vulture was een grote wond door zijn tanden te bespeuren, dit was de pijn in zijn nek en de moeite wel waard geweest. Met een snauw storte hij zich weer op de jonge kater.

-OCC;Een klein beetje gegodmod door dat met de nekvelgedoe en de wond, hopelijk vind je het niet erg ^^

Adrenaline gonsde door zijn aderen als een op de vlucht geslagen haas. Vulture leefde in het moment en verdedigde zich met al zijn kracht. Het mocht niet baten. Cyber gaf de cyperse kater een kopstoot waardoor hij sterretjes zag en gedwongen was zijn greep te verslappen. De breedgeschouderde kleerkast sprong achteruit en voor even was Vulture verlost van zijn gigantische kracht. Hij had al spijt van zijn beslissing en probeerde overeind te krabbelen. Met een noodkreet die tot ver te horen zou zijn schoot Cyber weer op hem af en greep hem deze keer niet zo zachtzinnig. Klauwen die aangevoerd werden door oudere en ervarenere spieren klauwde zijn zei open. Vulture stootte een luide kreet van pijn uit die alleen maar luider werd toen tanden zich in zijn dunne nekje boorde. In een fractie van een seconde dacht hij dat het gedaan was zodra zijn poten los kwamen van de vaste grond. Zachter dan verwacht landde hij weer op de grond. Zijn nek deed zo veel zeer dat hij het liefst wilde blijven liggen. Zacht kreunend wilde hij overeind komen, wat nogmaals verijdeld werd toen Cyber weer aanviel. Vulture rolde om en sloeg zijn klauw uit naar zijn gezicht. Hij zag niet waar hij raakte maar de kreet die volgde was genoeg. Hijgend trok Vulture zijn klauwen. "Genade, ik geef me over" Hijgde hij, verblind door de pijn in zijn nek en achterflank. "Je hebt gewonnen, ik geef me over" Bevend van de pijn staarde hij recht in de ogen van Cyber en wenste hij vurig dat hij zou ingeven. Zijn hart bonsde in zijn oren. Bloed gutste uit zijn nek wond en gaf hem een erg draaierig gevoel.

Genade? Cyber liet de kater snel los en stapte even achteruit, hij was aangedaan. Moest hij instemmen of doorvechten? Hij kon de kater niet doden, dat zou Buzzard hem nooit vergeven. Daar bereikte hij niets mee. Maar zijn blik vernauwde even en zijn tanden lagen plots weer blinkend wit ontbloot. Zachtjes stapte hij naar voren en boog zich over de gewonde kater. "Laat dit dan maar een waarschuwing zijn. Ik krijg heus wel wat ik wil." zei hij. Met een grijns op zijn snoet. Hij haalde nog een poot over diens flank, en nog een, en nog een. En toen kon hij niet meer stoppen. Hij vloog weer op de jonge kater en gaf hem nog een, nu net iets zachtere, beet in de poot. hij wou niet stoppen, hij kon niet stoppen. Hij bleef schoppen en krabben. Minder hevig dan de vorige keer, net iets minder wonden veroorzakend. Maar de zwart-witte Rogue kon zich zo inbeelden dat elke keer dat hij een wond van Vulture raakte het net zo zou voelen als een brandende pook dat er schroeiend heet in geduwd werd. Hij was het helemaal vergeten dat Vulture om genade had gevraagd.

-Ik laat Cyber een beetje doordraaien door de adrenaline..

Vulture kromp niet in elkaar toen Cyber zijn gezicht erg dicht bij de zijne bracht. Hij voelde wel de enorme vluchtdrang branden in zijn lichaam. 'Laat dit dan maar een waarschuwing zijn. Ik krijg heus wel wat ik wil' Dreigde Cyber. Vulture keek met grote ogen toe hoe de kater zijn klauw ophief. Pijn schoot als een heet mes door zijn andere flank heen en over zijn zei en over zijn buik .. en voor hij het wist werd hij weer onderworpen aan beten. Overal op zijn lijf leek er pijn te zijn ontsprongen. Elke beet die Cyber hem toebracht voelde als een hete pook die in zijn wond werd geduwd. Vulture duwde uit alle macht maar hij was te sterk. Hij boorde zijn kaken toen met alle kracht die hij nog in zijn lijf had in zijn voorpoot en liet niet los. Met zijn ogen gesloten en zijn oren plat in zijn nek haakte hij zijn klauwen in Cyber zijn schouders en buik en hield vast.

