Friendly cats? [Open]

Zachtjes trillend sneakte de kleine kitten de warrior den in. De nacht begon te vallen en hij moest voorzichtig zijn dat er geen oudere katten hem zouden zien en hem weer terug wilde sturen naar de nursery. Hij wilde niet meer naar de nursery, daar was het eng. Hij hoopte dat hier meer aardige katten zouden zijn, al was zijn hoop niet heel erg groot.
Voordat hij het wist, had de witte kitten een trap gekregen van een warrior en was in een leeg nest gerold, waar hij trillend en bang bleef liggen. Zou dit nest van iemand zijn? Zou diegene kwaad worden als hij hier zou blijven liggen? Lang had hij niet om erover te blijven piekeren, zijn oogjes vielen dicht en hij zakte weg in een diepe slaap.

Zijn slaapje was maar voor korte duur, al snel voelde hij hoe iets hem bijna plette en hij slaakte een geschrokken piep. Zijn gele oogjes keken omhoog en hij merkte hoe een warrior hem aanstaarde. Snel sprong Whitekit overeind en drukte zichzelf tegen de rand van het nest aan. "Sp-spijt me," piepte hij wat moeizaam. Altijd als de kitten in paniek raakte ging zijn spraak vermogen achteruit en begon hij lichtelijk te stotteren. "Niet kwaad?" piepte hij daarna zachtjes, terwijl hij zijn pootjes over zijn kopje heen legde en zichzelf op rolde. Hij hoopte dat de kater niet kwaad op hem zou worden, hij had al zo veel straffen over zich heen gekregen de laatste tijd. Het witte balletje begon zachtjes te trillen, terwijl hij wachtte totdat de kater wat ging zeggen.

De warrior was niet kwaad op hem, hij was niet kwaad! Het drong pas laat tot hem door en na een paar tellen kwam er weer een wit, pluizig, kopje te voorschijn en twee gele ogen die de kater aankeken. De kater vroeg aan hem wie zijn ouders waren en Whitekit wende zijn blik af. "Mama en papa mij niet leuk vinden," miauwde hij zachtjes. "Mama mij wegduwen uit nest, ik niet mogen slapen," legde hij daarna uit, terwijl zijn oortjes slap gingen hangen en hij naar de grond keek. Whitekit had nooit begrepen waarom zijn moeder hem niet wilde laten slapen in haar nest, maar hij had genoeg klappen gehad om te weten dat hij het niet meer moest proberen.

De zwarte kater zei dat hij bij hem mocht slapen. Er verscheen een kleine glimlach op zijn gezicht en keek de kater aan. "Dank ... u," miauwde hij dankbaar en trok zichzelf los van de rand. Hij zetten een stapje dichterbij de zwarte kater en raakte daarbij perongeluk zijn poot aan. Wat hij snel weer weg trok en weer een stap naar achter zetten. Hij schrok eventjes toen de kater opeens triomfantelijk begon te roepen en vroeg om zijn naam. "W-Whitekit," miauwde hij, iets wat angstig. "E-En u?" kwam er daarna voorzichtig uit.

[Mèh, mn posts worden steeds korter xD]