Meeting some others {Riverpaw}

Langzaam zakte de rossige kater door zijin pootjes een ging in een soort van sluiphouding staan. Hij verdeelde zijn gewicht terwijl hij naar het lievehersbeestje keek die voor hem op een grasspriet zat. Voor hem was het een klein, nietig beestje. Soms vroeg hij zich ook af hoe hij er voor dat beestje uit zag. Ookal was hij geen volgroeide kat, sterker nog hij was een kitten, toch moest hij best groot zijn voor dat beestje. Even wachtte hij voor hij zich afzette en op het diertje af sprong. Hij sloot zijn poten op de grond en wachtte even waarna hij eronder keek. Niets. Snel keek hij om zich heen, in de hoop hem te vinden. Daar was het. Snel vluchtte hij erachteraan tot de kampuitgang, daar topte hij. Dat was niet eerlijk, daar mocht hij niet heen. Al kon hij niet wachtten. Nou ja, dan maar in het kamp zoeken voor een nieuw prooi.

~Riverpaw~

Riverpaw opende zijn ogen en rekte zich vermoeid uit. Zijn spieren weigerden dienst en versuft liet de jonge kater zich weer op de grond zakken. Zijn buik belandde zachtjes tegen de grond, waar het vervolgens geprikkeld werd door een scherp steentje dat daar lag. Geïrriteerd kwam Riverpaw weer omhoog. Dan maar pijnlijke spieren, maar hij bleef hier niet liggen. Hij was gisteren nogal intensief geweest door met een van de kittens een wedstrijdje mossen werpen te houden. Hij was naar de Nursery gegaan en had daar de speelse kittens aangetroffen. Ze hadden balletjes mos en sloegen die met hun poten weg. Riverpaw had meegespeeld en was de ballen mos telkens weer gaan halen omdat hij niet wilde dat de kittens zich al te moe zouden maken. Hij had veel plezier gehad en was veel herinnerd aan de tijd toen hij nog een kitten was. Maar goed, alle katten werden. Riverpaw grinnikte om zijn eigen gedachten, stond op en liep zijn Den uit. Hij volgde met zijn blik een kleine kitten die naar de uitgang van het kamp rende. Hij verwijdde zijn ogen. Hij besloot dat hij er een stokje voor zou steken. Hij rende snel naar de kitten toe, maar zag dat deze al voor de kampuitgang stopte. 'Timekit,' miauwde hij toen hij de kitten herkende. 'Het is veel te gevaarlijk zo dichtbij de ingang! Dadelijk stormen er andere katten binnen en botsten zij tegen jou aan!' Hij pakte de kitten voorzichtig bij zijn nekvel met zijn tanden en zorgde daarbij goed dat hij de kitten geen pijn deed. Hij liep terug naar het midden van het kamp, waar hij de kitten neerzette. 'Wat deed je daar eigenlijk?' vroeg de jonge kater nieuwsgierig, waarna hij op zijn kont ging zitten en zijn staart netjes rond zijn poten krulde.

OOC: Here I am c:

Snel lieten zijn poten zich achter het witte vlindertje aan gaan. Het was geen groot beestje maar wel volgroeid. Timekit bleef hem achtervolgen tot de kampingang. Tot het witte ding verder vloog, hem achterlatend. Dat was oneerlijk, die vliegende rups speelde vals. Mokkend bleef hij even staan zo lang mogelijk het vlindertje in zijn zicht houden. Tot een stem zijn naam noemde. Zo blij als hij was vergat hij het beestje meteen toen hij omkeek naar de apprentice. hij moest even denken naar de naam. Kom op, Dawnstar had bijna alle namen verteld. uhm...Riverpaw. Dat was het. 'Het is veel te gevaarlijk zo dichtbij de ingang! Dadelijk stormen er andere katten binnen en botsten zij tegen jou aan!' sprak de kater al. Time keek even het kamp uit en keek toen weer naar Riverpaw. Waarom zouden er katten binnestormen, okeey het was best mogelijk. Hij voelde dat hij opgetild werd en trok zijn poten en staartje in zodat die niet op de grond hingen en hij er misschien op ging staan. Pas toen hij weer neer gezet was keek hij meteen om naar River. Toen de vroeg wat hij daar deed grijnste Time even. "Nou er was een beest in het kamp, en ik besloop hem. Alleen hij is ontsnapt uit mijn klauwen en is het kamp uit gevlucht" probeerde hij zo dapper mogelijk. "Het leek wel een warrior.... vlinder" twijfelde hij en keek op naar hem. Even wachtte hij op een reachtie maar zocht in zijn ooghoeken alvast voor een nieuw prooi. Misschien wou River hem wel helpen, leren hoe je ze moest vangen. Als hij echt later goed wou zijn voor je clan moest hij op zijn minst nu al een vlinder kunnen pakken, toch?

