The night is blue {Bluepaw}

De grote, witte apprentice zat met een lege blik in zijn ogen onder het bladerdak van het bos en staarde naar de donkere lucht boven hem. Verschillende sterren glinsterden in de zwarte nacht en lieten twinkelende lichtjes over het bos heen glijden. Zo ook op de sneeuwwitte pels van Zephyrpaw, wiens twee ijsblauwe ogen strak stonden gericht op de grootste ster van allemaal: de maan. Maar de sterrenhemel was niet het enige licht wat er was die nacht. Een stel vuurvliegjes fladderde een paar konijnenlengtes bij hem vandaan vrolijk door de donkere nacht heen. Een kleine grijns kwam op zijn lippen toen een vuurvliegje vlak voor zijn ogen heen en weer vloog, best bijzonder die beestjes.

{Bluepaw}

Met zijn ogen volgde hij het vuurvliegje van links naar rechts, heen en weer. Zijn ogen volgden gefascineerd het diertje, iets beters had hij toch niet echt te doen op dit moment. De spanningen tussen de clans waren natuurlijk ook hem niet onopgemerkt gebleven, maar veel zou hij toch niet in te brengen hebben tegen wat men nu eenmaal dacht en deed. Er waren grote spanningen tussen alle clans, want met alle drie waren er al problemen voorgekomen. Plots zoemde het vuurvliegje weg en verschenen er vlak voor zijn gezicht twee blauwe kijkers, gevolgd door een grijs lichaam. Hij werd tegen de grond aan gesmakt en rolde een eindje over de grond met zijn belager. Toen ze tot stilstand kwamen lag hij onderop, de grijze poes die hij herkende als Bluepaw lag boven hem. "Sorry!" murmelde de grijze apprentice boven hem wat geschrokken, maar de witte kater grinnikte enkel en zag de lol er wel in. Hij kroop onder haar vandaan en schudde zijn lange witte vacht uit waardoor er blaadjes, takjes en aarde door de lucht heen vlogen. "Geeft niks," mauwde hij grijnzend naar haar en liet zijn ogen toen afglijden naar de groep vuurvliegjes iets verderop. "Ook geen zin om te slapen?" mauwde hij toen plagend naar haar en keek in haar blauwe ogen.

Ergens deed deze poes hem aan denken, of er deed zich eerder een beeld voor in zijn kop. Een poes die in vele verhalen in de nursery nog voorkwam: Bluestar. De jonge kater had haar nooit gekend, misschien was ze leider geweest toen hij pas geboren was, maar echt herinneren deed hij haar niet en dus wist hij niet goed wat ervoor de denken. Hij hoorde wel dat Firestar een andere manier van leidinggeven had, en dat was ook wel gemerkt aan de bitterheid die hij uitstraalde, zelfs bij ceremonies. Soms vroeg hij zich af of StarClan nog altijd toe zou kijken op de daden van hun Clan. Als ze oorlog zouden voeren, als ze tijdens gevechten katten van andere clans naar het hiernamaals zouden helpen, zouden ze dan meteen worden verbannen uit StarClan? Zou er een streep door die mogelijkheid worden gehaald en zouden ze dan linea recta naar Dark Forest worden gestuurd? Een walging kwam in hem op, nee, dat nooit. "Nee, niet echt." Het was Bluepaw die hem weer op deed schrikken uit deze gedachten. Het leek alsof hij hier lang over na had gedacht, maar eigenlijk was dit alles maar in een paar seconden door zijn brein heen geschoten. "Ik ben nog nooit zo laat het kamp uit geweest!" Het enthousiasme in haar stem deed de witte kater grijnzen in zichzelf. Nu ze erover begon, hij eigenlijk ook niet. Altijd was hij braaf gaan slapen als de zon zijn weg naar beneden zocht. Altijd was hij braaf geluisterd naar wat de warriors voor taken aan hem gaven, maar om nu zo midden in de nacht zijn eigen weg te zoeken gaf hem best wel een kick. "Het is best spannend zo in de nacht, en ik wist helemaal niet dat die lichtjes met zoveel waren!" De kater grinnikte kort en zag dat de vuurvliegjes weer hun kant op kwamen. "Dit is ook mijn eerste keer dat ik zo laat hier ben," mauwde hij vervolgens en liet zijn blik afdwalen van de poes naar de vuurvliegjes, die met hun dans een bijzonder effect uitstraalden. Vrolijk zwiepte de jonge kater met zijn staart heen en weer, kijkend naar een vliegje wat steeds dichterbij kwam. Uiteindelijk fladderde ze weer om hen heen. Sommige streken neer in hun pelzen, eentje kwam voor zijn kop en landde toen op zijn neus. Met scheve ogen keek de kater naar wat er op zijn neus gebeurde.

