Hear the otter call + Acepaw /Cherrypaw

Haar vacht prikte toen de eerste zonnestralen zich door het bladerdak van de den wurmden. Langzaam opende ze haar amberen ogen. Gisteren was de ceremonie geweest maar stiekem had ze gehoopt Ravenpaw's mentor te worden. Ze duwde zichzelf overeind en gaf zichzelf een korte wasbeurt aangezien haar vacht alle kanten opstak. De calico poes liep langzaam de den uit en keek op naar het waterige zonlicht waarna ze naar de Apprentice Den liep. "Cherrypaw? Acepaw?" miauwde ze zacht. "Acepaw, I have promision from your mentor to take you out with Cherrypaw" miauwde ze zacht maar hard genoeg om ze te wekken. Ze glimlachte en wachtte voor de den totdat de twee naar buiten kwamen.

Acepaw had het zich makkelijk gemaakt in zijn nest en de vorige avond wat genoten van de jammerende klanken van die nieuwe apprentice’s. Sommige hadden heimwee of een slechte mentor en wie weet waarover ze nog meer aan het klagen waren. Bij een van de gevallen was hij in de lach geschoten waardoor hij weer commentaar kreeg en een of andere nieuwe een klap gaf met zijn poot. Hierbij zijn eerste indruk op andere, een geweldig voorbeeld voor de andere. De rest van de avond ging het weer vrolijk door totdat hij eindelijk in slaap was gevallen. Zijn nacht was rustig, droomloos. Aangezien hij geen zin had om zelf wakker te worden en geen training had deed hij een poging uit te slapen. Dit mislukte tragisch. "Cherrypaw? Acepaw?" Zijn naam? Het was zeker niet zijn eigen mentor, of die moest een geslachtsverandering hebben ondergaan. Wat verbaast keek hij op en richtte zijn blik op de ingang van de den. "Acepaw, I have promision from your mentor to take you out with Cherrypaw" sprak de stem verder. Dankzij het licht van achteren zag hij niet meer dan de schim van de spreker. Hij stond op, schudde zich uit en deed geen enkele moeite geen andere te wekken bij het naar buiten komen. Daar stond de kattin, Otterflight. Wat lui rekte hij zichzelf uit waarna hij kort knikte ‘Morgen’ begroette hij haar, zoals altijd het ‘goede’ uit het woord laten. Tijden had hij geen mentor, nu kreeg hij zelfs bijles. Shrewstar had geleerd.

Ze knikte de jonge Apprentice toe en sloeg haar staart wat onrustig heen en weer. Er hing nu een oud blad in dat voor de ingang was komen te liggen waarna ze die uit haar staart plukte. Ongeduld maakte zich langzamerhand meester van haar en haar stem klonk scherp toen ze nogmaals de naam van haar Apprentice noemde. "Cherrypaw" miauwde ze nu wat harder. Ze keek de den in en besloot er nog een schepje bovenop te doen. "You ain't in the Nursery anymore. Get up. Training has started" het laatste zei ze wat grommend waarna haar haren wat overeind kwamen maar al snel weer plat gingen liggen. Ze schudde haar hoofd en keek naar Acepaw. "What did your previous mentor teach you already Acepaw?" miauwde ze wat vriendelijker naar de jonge kater. Dat Acepaw direct was gekomen vond ze een goed teken, hij leek er wel zin in te hebben om te gaan trainen en ze was benieuwd wat ze hem bij kon brengen.

'Hey domme, je kan niks. Haha.' De woorden boorden een gat in haar hart. Tall... Nee.. Waarom? 'Je had nooit Apprentice moeten worden, domme zwakkeling.' Steeds meer katten verzamelden zich achter het katertje dat voorheen haar bese vriend was geweest. Allemaal jouwden ze haar uit. Waarom? Wat in Starclansnaam had ze misdaan? Angstig kroop ze achteruit, maar de katten kwamen steeds dichterbij. Ze wilde schreeuwen, maar haar lippen bleven stijf op elkaar. Het bleef maar doorgaan, totdat de katten haar vertrapten..

