Pride? No, that's not it.

Ja hoor, hij had de geur van Tallpaw buiten het kamp geroken. En hij wist dondersgoed dat de kater huisarrest had, of noem het maar eerder kamparrest. Met grote pootstappen baande de brede kater zich een weg richting de geurmarkering toe. "Tallpaw," Miauwde hij luid en duidelijk, terwijl hij zijn cyaan blauwe ogen recht naar voren gericht hield. No way dat hij hier gewoon gras over zou laten groeien. Zijn zoon moest leren wat mocht en wat niet, anders zou hij altijd behandeld worden als een kitten.

{Alleen voor Tallpaw!}

Zijn felle blauwe ogen staarden recht voor zich uit toen het bruin gestreepte gestalte van zijn zoon zichtbaar werd. "Ja Pap?" Klonk het behoedzaam, en vooral zacht. Waar was die grote mond naartoe die hij had opgezet tegen hem een tijdje terug? Of wist Tallpaw dan wél dat hij geen schijn van kans maakte nu hij er alleen voor stond tegenover zijn vader? Een grijns kwam op zijn gelaat te staan, maar deze wist hij algauw te vervangen door een neutrale uitdrukking. "Ik dacht dat jij niet buiten het kamp mocht komen? Of dacht je zomaar ongezien het kamp uit te glippen om met een van die vriendinnetjes van je af te spreken?" Miauwde de krijger op een serieuze toon, alsof hij echt dacht dat zijn zoon dit van plan was.

"Nee pap," Mauwde hij rustig, onzeker met zijn poten schuivende, "De warrior met wie ik mee was heeft me gedumpt," Klonk het als volgt, waarop Wolftail reageerde met een schuwe blik. "En wat is de naam van deze warrior?" Vroeg hij aan Tallpaw, om er zeker van te zijn of zijn zoon wel of niet loog. Als hij de naam kreeg van de des betreffende krijger die Tallpaw mee naar buiten had genomen dan kon hij deze ook aanspreken, om erachter te komen of wat zijn zoon zei, klopte. En als dit het geval was, dan zou de, nu nog onbekende krijger, degene zijn die een kwade Wolf over zich heen kreeg.

Hij vertrouwde het hele zaakje niet, want tot nu toe kende hij geen enkele krijger die het waagde hem kwaad te maken. Maar goed, als zijn bloedeigen zoon dat al durfde, wie dan niet? Hij voelde nog steeds die koude woede jegens Tallpaw, omdat hij het maar niet kon geloven dat een kat die zijn bloed droeg, zo onloyaal kon zijn. Nee, het wou gewoon niet tot hem doordringen. "Shadowstorm," Miauwde zijn zoon, waardoor Wolftail even opkeek en zijn felle blauwe blik op Tallpaw richtte. "Waarom spreek jij eigenlijk zo vaak met vijandige katten?" Vroeg de brede kater plots, geheel van onderwerp veranderend. Hij had de naam van de krijger gekregen en dus zou hij daar later op terug komen als het echt bleek dat zijn zoon loog. Maar voor nu wou hij gewoon weten waarom. Waarom Tallpaw zodanig met andere clankatten moest spreken. Hij had dit een tijd terug, toen hij nog wat jonger was, ook gedaan. Maar niet zo vaak als zijn zoon dat deed.

"Omdat je de vijand moet kennen voor een oorlog gewonnen kan worden," Ja natuurlijk, dat wist hij zelf ook. Echter leek het er nog niet op dat Tallpaw al was uitgesproken, en dus hield hij zijn aandacht nog op de kater gefixeerd. "Ik ging te ver, dat weet ik nu, maar behalve dat ik nu veel weet over de clans, weet ik ook veel over hoe de anderen zich bewegen en kleine gedeeltes van de plannen," Hij wist niet of zijn zoon nu loog of niet, maar naast dat voelde hij ergens toch een beetje trots. Was hij licht verbaasd dat zijn zoon werkelijk verder na dacht, ook al had hij ergens het gevoel dat wat Tallpaw zei, niet de gehele waarheid was. Met een zucht wiebelde hij even met zijn oren, om uiteindelijk een al iets vriendelijkere blik op zijn zoon te werpen. "Als dat echt zo is, dan moet ik me bij deze excuseren," Begon de gespierde kater neutraal. "Ik dacht dat je liever in een andere Clan was geboren, het kon niet anders aangezien je bijna nooit ergens anders was te vinden dan bij de grenslijnen," Ging hij verder, zijn blauwe blik nog steeds strak op de kater gericht. "Maar naast dat wil ik gewoon dat je voorzichtiger bent. We hebben je al meerdere keren betrapt op vijandig gebied. Er gaan geruchten rond dan er in Windclan een paar moordlustige krijgers zitten. Ik zou niet willen dat ze jou iets aandoen." Miauwde hij uiteindelijk. Vooral omdat Shrewstar dan een gebroken hart zou hebben. Wat er met Lightningpaw was gebeurd stond nog als een verse wonde in zijn netvlies gebrand, hij was er dan ook zeker van dat als een van die konijnenjagers ook iets aan zijn kittens deed, ze er niet ongestraft vanaf kwamen.