De kater keek het vliegje geïnteresseerd na die weer opsteeg van zijn neus en naar de groep toe vloog. Hierna richtte hij zijn aandacht weer vol op Bluepaw, die vervolgens dingen voor begon te stellen wat ze konden doen om hun tijd te doden. "Zullen we wat leuks gaan doen?" De kater knikte vervolgens enthousiast op dat voorstel van zijn leeftijdsgenootje en wachtte toen af tot ze met een idee kwam, waar hij tevens niet lang voor hoefde te wachten. "Misschien kunnen we werken aan onze technieken voor de jacht?" Zijn oortjes schoten omhoog en dat maakte wel meteen duidelijk dat hij het er mee eens was dat ze dit zouden gaan doen. Vrolijk keek hij om zich heen en probeerde al enige luchtjes van prooien te vinden. "We kunnen op muizen gaan jagen, ze zijn volgensmij best actief 's nachts." Hij snoof en rook al snel de duidelijke geur van muizen, niet ver bij hen vandaan. "Misschien vangen we zelfs een konijn!" De kater knikte en schudde zijn vacht uit zodat de vuurvliegjes ervan af gingen en snuffelde aan de grond, een geurspoor zoekend. "Deze kant op!" mauwde hij enthousiast en ging haar voor, richting het sterkste en verste muizenspoor. "Ik kan ze heel duidelijk ruiken," mauwde hij toen en keek in zijn ooghoek even naar Bluepaw, zich vervolgens weer richtend op de struiken voor hem waar iets ritselde.

Hij liet deze muis over aan de grijze apprentice en zag hoe ze er op afsprong. De muis glipte tussen haar poten vandaan maar ze zette de achtervolging al in met vrolijke sprongetjes. Toen ze de muis had kwam ze weer naar hem toe. "We mogen nooit spelen met ons eten," mauwde ze wat onhandig met een volle mond en Zephyrpaw grinnikte kort bij dit schouwspel. "Best jammer eigenlijk." Ze kwam naar hem toe en keek hem al grijnzend aan. "Nu jij!" De kater hief zijn borst en snoof alle geuren van het territorium eens goed op, zodat hij wist dat er rechts van hem een muis tussen de struiken scharrelde, zoekend naar wat te eten in deze barre newleaf. Hij duwde zijn pluizige buik tegen de grond aan en sloop zonder enig geluidje te maken over de grond heen naar voren, ogen strak gericht op het staartje wat uit de struiken stak. Hij grijnsde in zichzelf terwijl hij zijn poot hief en deze vervolgens in de staart van de muis plantte, die wild begon te piepen. Zo trok hij de muis onder de struiken vandaan en beet hij snel de nek door, voordat hij kon ontsnappen wat best wel gênant zou zijn. Hij keek achterom naar Bluepaw en toonde haar toen trots zijn grote muis, die neerleggend naast de hare. "Zo, wat nu?" mauwde hij en grinnikte kort.

De grijze poes haalde haar schouders op toen hij vroeg wat ze nu zouden gaan doen. "Nu moet jij wat verzinnen!" Haar stem klonk tevreden en hij nam haar voorbeeld aan door ook over zijn muis een hoopje aarde te schoppen. Hierna ging de witte kater zitten en gaf een paar ferme likken over zijn witte pels, Bluepaw vervolgens grijnzend aankijkend. "Er zijn heel veel dingen die we kunnen doen," mauwde hij en keek toen even naar zijn klauw. "We kunnen verder jagen, vechttechnieken oefenen, het bos verder onderzoeken, de grenzen controleren, of iets anders.." Hij grijnsde in haar richting en gaf nog een paar likken over zijn poot, deze vervolgens achter zijn oor halend en weer op de grond terug zettend. "Misschien kunnen we ook nog wel gaan zoeken naar de uil uit de Owltree." Zo, nu mocht Bluepaw gaan kiezen uit alle voorbeelden die hij had gegeven, want goed in kiezen was hij namelijk helemaal niet.

Bluepaw kwam weer met een geweldig voorstel, iets waar hij zich nu al meteen enorm op begon te verheugen. "Misschien kunnen we de boom van de uil in klimmen. En hem dan goed laten schrikken, omdat hij soms muizen pakt die wij nodig hebben in de winter." De poes stond al op en meteen sprong de witte kater ook op, klaar om haar te volgen in de richting van de Owltree. Ze zouden die uil eens laten zien dat hij niet zomaar aan de prooi van ThunderClan kon komen! "Vind je het een goed idee?" mauwde Bluepaw toen nog voor de zekerheid en hij voelde haar blik in zijn vacht priemen. "Ja, we zullen die uil eens leren dat hij onze prooien steelt!" Een grijns sierde zijn lippen waarna hij de grijze poes voorging door de struiken. "Wie er als eerste is!" mauwde hij, waarna hij er vrolijk lachend vandoor spurtte.