Met een schok werd Cherrypaw wakker. Het was nog donker. Ze zocht naar de vertrouwde warmte van haar broertjes, maar die vond ze niet. Even raakte ze in paniek, waarna ze zich besefte wat er aan de hand was. Ze was nu Apprentice, en ze sliep nu alleen in de Apprentice Den. Haar geïmproviseerde nestje viel half uit elkaar toen ze omrolde. Even zuchtte ze, dat zou ze morgen wel oplossen. Nu even slapen. Echter wilde het poesje de slaap niet vatten. Het nare gevoel van de nachtmerrie bleef haar achtervolgen. Uiteindelijk viel ze in een onrustige lichte slaap, die niet lang duurde.

"Cherrypaw" De strenge stem van haar Mentor bracht de Apprentice tot bewustzijn. Cherry..paw? Natuurlijk! Dat was zij! Ze moet trainen! Haar oogjes sprongen wijd open. Oh nee, ze was toch niet te laat? "You ain't in the Nursery anymore. Get up. Training has started" De woorden van Otterflight lieten haar laatste slaperigheid verdwenen, en klaarwakker sprong ze op. Nadat ze even gaapte stapte ze naar buiten. Ze had slecht geslapen, maar toen tot haar door drong wat ze zouden gaan doen kreeg verse energie. Haar eerste training! Wat spannend! Ze keek even rond, en zag haar mentor praten met een andere Apprentice. Hé? Wie was dat nou? No ja, ze zou wel zien. Rustig liep ze naar hen toe, en ging ze bij hen zitten. 'Ik ben er.' Mauwde ze verklarend.

Zijn leedvermaak werd weer opgetrommeld toen Otterflight haar woorden uitsprak; "You ain't in the Nursery anymore. Get up. Training has started" Cherry was dus een van de groentjes, dus bij haar in de buurt leek hij enkel beter? Fijn. Makkelijke training misschien. Waarschijnlijk basis technieken herhalen en wat jagen oefenen, al was dit maar een wilde gok. De aandacht werd weer op hem gericht. "What did your previous mentor teach you already Acepaw?" Welke? Die dooie of die luie? Waarschijnlijk de eerste, die kwam nog opdagen bij de eerste trainingen. ‘De basis technieken van jagen en vechten. Daarna was het vooral zelfstudie’ gaf hij ferm antwoord. Een korte grijns speelde bij zijn laatste woorden. Het was waar, hij had veel dingen zichzelf aan moeten leren. Niet alle met succes. 'Ik ben er.' De kater die al groter was dan gemiddeld keek omlaag naar de kitten. Ja, voor hem was ze gewoon een kitten. Goed, hij was zeker blij met de bijscholing maar je moest toch ergens over kunnen klagen? ‘Mornin’ herhaalde hij alweer. ‘Jij bent dus Cherrypaw?’ Geen vraag maar een bevestiging. ‘Ik ben Ace’ Hij voegde maar zelde de -paw erachter, dan klonk hij evenoud als zulke groentjes.

Toen Cherrypaw eindelijk de Den uitkwam was haar humeur tot onder het vriespunt gedaald. Wat Cherrypaw had gedaan was niet slim geweest en ze zou het weten ook. Ze keek Acepaw even aan en rekte haar spieren op. "Fair enough. Let's go" miauwde ze en met een zwiep van haar staart trippelde ze naar de ingang van de doorntunnel waarna ze nog even achterom keek. Daarna vertrok ze met de twee Apprenticces in haar kielzog naar de grenzen van het territorium van de ShadowClan. Haar poten stapten in de modder en naarmate ze wat verder van het kamp af kwam voerde ze haar tempo op totdat het meer op een draf leek dan rustig lopen. Ze had geen goed woord over voor luie Apprenticces en stopte toen abrubt toen ze bij de Little Creek aankwam waarna ze met een sierlijke sprong vanuit stilstand naar de andere kant sprong. "I was thinking of a tour trough our territory but... You will get some swimming lessons from me. Get in" zei ze. Het was geen vraag het was een bevel. Haar amberen ogen vonkten en keken naar de twee die moe leken van de wandeling. Ze bromde zacht en kneep haar ogen samen. Toeren door het territorium was leuk dat was zo maar gelijk een zwemles geven was interessanter. Voor haar als volwassen Warrior was het gemakkelijk om over de Creek heen te springen, de twee jonge katten echter zouden het niet halen met een sprong wist ze. Haar eigen mentor Sedgecreek had haar precies hetzelfde laten doen en als een verzopen kat hadden ze de toer door het territorium verder gedaan. Was het een pretje geweest? Beslist niet maar ze wist wel direct waar ze stond. Hoger als een kitten maar nog steeds onderaan aan de ladder.