Cyber ging weer helemaal rechtstand en zwierde naar alle kanten, maar de jonge kater die zich had vastgepind in hem liet niet meer los. "GA WEG!" snauwde hij terwijl hij flink geïrriteerd rondliep terwijl hij met zijn zij flink schudde om Vulture zijn grip te proberen te laten verslappen, maar het lukte niet bepaald. Zijn buik deed flink zeer, en ook zijn flank waar de klauwen van de jonge kater eerder nog wondes had overgelaten leek te branden door zuur. "Grwaaah!" gilde hij paniekerig. Het leek maar alsof de jonge kater niet zou lossen, mischien had hij toch moeten stoppen met aanvallen. Zijn poten vlogen in het rond zonder de kater te raken. Hij voelde met elke beweging die hij maakte de klauwen verder in zijn buik dringen tot het wel leek alsof die klauwen één van zijn ingewanden bijna raakte. Hij voelde een harde schok en zijn kilgroene ogen werden groot. Zijn mond opende zich in een stille kreet en zijn ogen werden doffer. Met een kwak viel hij op de grond, mond en ogen wijd open. Een stroompje bloed droop uit zijn mond. Hij bewoog niet, ademde maar zwak en lag daar verkleumd. Elke zenuw in zijn lijf deed zeer, totdat hij niets meer voelde. Alles werd zwart en de wereld leek voor hem te vervagen. Hij zal nooit meer voelen op dat stukje waar Vulture zijn vlees had doorboord. Zijn zenuwen zouden niet meer werken.

OCC; ter informatie: Vulture heeft een stuk van zijn zenuwen doorboord, ze zijn dus op dat stuk 'kapot' daardoor voelt hij ook die schok en is hij bewusteloos gevallen. Hij zal niet meer kunnen voelen op het grootste deel van zijn buik. (hij is niet dood)

Vulture werd wild heen en weer geschud. Voor wat het waard was, liet hij onder geen beding los. Cyber leek in paniek te raken en probeerde hem uit alle macht van zich af te krijgen. Maar de cyperse kater wist wel beter. Langzaam gingen zijn kaken en klauwen dieper met elke poging die Cyber deed hem eraf te gooien. Tot dat- Vulture's ogen schoten open en hij liet meteen los toen Cyber zijn dode gewicht neer leek te komen. Hij rolde opzij en keek op. De kater lag roerloos van hem vandaan .. er droop zelfs bloed uit zijn mond. Ik heb hem vermoord! Dacht hij paniekerig. Hij lette niet op de ademhaling van de kater die erg oppervlakkig en zwak was. Angstig krabbelde Vulture overeind maar zonk bijna weer door zijn poten. Kreunend van de pijn worstelde hij zichzelf overeind. Hijgend van de pijn en de schok dat hij een kat zojuist had vermoord wankelde hij weg. Elke stap die hij deed ging telkens moeizamer en elke stap dreigde hem neer te halen. Zijn nek deed zo veel zeer .. maar het was niets vergeleken met de verwondingen op bijna elk plekje van zijn lichaam die de knoop doorhakte. Hijgend bereikte hij de hoek van de straat. Met één laatste blik op Cyber zakte hij half door zijn poten. Als hij nu niet doorzette zou hij nooit op tijd weg kunnen gaan. Moeizaam trok hij zichzelf overeind en liep hij langzaam door. Goden vergeef me. Dacht hij mistroostig. Dat monster zou nooit meer iemand pijn kunnen doen ..

Topic Uit. - Vulture denkt alleen maar dat hij dood is hoor