Riverpaw was blij dat hij de jonge kitten van de uitgang van het kamp weggedragen had, want nog geen minuut nadat hij dat had gedaan kwamen er twee jonge Apprentices volop het kamp binnenstormen. Ze letten niet om hun omgeving en hadden daardoor de jonge kitten omver kunnen lopen. Hij bewoog zijn oortjes direct weer naar de kitten toen deze begon te praten. Terwijl hij naar de reden luisterde, probeerde hij te bedenken wie hij voor zich had. De kitten leek niet al te jong meer, al kon hij dat wel fout hebben. Riverpaw vermoedde dat het niet lang meer zou duren tot de kitten zelf een Apprentice werd. Het zou een wonder zijn als hij de naam van de kitten kon herinneren, want hij was daar heel slecht in. Alleen als hij een kat ontmoet had zou hij de naam kunnen onthouden, maar dan zou hij alsnog wel even moeten nadenken. Hij grinnikte even. 'Een warriorvlinder?' herhaalde hij toen. Hij zette grote ogen op om mee te spelen. Het was waarschijnlijk gewoon zo'n klein vlindertje. Hij was er wel verbaasd over dat die beestjes in de winter ook rondvlogen. Plotseling herinnerde hij de naam van de kitten weer. Het was Timekit. 'Nou, ik ben blij dat je hem hebt weggejaagd, Timekit,' zei hij ernstig. 'Wie weet wat zo'n grote boze warriorvlinder zou kunnen doen met onze Clan!' Hij zette zijn vacht op om zijn act meer echt te laten lijken, maar hij vermoedde dat de kitten er niet in zou trappen. Hij leek niet meer zo heel jong en naïef, dus de kans was klein dat hij niet door zou hebben dat Riverpaw maar wat met hem meespeelde. Natuurlijk was het de poging altijd waard. Hij vond het wel leuk om speels te doen bij de kittens. Hij herinnerde zich zo nog de leuke tijden die hij had beleefd toen hij een kitten was. Jeetje, wat leek dat ook weer lang geleden!

Zijn lichaam raakte net de ondergrond van het kamp toen twee apprentices door de ingang kwamen denderen. Timekit keek even naar ze. Tuurlijk had hij ze vast zien aan komen, of nou ja, soms leken katten wel voor hem op te doemen in zijn ogen. En aan de snelheid waarmee de katten binnen kwamen rennen wist hij niet zeker of hij optijd weg geweest was. Dan moest hij maar blij zijn dat Riverpaw hem optijd had weg gedragen. Slechts even keek hij de twee apprentices na voor hij zich weer op de ene voor hem richtte. Degene die vroeg wat hij bij de ingang deed. hij kon best zeggen dat hij het terretorium wou zien, want dat wou hij stiekem ook echt. Of dat hij wou trainen want damn, hij kon niet wachten voor hij nuttig kon zijn voor de clan. Maar hij besloot het maar bij de vlinder te houden. Want dat was ook waardoor hij daar kwam te staan. Alleen hoe ging hij het beter laten klinken. Warrior ervoor zetten, warriors klonken altijd goed. Hij liet zich door zijn voorpoten zakken en zette zijn vacht rechtop, waardoor hij nog meer op een bal vacht leek en legde het verhaal uit. 'Nou, ik ben blij dat je hem hebt weggejaagd, Timekit,' sprak de apprentice. 'Wie weet wat zo'n grote boze warriorvlinder zou kunnen doen met onze Clan!' ging die door en ook hij zette zijn vacht omhoog. ookal wist Time dat hij er niet bang voor was, of ook maar meende. Meespelen was altijd leuk. Timekit lachtte even waarna hij opsprong. "Het was de eerste die ik zag maar misschien zijn er nog wel meer" sprak hij enthousiast. Hij vond het leuk om te spelen. "Wilt u me helpen?" vroeg hij vrolijk. Dan konden ze samen zoeken naar insecten die te vroeg in het kamp waren.