"Fair enough. Let's go" Ace merkte de verandering in de stemming wel op. Hopelijk werd hij hier de dupe niet van. Zoals er van hem verwacht werd volgde hij de kleurige kattin. Nog steeds wist hij niet bepaalt wat hij van haar moest denken. Ze leek een eervolle poes, al was dat gewoon een eerste indruk die hij had. Gewoon op het punt dat zij jouw respect zou geven als je hetzelfde bij haar deed. Al kon ze van zijn pak net zogoed een tiran zijn. Otterflight was niet zijn mentor maar die van de kit. Hij had geen medelijden met haar, ze had gewoon wakker moeten worden. Ineens waren ze bij het kreekje. Otterflight sprong er overheen en liet de andere achter. "I was thinking of a tour trough our territory but... You will get some swimming lessons from me. Get in" Het snelle wandelen was niet al te fijn voor in de ochtend, maar hij was vaker vroeg op jacht. Dat deed hij bij zijn eerste mentor, die had het hem ook aangeleerd. Ja, het was de schuld van die dooie dat hij nu nooit meer uit zou kunnen slapen. Maar zwemmen? Had die kat dan geen medelijden? Of zenuwen? Hij keek naar de kat naast hem, lichtelijk geërgerd ‘Dames eerst zou ik zeggen’ Wat mannelijk. Toch, om zijn waardigheid nog iets te redden vervolgde hij ‘Of moet de heer van dit gezelschap de weg leiden?’ De kater grijnsde licht, echter brak hij van binnen uit elkaar. Vanaf zijn kitten tijd was hij al bang voor water. Hoewel zijn vader gedood was door adder was zijn moeder niet lang daarna verdronken. Misschien zelfmoord, wie weet. Sindsdien had hij het er niet op. Hij was werkelijk bang, om te zwemmen in het water dat zijn moeder naar Starclan had geholpen. Op water kan je geen wraak nemen, water kan je niet doden. Het werd een eenzijdig gevecht.

Toen de jonge Apprentice zat sloeg ze afwachtend haar staart om haar pootjes heen. Onderzoekend keek ze de oudere Kater naast haar aan, die aan haar mentor vertelde wat hij allemaal al kon. Nog steeds was het voor haar onduidelijk over wat hij hier deed, maar het maakte haar niet zo veel uit. Het was juist leuk dat hij mee kwam trainen. De blik van de grotere Apprentice ging van haar mentor naar haarzelf. ‘Mornin’ Maude de kater. Cherrypaw knikte begroetend naar hem. ‘Jij bent dus Cherrypaw?’ Weer knikte ze, maar dit maal als bevestiging. ‘Ik ben Ace’ Dus hij heette Acepaw? Die naam had ze wel eens gehoord, maar ze kende hem niet echt. Nou ja, voor alles was een eerste keer! 'Hey Ace. Noem me maar Cherry hoor.' Mauwde ze vrolijk naar hem.

Toen haar mentor ietwat chagrijnig aankondigde dat ze begonnen stond ze op, en volgde ze Otterflight. Ze stapten flink door, en af en toe moest Cherry een stukje rennen, maar ze was niet van plan om te klagen. Nee, ze had nog iets goed te maken, en dt hoorde er gewoon bij. Dus volgde het poesje de calcio poes gestaag, tot ze uitkwamen bij het kleine stroompje dat door het Shadowclan Territorium liep. Vragend keek ze haar mentor aan. Wat gingen ze doen? Met een grote soepele sprong sprong Otterflight naar de overkant. Even aarzelde ze. Dat zou ze nooit halen. Echter had haar Mentor ander plannen. "I was thinking of a tour trough our territory but... You will get some swimming lessons from me. Get in" Zei die. Haar toon klonk streng en bevelend, en ze durfde het niet te weigeren, maar toch aarzelde ze even. Zwemmen? Dat had ze nog nooit gedaan.. Straks zou ze verdrinken! Maar ze wilde ook niet afgaan op haar eerste training.. ‘Dames eerst zou ik zeggen’ De woorden van Ace waren de druppel. Ze moest dit doen. Even haalde ze diep adem, en ze sprong.

