{Lionkit} Ive got to find a way

Het was warm hier in haar nest. Te warm om rustig in een diepe slaap te geraken. Haar blauwe oogjes waren net lichtjes in het donker. Terwijl de fijne straaltjes van het maanlicht op haar oogjes vielen en de warmte haar wakker hield rekte de kitten zich languit in haar mosbed en stond op. De wind die voorbij de ingang waaide was koud en warm genoeg om haar te doen afkoelen en haar toch warm te houden. Terwijl haar haren mee waaiden in de wind dacht de kitten na over hoe het zou zijn als apprentice. Want ja. Bijna was de ceremonie daar en zou ze apprentice worden.

Lionkit lag kalmpjes te slapen bij zijn moeder, Fallentear, in het nest. Het was pikdonker in de Nusery, dat kwam omdat het nacht was. Een zacht briesje dat door de Nusery woei, maakt het katertje wakker. Hij geeuwde en probeerde voorzichtig recht te kruipen. Hij wilde niemand wakker maken, dan zou hij pas een echte pret verpester zijn voor iedereen! Aan de ingang van de Nusery zat een al wat oudere Kitten, waarschijnlijk naar de sterren te kijken. "Ik ben Lionkit", begroette hij de poes. Ze zag er knap uit, en haar ogen glinsterden in het maanlicht, prachtig!

Het was best rustgevend. De wind door je haren, de stilte om je heen, het regelmatige gezoem van de kits om je heen die lagen te slapen. Maar niet iedere kit was zo. Van achter haar hoorde ze opeens een stille stem. Als een schaduw in de nacht. 'Ik ben Lionkit,' Ghost draaide haar kopje en spotte de witte kater naast haar. "Dag Lionkit. Ghostkit is de naam." Haar staartje bewoog licht heen en weer. Ze vond het altijd fijn om anderen te ontmoeten, alleen was ze er niet zo goed in. Ze was altijd best nerveus als ze moest praten en maakte dan van die domme fouten. Die dan vaak uitliepen in stille momenten. Dat haatte ze. "Ook geen slaap?" Ze doelde op de kitten die normaal al op zijn leeftijd hoorde te slapen. Maar omdat zij hier niet meer thuishoorde in de nursery en geen slaap kon vatten vond ze dit niet zodanig bijzonder.