Als de jonge kitten al merkte dat hij maar wat dolde dan liet hij het niet weten. Riverpaw was hier best verrast over. Normaliter zou een kitten boos zijn geworden of teleurgesteld hebben gekeken. Zo was het toch tenminste altijd gegaan als één van de moederkatten haar best deed om mee te spelen met de kittens. Hij wist nog goed dat hijzelf altijd met zijn ogen rolde als één van de moederkatten een overdreven reactie maakte op zijn enthousiasme. Maar het kon ook wel goed zijn dat Timekit gewoon niet in de gaten had dat hij maar wat dolde met hem. Ach ja, daar zou hij waarschijnlijk nooit achter komen. De kitten leidde hem af met een vraag en een glimlach krulde rond Riverpaws lippen. Het was heerlijk om zich weer onder de kittens te bevinden. Over een paar weken was hij al 7 manen, maar hij vond het nog altijd leuk om zichzelf te herinneren aan de tijd voordat hij een Apprentice werd. Misschien zou Timekit ook wel nieuwsgierig zijn naar de Apprentices. Ach, daar kon hij hem vandaag nog alles over vertellen. Hij zou eerst Timekit zijn zin geven en met hem spelen. 'Natuurlijk,' antwoordde hij met een zwiep van zijn staart. 'Maar laten we wel binnen het kamp blijven!' Zijn stem was streng geworden. Hij wilde echter niet te streng zijn voor de jonge kitten. Deze kon er ook niks aan doen dat hij nieuwsgierig was naar de buitenwereld, dat was hijzelf ook toen hij een kitten was. De tijd voor Timekit zou gauw genoeg komen om zich buiten het kamp te bevinden, maar nu nog gewoon niet. 'In het kamp zullen er vast meer mooie vlinders zijn dan buiten het kamp,' opperde hij vervolgens met een iets zachtere stem. Hij keek om zich heen en begon vervolgens een totaal verkeerde kant op te gaan waar helemaal geen vlinders waren. Ach, meespelen, right?

OOC: Ik heb best wel vaak het woordje 'ach' gebuikt volgens mij xD

De kitten keek om zich heen terwijl hij wachtte op een antwoord van Riverpaw. Hij was een apprentice, daar zou hij ook nog over kunnen vragen maar besloot dat te doen als ze klaar waren met spelen. Als hij wel wou spelen. Hij speelde mee met zijn enthousiastme. Tuurlijk had hij dat door, hij was niet helemaal blind maar dat maakte niet uit, had hij ook nog wat te doen. Maar als hij meespeelde op zijn enthousiastme zou hij dan ook mee willen spelen. Vragend keek Timekit naar de kater voor zich. Als hij een apprentice werd was Riverpaw waarschijnlijk ook nog een apprentice. Dan konden ze misschien samen trainen en jagen. Misschien hij nu iets te ver voor in zijn gedachte. Hij ging zelf in iedergeval heel erg zijn best doen om een goede warrior te kunnen worden. Zeker omdat hij hier opgenomen was terwijl hij uit een vervallen Clan kwam. Hij moest zijn dank toch laten zien, en daarbij beloofde hij het elke dag tegen zijn siblings in starclan. Ho, hij ging weer een hele andere kant op met zijn gedachte dan waar hij was. Daar moest hij op letten. 'natuurlijk,' antwoorde de kater op zijn vraag. 'Maar laten we wel binnen het kamp blijven!' waarschuwde hij erbij. Time knikte even. Hij wou heel graag het terretorium zien, hij had er niets van mee gekregen toen Dawnstar hem hier heen bracht maar hij wist dat dat nog ging komen. Daar zou hij later alle tijd voor hebben, ookal wou hij nu meteen ook hulpvol zijn. 'In het kamp zullen er vast meer mooie vlinders zijn dan buiten het kamp,' Dat leek hem sterk maar goed. Hij keek toe hoe Riverpaw de verkeerde kant op liep. al hoewel, je wist nooit waar ze zatten. Time draaide zich naar de kamp uitgang. Ze kwamen daar binnen. Dan zouden ze toch vooral in die buurt moeten zitten? Hij zou echt niet naar buiten lopen.

Zelfverzekerd als altijd trippelde Choppedpaw naar Riverpaw en Timekit. De twee waren aan het overleggen, maar het enige wat hij had opgevangen was 'In het kamp zullen er vast meer mooie vlinders zijn dan buiten het kamp.' Het leek er op dat daar een heel gesprek achter zat, en hij wilde wel weten wat. "Dus.. Waar hebben jullie het over?" Viel hij met de deur in huis zodra hij bij de twee was komen zitten.