Vrijwel meteen werd haar kleine lichaampje gepakt door de stroming. De kou was moordend, maar ze probeerde het ge negeren. Ze had andere dingen aan haar kopje op het moment. Verwoed trappelde ze om boven te blijven. Af en toe kwam er een scheut water binnen, maar boor de rest kon ze wel redelijk goed boven blijven. Dat was één. Nu moest ze nog aan de overkant zien te komen. Haar pootjes gingen zo snel als ze kon op en neer, en wonder boven wonder kwam ze steeds een stukje dichter bij de kant. Toen ze daar eenmaal was aangekomen greep ze een kluit aarde vast met haar doorweekte pootjes. Met het laatste beetje kracht wist ze zich vast te houden. Even twijfelde of ze om hulp zou vragen aan haar mentor, maar dat deed ze toch niet. Ze moest dit zelf doen. Met het aller laatste piepkleine sprankje energie trok ze haar doorweekte lichaampje op de kant, waar ze hijgend en doorweekt bleef liggen. Had ze dat nou echt gedaan?

Een glimlach begon rond haar lippen te spelen toen ze de aarzeling bij beide Apprentices zag. Ze toonde nu echter wat meer geduld met hen maar ze wilde ze alsnog wel pushen. Acepaw stelde voor dat dames eerst gingen waarop ze haar wenkbrauwen optilde. Oh, ging dat zo bij hem? Ze kneep haar ogen samen en keek hem even kort aan en sprak toen scherp "Ladies first, okay but are a ladie if you don't get in soon" zei ze waarna ze met haar gevlekte staart naar het water gebaarde. Ze wilde nog een iets toevoegen maar Cherrypaw ging toen het water in waarbij ze goed in de gaten hield hoe ze het deed. Cherrypaw toonde dat ze meer in haar mars had dan alleen te laat komen. Ze keek naar hoe Cherrypaw naar de overkant kwam naar waar zij stond en hoe ze op de kant krabbelde. Ze knikte goedkeurend en glimlachte toen wat oprechter. "Good job Cherrypaw" miauwde ze tevreden waarna ze haar blik tot Acepaw wendde. In haar blik stond geen medelijden te lezen en ze snoof zacht. "Get in Acepaw. Now" miauwde ze waarna ze Cherrypaw iets verder van de kant af haalde door haar in haar nekvel te pakken en naast haar neer te leggen. Ze bleef wachtten en keek even met een oog naar Cherrypaw, die moest even bijkomen maar daar zou ze de tijd wel voor krijgen als ze zag hoe Acepaw daar stond te twijfelen.

Nadat het pointed poesje op adem was gekomen krabbelde ze overeind. Dat had ze nog maar mooi geflikt! Haar hele lichaam rilde van de kou, en haar tanden klapperde op elkaar, maar ze had het wel gedaan! "Good job Cherrypaw" De tevreden woorden van haar Mentor maakten haar trots, en met hernieuwde kracht schudde ze haar vachtje uit. Trots ging ze naast haar Mentor staan, en keek ze naar de overkant. "Get in Acepaw. Now" Heel, heel stiekem deed het haar goed dat ze het eerder had geldaanbod dan de oudere Apprentice. Maar herzag niet in haar bloed om zo arrogant te zijn, dus keek ze ietwat bezorgd naar Acepaw. 'Moet ik je anders helpen?' Het was goed bedoeld, maar het kon best wel eens verkeerd aankomen. En zou ze werkelijk nog een keer in die rivier springen om hem te helpen? Nog een keer de kou in? Misschien.. Ja, dat zou ze doen. Zo was ze nou eenmaal. Ook al was Ace niet erg aardig en toegankelijk geweest, toch zou ze het doen.

