Take two

Het was heus niet dat de kater de Nursery niet vertrouwde, nee, hij vertrouwde gewoon kittens niet meer. Meerdere begonnen zonder rede te huilen, een andere vernielde zijn staart, neus en nest. Toch wou hij er op vertrouwen dat dat gewoon aan de moeder lag, die was fout en kon haar jongen niet eens respect op brengen. Toch wou hij een tweede kans geven aan de Shadowclan kittens, er waren daarbij vast weer kittens die hij nog niet had gezien. Met wat geluk bleven die andere mormels weg, alleen die van Snowynight dan. Die van Fawnstep vielen wel mee, die had hij wel gemogen, al waren ze beiden bij hem in slaap gevallen. Heel gemakkelijk dus; Alle kittens behalve die van Snowynight. Met die gedachte liep Ace de benauwde den in. Hij hielt zijn blik naar de grond om op te passen voor de spelende kittens. Eenmaal in zijn geheel binnen ging hij zitten, kijkend naar de queens en kittens. Misschien kwam er een kitten naar hem toe, anders ging hij wel weer terug naar het kamp.

{Eerste post Otterkit~~

Ace was gewoon wat aan het staren, hij keek wat rond naar de verschillende queens die nu hun kittens lieten slapen of ze aanmoedigde met andere te gaan spelen. Sommige gaven hun kleintjes nu te drinken of kregen nu zelf eten van hun partner. Hij vond het ook leuk om naar de kittens te kijken, sommige hadden hem kort bekeken en waren toen weer op hun spelletje gericht. Andere stoeide of ruziede om een mosmalletje. En ondanks dat hij was andere kittens zag wou hij ze niet verstoren nu ze zo leuk bezig waren. Ineens doemde er een bruin kittentje op, hij had deze nog nooit gezien en als Ace zou moeten raden wist hij ook niet in welk nest hij lag. In ieder geval niet die enkele die hij al kende. "Hoi" sprak de ander. Ace keek naar beneden. ‘Hey,’ reageerde hij maar. Wat nieuwsgierig zakte hij door zijn poten om op ooghoogte te komen. ‘Ik ben Ace, en jij?’ begon hij, licht grijnzend met de spottende grijns die hij had.

Ace was rustig aan het kijken naar de kitten voor hem. Tot nu leek alles veilig, al was daarmee de fout gemaakt. Hij had zich nog maar net voorgesteld of de kitten leek zich tegen hem te keren. Wat verast bevroor de kater op zijn plek en keek naar het boze kleintje. Ze blies en haar nekhaartjes rezen overeind. Toch deed hij weinig moeite. Hij had niet eens wat fout gedaan. Misschien hadden kittens een natuurlijk afweersysteem tegen sexy en pluizig. "Ga weg jij! Jij hoort hier niet!" Zijn groene ogen straalde geduld uit en toen hij bijna geslagen werd legde hij simpel weg zijn enorme staart voor zich. Met die als een schild voelde hij helemaal niks van de aanval. ‘Nee, ik hoor niet in de Nursery, ik hoor eigenlijk in de apprentice den maar ik kwam even op bezoek.’ legde hij rustig uit, denkend dat daar het probleem lag. Hij kon natuurlijk ook niet weten dat het lag aan de manier waarop hij zich voorstelde. De kater deed nou eenmaal niet anders.

Ace snapte hier dus niks van, was hij nou zo gemeen geweest? Hij had zich alleen maar voorgesteld en naar haar naam gevraagd. Toch was hij goed beschermd tegen de kitten, zijn pluizige staart hielt alle aanvallen tegen. Zelfs toen hij het uit wou leggen kreeg hij geen rede in de kitten haar kopje. "Jij hoort niet in deze clan, Rogue!" What? Hij was veel te sexy om Rogue te zijn. Het duurde even voor hij doorhad dat het aan zijn naam lag. Nu grijnsde hij even. ‘Ik hoor hier wel, mijn volle naam is Acepaw maar iedereen noemt me Ace als afkorting.’ Legde hij uit. Zolang hij wist stelde zich altijd al voor met Ace, hij vond zijn voorstuk leuk maar het achterstuk wat minder. De meeste begrepen wel dat het simpelweg Acepaw was maar blijkbaar had de kitten dit nog nooit meegemaakt.