As days go by

Zijn sneeuwwitte poten voelden doorweekt aan toen hij het kamp kwam binnen gewandeld. Toen hij achter een konijn had aangezeten, had hij zich door een plas moeten wagen. Gelukkig was het niet voor niks geweest. Hij liet het pluizige ding los toen hij bij de prooistapel gearriveerd was en keek vervolgens even rond. Zijn ongewoon blauwe ogen vielen op het gestalte van een kleine bruine kater, welke hij herkende als de zoon van Dogdance. Eerst keek hij nog even rond, om te zien of hij haar of Silverfang zag, maar toen dit niet het geval was kuierde hij richting de nursery toe. "Goedendag Runekit," Miauwde hij met een grijns op zijn witte gelaat. "Hoe is 't ermee?" Vervolgde hij, waarna hij zich voor de kitten neerzette en zijn uitzicht blokkeerde.

Om eerlijk te zijn had de kater het niet eens door dat hij het uitzicht van de kitten blokkeerde. En zelfs als hij het besef had gehad, dan nog zou hij niet voor het katertje uit de weg gaan. Waarom zou hij? "Hallo," Groette de kater terug. "Met mij is alles goed. Wie ben jij?" Dus Dogdance had nog niks over hem verteld? Dat was goed ook, hij had namelijk even geen zin in een discussie met haar. "Gewoon, een vriend van je moeder." Miauwde hij met een glimlach op zijn snuit. Een vriend? Ha, hoe kwam hij erop. Zelfs een kennis zou nu een groot woord zijn. Hij zou zichzelf eerder een vijand van de poes noemen, maar waarom zou hij dat tegen de kleine kater zeggen? Details waren niet belangrijk op dit moment. "Verveel jij je niet?" Merkte hij vervolgens op terwijl zijn ijsblauwe blik even langs de kitten heen ging. De nursery zag eruit alsof er niks te beleven viel, maar alsnog vroeg hij het eerst voor hij echt zou toehappen.

Zijn blauwe blik gleed ondertussen over de nursery heen, een eventuele vluchtweg zoekende voor als Dogdance plots binnen kwam. Hij was er zeker van dat als dat gebeurde, en hij hier nog steeds stond, de poes zijn kop als versiering voor d'r nest ging gebruiken. Snowstorm huiverde even bij die gedachte en keek vervolgens Runekit terug aan. "Jawel! Ik kan niet wachten tot ik een apprentice ben en dan naar buiten mag! Hier is niets te doen," Een kleine grijns sierde zijn lippen bij die woorden. Oh, de kitten wou dus naar buiten? Traag haalde de kater zijn schouders op en wierp hij een ter vergeefse blik op de kitten. "Je kan nou eenmaal nog niet naar buiten, je bent nog véél te jong." Miauwde hij terwijl hij zijn stem onschuldig hoog hield. "Best wel spijtig. Want het territorium is vele mooier dan dit saaie kamp. Je kan er van alles doen." Vervolgde hij terwijl hij zijn blik op iets randoms gericht hield. "Maar ik ken genoeg katten die als kitten het kamp zijn uitgeglipt. En moet je weten, die stonden allemaal al veel verder met hun trainingen toen ze apprentice werden dan de rest." Zijn glimlach werd wat groter en met zijn blauwe ogen keek hij hem aan. Hij hoopte maar dat het katertje er voor viel, anders moest hij iets anders verzinnen.

Snowstorm merkte dat het katertje eerst niet echt geïnteresseerd leek te zijn nadat hij uitgesproken was. Maar zodra Runekit opkeek om hem aan te kijken begon er opnieuw hoop in zijn lichaam te ontstaan. "Echt waar? Dus eigenlijk is het heel goed als je een keer het kamp uit bent geweest als kitten," Een geforceerde serieuze blik kwam in zijn ogen te staan toen hij knikte. "Natuurlijk. Aangezien je dan al het territorium hebt verkent, terwijl de anderen dat nog niet hebben gedaan." Sprak hij zachtjes, alsof dit een uiterst belangrijk geheim was dat niemand anders mocht weten. Hij wou gewoon liever niet dat de andere Queens hem hoorden, anders zouden ze dit zeker aan Silverfang of Dogdance vertellen.

Om eerlijk te zijn vond hij dit ergens wel grappig, in een sarcastische vorm dan. Hij had nooit verwacht dat de kitten het zo snel zou geloven, en daarom voelde het eigenlijk ook aan alsof het katertje gewoon alsof deed. Maar zodra hij zijn volgende woorden hoorde wist hij dat dit niet het geval was. "Dan moet ik dat ook proberen. Misschien maakt Firestar me wel eerder warrior. Vertel je niet door dat ik het kamp een keer uit wil gaan?" Snowstorm knikte overdreven nee, als teken dat hij het niet verder zou vertellen en gunde hem zelfs een goedkeurende blik. "Met die moed zal Firestar je zeker vervroegd warrior maken." Miauwde hij, met een kleine knipoog. Hierna keek hij even achterom en verliet een zachte zucht zijn bekje. "Maar ik moet nu wel gaan. Maar het was leuk je ontmoet te hebben, Runekit." Miauwde hij, gespeeld vriendelijk, waarna hij zich omdraaide en de kater gedag zei met een zwiep van zijn witte staart. Zo, dat was dat.

{Topic uit}