"Ladies first, okay but are a ladie if you don't get in soon" Hij bromde een of andere giftig antwoord terug, echter bleef het maar bij brommen want al zijn vermogen om te spreken leek hij te zijn kwijtgeraakt. De prestatie van Cherry die in het water sprong en zich naar de overkant werkte werd door de kater enkel als een waas gezien. Het enige wat hij voelde was zijn hart dat ondertussen in zijn keel klopte. Het leek zijn ademhaling af te knellen en Ace moet zijn moeite doen rustig te blijven. Normaal ging het wel, hij kon ermee grappen maar er echt inspringen was wat anders. Toch liet hij er zo min mogelijk van doorschijnen.

En toen hij de stem van Otter hoorde keek hij haar dodelijk aan en liep naar de kant. 'Moet ik je anders helpen?’ De blik werd naar Cherry bewogen. Nee, het was eerder hard dan dodelijk. Alsof hij zich af sloot van de rest. Zonder nog maar een blik van angst of een woord van twijfel zette hij zijn achterpoten vast in de grond en zette af. Met zijn volle kracht had hij zich afgezet, en hoewel de kater een scheut groter was dan de gemiddelde kater kwam hij net wat over de helft. Het duurde even tot de kou en het water door zijn dikke vacht heen kwam, maar het was vreselijk. Niet alleen de kou, niet alleen het zuigende gevoel en het rukken van de stroming. Nee, de beelden die hij zag waren vreselijk. Hij zag zijn moeder voor zich hoe ze meegesleurd werd, kopje onder werd geduwd en haar geschreeuw werd gesmoord. Hij zag voor zich hoe ze de kant raakte en bleef hangen, als het lijk van een dom prooidier. Zijn slagen waren sterk, niet met al zijn kracht maar eerder wat regelmatig. Hij had geleerd dat hij bij alles nooit al zijn energie op mocht gebruiken, hij moest wat bewaren. In de praktijk leek dit echter moeilijker. Maar zo goed hij kon werkte hij zichzelf naar de overkant. Zijn oren raasde van de onhoorbare schreeuw die zijn gedachte maakte. Zodra hij water naar binnen werkte draaide zijn maag om. Ineens raakte een wat hardere stroming hem tegen zijn zij, hij verloor wat grip en dreigde zijn kop onder water te laten vallen. Toch leek hij met wat hardere pootslagen boven te blijven. Zijn hart leek stil te blijven staan en zelfs in het ijskoude water bleef hij zweten. Toen hij de oever voelde gaf hij nog wat van zijn opgespaarde kracht en trok zich op de kant.

Hij negeerde de andere volkomen en sleurde zichzelf een meter van het water af. Het was zichtbaar dat hij eerder vermoeit was van de angst dan van de inspanning. De kater vergat totaal zijn vacht uit te schudde en het leek zeker de minste van zijn problemen. Zijn eerdere opgewektheid leek totaal verdwenen en de harde blik bleef. Hij had zijn rug recht en zei met emotieloze stem; ‘Het spijt me dat jullie zo lang moesten wachten maar sinds mijn moeder is verdronken heb ik het niet bepaalt op water.’ Even richtte hij zijn groene torn op Otter. ‘And even if that makes me a lady’ Hij was kapot, verkleumt en overspoelt door een koud gevoel dat hij later zou kennen als het gevoel dat hoorde bij vechten. Het was duidelijk en zichtbaar dat de kater zich uit moest schudden en op adem moest komen, toch liep hij koppig weg van het tweetal, nauwelijks op zijn poten kunnen staan. Waar hij naartoe ging wist hij niet, en als de training verder ging, so be it. Maar hij wou onmiddellijk weg van het water, en weg van zijn gedachten.

