>>Nothing seems to change, I know now.<<

De donkergrijs gestreepte poes liet een aanvalskreet horen toen ze zich op het vaalrode beest stortte. De vos leek hierdoor geschrokken, maar had nog net genoeg tijd om zich stevig op te stellen. Miki landde vlak voor het dier, en sloeg haar nagels uit. Met een snelle haal maakte ze enkele diepe krassen op de schouder van het beest. Deze vos was echt enorm. Stukken groter dan de meeste exemplaren in het bos. Het was vast een gezond beest. Voor een moment voelde ze zich een beetje nerveus. Ze was een van de beste warriors geweest, maar kon ze deze vos wel in haar eentje aan? Niet lang had ze de tijd om te twijfelen, aangezien het dier van zijn schok bekomen was en haar een harde kopstoot gaf. Ze werd achteruit geslingerd en schoof, op vier poten, een eindje naar achteren op het zand. Ze duwde haar achterpoten af en sprong opnieuw naar de vos, deze keer beet ze hem in zijn hals. De vos haalde zijn poten over haar rug, en ze voelde kort een pijnscheut door haar ruggengraat gaan. Ze liet echter niet los. De vos piepte van pijn toen haar tanden diep in zijn vlees gingen, en sprong verschrikt achteruit. Ze liet los en kwam op haar pootjes terecht. Ze siste kwaad terwijl ze het bloed van haar tanden likte. De vos schudde zijn kop om de duizeligheid kwijt te raken, maar toen dit niet lukte kefte hij hard naar haar, om zich vervolgens om te draaien en weg te vluchten. Miki keek hem voldaan na. Het was haar gelukt! Het had goed gevoeld om weer eens zichzelf te kunnen trainen. Ze draaide zich om, en begon aan haar weg terug naar haar huis. Het bloed aan haar nagels liet kleine drupjes achter op de grond, en ze likte een beetje van haar kaken af. Ze ving opeens een bekende geur op. Was dit... Eilsha? Ze keek opgewekt rond, opzoek naar de donkergrijze poes.

{Eerste post voor Amy/Eilsha!}

div>

Amy liep alweer rond bij de tweebeenplaats, na twee confrontaties met Terror Claw's leden had ze besloten om voortaan beter ergens anders heen te gaan. Het plotselinge geschreeuw van een kat wat gevolgd werd door het zachte gepiep van een andere dier deed haar opkijken, wat was daar nou aan de hand? De zwart witte kattin snelde richting de kant van het geschreeuw, in een steegje waar ze voorbij schoot kon ze als haar ogen haar niet verraden een glimp van een vaalrode vacht, ze stopte niet om te gaan kijken. Haar neus ving de geur van Miki op, wat niet zo gek was gezien die hier natuurlijk woonde maar al snel rook ze een ijzeren geur, de geur van bloed. Links en rechts van haar waren straten, links was vreemd genoeg verlaten en rechts van haar zag ze een kat zitten, haar neus ving weer die scherpe bloedgeur op. Amy kwam rustig op de kattin aflopen en realiseerde snel dat het Miki was, eigenlijk had Amy haar wel gemist. "Miki!" riep de zwart witte kattin vrolijk naar haar, terwijl ze voorzichtig erheen ging. In tegenstelling tot Amy leek Miki helemaal in haar ogen helemaal niks verandert, hoe zou de kattin haar wel nu zien? Als een woeste vreemdeling? Hopelijk niet...

Miki grijnsde breed toen de lichtgevlekte poes de hoek om kwam. "Miki!" riep de poes blij. 'Hoi Eilsha!' lachte de grijze kittypet. 'Hoe gaat het?' vroeg ze vervolgens, terwijl ze naar de andere kat toestapte. 'Ik heb je al een tijdje niet gezien.' Plots besefte ze dat haar poten er een beetje apart uitzagen door het gevecht. Snel likte ze de laatste restjes bloed en vacht eraf, waarna ze haar nagels weer inklapte. 'Sorry voor dat,' zei ze met een verontschuldigend lachje. 'Een vos zat me al een tijdje lastig te vallen. Ik heb hem even een lesje geleerd.' Ze nam de poes van top tot teen in haar op. Ze zag er minder... netjes uit dan de vorige keer. Ze had meer het uiterlijk van een rogue gekregen, met al die klitten in haar vacht. Dit verschilde niet zoveel van Miki zelf, ze had nog altijd de geest van een boskat. Ze vroeg zich af wat er met haar goede vriendin was gebeurd.

div>

Op het eerste gezicht leek Miki nog niks te merken van haar verwilderde toestand en begroette haar vrolijk Hoi Eilsha! Hoe gaat het?' Amy glimlachte even, ze zou later wel vertellen "het gaat prima met mij, met jou?" het viel de Rogue nu pas op dat de poten van haar vriendin helemaal onder het bloed zaten, wat had zij nu weer zitten doen? Snel begon de kattin voor haar haar poten te wassen, waarschijnlijk ook bedenkend dat haar poten helemaal onder zaten, 'Sorry voor dat,' zei ze met een verontschuldigend lachje. 'Een vos zat me al een tijdje lastig te vallen. Ik heb hem even een lesje geleerd.' ah, vandaar al dat gekrijs en die vaalrode vacht die ergens voor wegvluchtte. Ze merkte dat Miki haar van tot top teen bekeek, ze zal dus nu wel gaan merken dat Amy geen Eilsha de Kittypet meer was maar Amy de Rogue. Omdat Amy nogal ongemakkelijk voelde nu ze in deze stituatie bevond stelde ze maar wat voor "zullen we anders even op de daken gaan?" het klonk nu best wel raar merkte ze, maar hoe hoger het was, hoe meer bevrijdend.

"het gaat prima met mij, met jou?" zei de poes voor haar opgewekt. 'Hetzelfde.' antwoordde Miki terwijl ze haar poot weer neerzetten. Eilsha leek een beetje ongemakkelijk, dus ze hield snel op met nadenken over het feit dat de poes er eerder als een loner uitzag dan een kittypet. "zullen we anders even op de daken gaan?" Miki haalde haar schouders op en ging staan. 'Sure, waarom niet? Misschien kunnen we wat vogels te pakken krijgen...' grijnsde ze. Ze zakte kort door haar poten, om vervolgens zichzelf af te zetten en via de regenton op het dak van de schuur te springen. Ze wachtte met zwiepende staart totdat Eilsha ook zou komen.

div>

Blijkbaar voelde Miki het dat de zwart witte kattin zich ongemakkelijk voelde want het leek alsof ze haar blik een beetje ontspande, op haar verzoek om het hogerop te gaan zoeken reageerde haar vriendin met een grijns en sprong alvast op een regenton, gevolgt door een schuurtje. Amy volgde Miki via dezelfde weg en ging meteen door naar een dak, uit een dichtbijzijnde schoorsteen kwam een heerlijke geur drijven, het rook een beetje als kip. Genietend van de geur liep ze erheen, jammer dat ze zelf bijna nooit kippen kon vinden, laat staan dat ze wist waar die waren.

- ooc, ganzenopdracht.

Onderwerp: Re: >>Nothing seems to change, I know now.<<