Still stuck, but not for long

Timekit. Hij was 5 moons, het kon niet lang meer duren voor Dawnstar ook hem apprentice zou maken. Hij keek om zich heen, wie zou zijn mentor worden. Misschien kreeg hij wel een mentor met een andere apprentice. Dan konden ze samen trainen. Nog een moon dat kon hij het kamp uit lopen zonder dat Dawn hem weer terug zou trekken. Al zou hij hier altijd terug komen. Sterker nog, hij was een beetje bang om weg te gaan. Wat als de vlammen ook riverclan te pakken kregen. Hij keek even om zich heen, waar was zijn beste vriendin eigenlijk. Hij zag Dawn nergens. Even zuchtte hij en keek even recht voor zich uit.

~Applekit~

Rustig sloop de kitten op het steentje af. Eindelijk was ze dicht genoeg geraakt en besloot om te springen. Met haar achterste poten zette ze zich af en vloog even door de lucht, waarna ze er recht op landde. Giechelend speelde ze met haar “prooi”, maar ze was het al snel beu. Applekit wilde echte prooien vangen, geen levenloze voorwerpen. Met een zucht liet ze het steentje uit haar klauwtjes vallen en keek verveeld om zich heen. Wat verder zat een andere kitten, hij staarde maar wat voor zich uit. Een perfecte prooi, dacht Applekit en ze sloop er zo voorzichtig mogelijk naartoe. Het kleine katertje zat nu nog maar een staartlengte van haar af. Het gevlekte poesje wiebelde even met haar achterste en sprong op de rug van de andere kitten. Haar kleine klauwtjes haakten in zijn vacht. “Ik heb je!” piepte ze lachend.

Nogsteeds was het normaal dat Dawnstar en hij elke dag een stukje zouden gaan lopen. Ookal was dit hun echte kamp niet, dit was maar tijdelijk maar ze bleef het gelukkig wel doen. Hij had volgens hem nog wel wat te leren over Riverclan. In ieder geval over de katten erin. Zoals Smoketear die eerst een hoop had opgebiecht en daarna dood was gegaan. En zijn zoon, Smokepaw. Timekit zou er geen haat in stoppen, maar hij zou wel op hem letten, voor als hij dezelfde kant op zou dreigen. Rustig keek hij voor zich, wachtend op de terug keer van Dawnstar. Hij viel bijna in slaap door het warme zonnetje die op zijn vacht scheen. Zijn oogjes waren half gesloten toen iets hem aanviel. Hij schrok zich dood terwijl hij omviel met het ding op zijn rug en zich daarna los trok. Wat was dat. Hij keek op naar het gevlekte poesje naast hem. "Hey" lachtte hij.

~Sorry laat~

"Hey" lachte de roodharige kitten. “Hallo, Ik ben Applekit.” Miauwde ze met een brede glimlach. “Wie ben jij? En wat was je aan het doen?” vroeg ze nieuwsgierig. De andere kitten zag er ouder uit dan Apple, misschien was hij al bijna apprentice. Een klein blaadje dat een staartlengte verder lag leidde haar gedachten af. Met haar staart hoog in de lucht probeerde ze een jachthouding aan te nemen en sloop ze er naartoe. Met een klein sprongetje landde ze op het groene blaadje. “Hihi” giechelde ze. Applekit keek terug naar de andere kitten. “Euh, sorry zei je iets?” vroeg ze verward. Wat was ze toch steeds afgeleid door de wereld rondom haar…

Onderwerp: Re: Still stuck, but not for long