Sorry, i'm just in love with troubles.

Sid liep met grote passen door het onbekende terrein. Als hij het goed herinnerde, moest windclan territorium er ongeveer zo uit zien, daar zou hij dan nu wel zijn. Mooi dit was precies wat de cyperse kat wilde, een beetje gevaar. Niet het letterlijke gevaar, al zou hij daar ook nog wel plezier aan kunnen beleven. Nee hij mikte op het gevaar dat elk moment toe kon slaan, die dreiging gaf Sid een enorme kik, precies wat hij wilde!
Nu hij wat dieper het territorium in was gedrongen, liep hij minder hard. Alleen de hak van zijn pootjes raakte het gras nog, zo zou hij minder snel gezien worden door de windclanners, maar zo kon hij hún nog wel zien. Hij grijnsde van oor tot oor en besloot even te rusten. Zijn pootjes waren wat moe van de lange afstand die hij afgelegd had. In de verte dacht hij heel een een takje horen kraken. Die dreiging die naderde, de adrenaline die naar boven kwam. De rogue was er gek op!

[open]

-Pas op, Crow is echt een charmeur in de vrouwelijke versie xP-

Wait... Wat was dat? Crowpaw rook even, wat was dat? Het rook een beetje naar Rogue, maar
naar wie? Ach ja, ze kende natuurlijk ook geen enkele Rogue, maar alsnog! Als het een indringer was, moest die onmiddelijk verjaagd worden! De rossige poes sloop langzaam naar de geur, die erg vers was, maar faalde. Een klein takje kraakte. Shit! Crow gaf het maar op, en liep gewoon naar de kat toe. Het was een bruine kater met groene ogen. Hij leek niet erg uit, nauwelijks ouder dan zij. De kater had meer spierbundel dan zij. Hij leek moe. Met haar snelheid zou ze bij een gevecht met de kater zo min mogelijk schade oplopen. Ze besloot te wachten totdat de kater aanviel. Ze zette haar nekharen op, maakte zich groot, gromde intimiderend, en versmalde de pupillen van haar felle, groene ogen, in de hoop dat de kater weg zou rennen. Ze had nu even geen zin in een gevecht.

(159 woorden)

En bam opeens stond er een grommende poes tegenover hem. Haar rode vacht werd verlicht door de zon, hij kneep zijn ogen een beetje dicht en probeerde haar recht aan te kijken. "Jemig, je hoeft er niet bij te staan alsof ik je ieder moment een klap kan geven, dan moet ik eerst een reden hebben hè?" De rogue grinnikte, de poes had alle redenen om hém een klap te geven, hij was immers degene die zich op haar territorium bevond. "Rogues kunnen ook beschaafd zijn hoor, ik sla niet zomaar iedere kat die ik tegenkom, alleen als jij mij krabt of bijt of weet ik veel wat?" Hij zette een grijns op zijn snoet en begon zijn pootjes schoon te likken "Dus, Wat is je naam Mevrouw de poes?" Hij glimlachte nochalant naar de vrouwelijke apprentice.

Onderwerp: Re: Sorry, i'm just in love with troubles.