[Ace is nog niet topic uit, hij sjokt nu ongeveer een en halve meter verder xD]

Ze besloot dat ze Acepaw nog even de tijd te geven ookal wilde ze verder gaan. Het duurde nog een tijd voordat ze een beweging zag bij de Tabby kater aan de overkant maar toen die eenmaal in beweging kwam knikte ze kort. De kater had duidelijk meer kracht in zijn poten dan Cherrypaw maar dat vond doe poes niet verwonderlijk aangezien Acepaw al ouder was dan haar Apprentice. Na een paar tellen was de kater op de kant gekrabbeld en gaf uitleg over waarom hij er zo lang over had gedaan. Zijn moeder was dus verdronken. Ze bleef even stil en keek met haar amberen ogen terug in de groenen die een spoor van angst toonden en ontzetting. Ze haalde enkel haar schouders op. Als hij zo nodig drama moest schoppen was aan hem, daarnaast hij moest een training tot Warrior volgen en als hij dit niet kon doen kon hij nooit een goede Warrior worden wist ze. Ze snoof zacht en keek naar Cherrypaw. "We will contininue our tour" sprak ze rustig en stond op. Haar poten brachten haar al snel voorbij Acepaw die zo koppig was dat hij bleef lopen. Ze gaf hem een scherpe blik in het voorbij gaan en ging toen voor hem staan. "You are going to sit right now Acepaw" zei ze het laatste "Paw" extra benadrukkend. Ze wist dat ze vandaag een kort lontje had gekregen maar ze was niet van plan het te laten ontploffen.
"I'll ask you both some questions. How you must hunt and such. Just awnser an take a bit of rest now" sprak ze bevelend. Haar staart zwiepte kort en ze keek Acepaw aan. Wat hij ook van plan was hij was haar verantwoordelijkheid en ze nam het serieus ook.

Hard beende hij door, zijn ijzere blik vooruit gericht en zijn tred regelmatig. Heel die training interesseerde hem niet, hij wou opdrogen en alleen zijn. Was dat nou echt zo moeilijk voor mevrouw? Ze was niet eens zijn mentor, ze was helemaal niks van hem. Tevens speelde ze de baas, dat was ze dus niet, al helemaal niet over hem. Maar hoeveel hij het ook wou, Ace Otterflight niet omver rammen toen ze voor hem stond. "You are going to sit right now Acepaw" Zijn blik staarde recht in de hare, zitten deed hij niet. Hij liet een diepe grom horen, iets dat hij vaker deed in zulke buien als woorden niet lukte. Zijn poten jeukte om te lopen, weg van dit alles. "I'll ask you both some questions. How you must hunt and such. Just awnser an take a bit of rest now" Aangezien hij niet weg kon gunde hij de ander de overwinning. Hopelijk hielt ze nu op met haar geblaat. Weer een gebrom en een dodende blik richting iedereen die deze tegen kwam. De kater ging zitten en sloeg zijn staart ruw tegen de grond.

Nog steeds wat bezorgd keek Cherrypaw toe terwijl Ace in het water sprong, ook al had hij haar een harde blik toegeworpen. Even worstelde de kater met de stroming, maar uiteindelijk lukte het hem om zich op de kant te trekken. Even haalde het poesje opgelucht adem. Ace vertelde dat zijn moeder was verdronken, en dat hij het daarom niet zo op water had. De pointed Apprentice knikte begrijpelijk. Ze wist hoe het voelde om zonder moeder op te groeien. Echter toonde haar mentor niet de medelijden die zijzelf voelde. Ze snoof ijzig, en keek haar toen aan. Ze zei dat we veder gingen met de toer, en Cherry knikte gehoorzaam. Ze kon moeilijk weigeren. Ze volgde haar mentor braaf, die naar Ace liep, aangezien die een eindje verderop mokkend was gaan zitten.

Nadat Otterflight Ace scherp toesprak, gromde Ace naar haar. Ietwat angstig verschool het poesje zich achter haar mentor. Ace was zo best wel eng. Haar mentor trok zich er niet zo veel van aan, en ging gewoon verder. Ze zou hen een paar vragen stellen, en zij moesten antwoorden. Cherry knikte braaf. Dat was nog best wel leuk! Ace besloot kennelijk dat hij had verloren, en ging nokkig zitten. Cherry volgde zijn voorbeeld, en haar staart zwiepte afwachtend heen en weer. Haar oogjes keken nieuwsgierig op naar haar mentor. Laat die vragen maar komen!

Onderwerp: Re: Hear the otter call + Acepaw /Cherrypaw