A past, lost in space [Beautysoul]

_{Snel begroef de witte kater het kleine konijntje dat hij net te pakken had weten te krijgen in een klein kuiltje naast een struik. Nog even keek hij goed om er zeker van te zijn dat hij de plek niet zou vergeten waarna hij vervolgens verder trippelde. Een fris briesje blies in zijn pluizige vacht. Oddeye was nu toch al even bij de Riverclan, hij hield nog steeds het meest van jagen op het land. De gedachte alleen al van het koude water, bracht hem een koude rilling. Oddeye versnelde zijn tempo een beetje en concentreerde zich op de geuren die hij kon opvangen in de hoop dat hij nog iets zou kunnen vangen. Maar zijn concentratie werd verstoord door een bekende geur. Zonder er een ogenblik over te twijfelen liet hij zijn pas vertragen en zocht hij naar de bekende grijze vacht waar hij voor uitkeek. 'Beautysoul?' vroeg hij vervolgens zachtjes. Zijn verschillend kleurige ogen schoten om zich heen.}

Een diepe zucht verliet de mond van de poes. Drukte drukte drukte, ze voelde het. Al die drukte om haar heen, de drukte van problemen.. Nadat ze het had uitgemaakt met Oddeye had ze zich steeds onverzekerder gevoeld. Ze stond er alleen voor, en ze had het zo verpest met Hawk, zo erg verpest. Ze had het niet gezien, ze had niet gezien dat ze nog een kans had, een kans die ze had verspilt. Dan nog haar lieve zoon beschermen van die gestoorde kater, Blocktail ofzo. Ze had niet doorgehad dat er inmiddels een regen van tranen over haar wangen rolde, dat merkte ze nooit. Ze was er inmiddels aan gewend geraakt, niemand die echt om haar gaf. Naja, haar kittens wel, maar dat was toch anders dan... iemand die echt om je gaf. Maar dat deed niemand, helemaal niemand. 'Beautysoul?' hoorde ze plotseling. Oddeye? "Ga uit mn kop.." murmelde ze onhoorbaar. Toch keek ze even op, en liep richting de plek waar ze de stem hoorde. Met nog kletsnatte ogen, en duidelijk dat ze gehuild had keek ze in de ogen van Oddeye. Verbijsterd stond ze daar, ze had nu alleen een goede vriend nodig, iemand die haar comforteerde. Het boeide haar ook gewoon niet meer, ze liep naar de kater, waarna ze haar kopje in zijn vacht verborg. Je hoorde haar snikken, ze kon de druk niet meer aan. De druk van moeder zijn, van alle problemen. Het boeide haar niets meer. Ze moest gewoon alles eruit gooien.

_{Oddeye liet een korte, teleurgestelde zucht ontsnappen toen hij de grijze poes niet onmiddellijk zag. Maar voordat hij verder kon lopen, zag hij hoe Beautysoul naar hem toe kwam. Haar helderblauwe ogen stonden vol met tranen. 'Beauty....' begon Oddeye toen de poes op hem afkwam. Hij voelde een stevige pijn in zijn buik toen hij terug dacht aan de dag dat het uit was gegaan tussen hun twee. Op dat moment voelde hij hoe de poes haar kop in zijn vacht begroef. 'W-Wat is er aan de hand Beautysoul?' vroeg hij fluisterend terwijl hij zijn blik op de poes liet rusten. Hij had haar nog veel zwaarder gemist de laatste tijd dan hij had kunnen denken. In verdachten verzonken wachtte hij op haar antwoord.}

'W-Wat is er aan de hand Beautysoul?' hoorde ze de kater fluisteren, duidelijk verrast door haar actie. Ze keek even naar boven, naar de twee verschillende kleuren ogen. "Alles Oddeye, alles.." fluisterde ze zacht. "Ik heb alles verpest, vriendschappen... De druk Oddeye... De druk word mij te groot." fluisterde ze zachtjes waarna ze haar kopje weer in de witte vacht van de kater verborg. De druk van een moeder zijn, moeder en mentor van haar zoontje. Van hun zoontje. Ze had de geur van de kater erger gemist dan ze ooit had kunnen bedenken. Ze had het uitgemaakt omdat de relatie niet meer werkte, SkyClan en RiverClan. Nu weet ze niet wat ze zou willen doen. Ze had niks meer op een rijtje staan. Wat moest ze dan doen? De Clan uit? Dat zouden hún kittens beïnvloeden, niet alleen haar...

_{Heel even priemden de blauwe ogen van de poes in de zijne. 'Alles Oddeye, alles...' begon ze zachtjes. 'Ik heb alles verpest, vriendschappen.... De druk Oddeye.... De druk word mij te groot.' zei ze er nog steeds zachtjes achteraan. Waarna ze haar kop weer in zijn vacht drukte. Eventjes dacht de witte kater na over wat de poes allemaal zei. Ook al was het uit, hij kon haar helpen, toch? 'Maar Beautysoul..' antwoordde hij zachtjes. 'Alles kan toch worden opgelost?' vervolgde hij. 'I.. Ik wil je altijd helpen' zei hij, het laatste klonk meer een vraag dan een aanbod. Maar daar maakte hij zich verder geen zorgen over. Zachtjes drukte hij vervolgens zijn kop tegen haar aan. Voor alles bestond een oplossing.... Toch?}

Onderwerp: Re: A past, lost in space [Beautysoul]