~Muwahahaa >D
Zeg maar gewoon als ik weg moet hoor, maar dit moest gewoon even

'Nou, hier zijn ze niet,' zei Riverpaw terwijl hij zich omdraaide, maar hij zag dat Timekit niet meer op de plek stond waar hij daarnet was en even voelde de jonge kater zich verschrikt. Hij begon wild om zich heen te kijken en zag dat Timekit zich naar de uitgang van het kamp had gedraaid. 'Niet te dichtbij!' riep hij de kater na. Dat was het moment waarop Choppedpaw binnen kwam vallen en als door een adder gebeten draaide Riverpaw zijn kop. Hij zette zijn haren voor één moment overeind, maar liet deze weer zakken en gaf zichzelf een lik over zijn borst zodat hij zijn woeste blik kon verbergen. Hij was niet vergeten hoe onaardig Choppedpaw tegen hem was geweest toen ze elkaar waren tegengekomen buiten het kamp. Toch wilde hij zich niet laten kennen tegenover de kater. Bovendien was Timekit erbij en hij wilde het goede voorbeeld aan de kitten geven. Dadelijk zou de kitten naar zijn moeder gaan omdat zij in een ruzie belandden. Nee, dat mocht niet gebeuren. Hij zou zijn ergernis over Choppedpaw maar opzij moeten zetten en gewoon met hem moeten communiceren zoals hij ook bij andere Clangenoten deed. Riverpaw ging kalm zetten en krulde zijn staart netjes rond zijn poten, waarna hij een nietszeggende blik op Choppedpaw wierp. Hij gaf een knikje naar Timekit. 'Vertel jij maar waar we opzoek naar waren, Timekit,' zei hij. Hij kon het niet laten om te snorren toen hij de jonge kitten zag. Hij hield van kittens en hoopte later zelf ook kittens te krijgen. Voor nu was dat een droom die hij het beste nog niet kon waarmaken en de kater wachtte geduldig af tot Timekit zou spreken. Ondertussen hield hij Choppedpaw scherp in de gaten.

Het was toch logisch, als je keek waar ze vandaan kwamen vond je ze wel. Even keek hij om zich heen, opzoek naar de witte beestjes. Maar lang kreeg hij de tijd niet een stem deed hem opkijken. Een andere apprentice. Hij bekeek de kater en zocht naar zijn naam maar kon er niet op komen. Hij moest toch eens beter opletten als Dawnstar hem de namen vertelde. Hij keek even snel naar Riverpaw die zijn borst aan het likken was. Timekit had wel gezien dat hij zijn haren overeind had gezegd, hoe snel hij het ook weer liet zakken. Was de kater niet aardig? 'Vertel jij maar waar we opzoek naar waren, Timekit,' antwoorde Riverpaw op de vraag. Even keek Time op naar hem maar keek toen naar de andere apprentice. "we waren opzoek naar vlinders" antwoorde hij, de nieuwe apprentice recht aan kijkend. Er waren amper vlinders geweest in zijn oude clan. Dus ernaar zoeken mocht hier best.

'Vertel jij maar waar we opzoek naar waren, Timekit,' Oh, dus het was geen geheimpje. Goed, dan hoefde hij niks aan Wolfgaze te vertellen. Nog niet tenminste. "we waren opzoek naar vlinders" Zijn mond viel open en hij zakte licht in elkaar. "Wat?" Even liet hij het tot zich doordringen. "Die kan je in het kamp niet veel vinden." Zei hij met samenzweerderige blik. Het was verkeerd om als kitten het kamp uit te gaan, maar een beetje dollen was vast niet verkeerd.

$Meeting some others {Riverpaw} Dw_what$

~Sorry voor de late reactie, ik was er vanuit gegaan dat jullie zonder mij door zouden gaan ^^"

Riverpaw bewoog met zijn oortjes naar voren toen Timekit antwoordde. Hij richtte zijn scherpe blik direct op Choppedpaw. Hij was benieuwd wat de kater tegen het kleintje zou gaan zeggen. Hij hield zich wel schrap om in te grijpen wanneer dat nodig was. Hij wist dat Choppedpaw niet de liefste was. Tegen Riverpaw was hij toch altijd vervelend. Hij keek geschrokken opzij toen hij Choppedpaw hoorde antwoorden. Oké, hij gaf toe dat hij zelf soms het kamp uitging op momenten dat het echt niet mocht, maar om dat een kitten te laten doen?! Nee, dat ging hij niet toelaten. Hij kon Timekit dan wel beschermen met zijn leven, maar hij was diegene die dan verantwoordelijk zou zijn als de kitten iets zou overkomen. Hij wist nu al gewoon dat Choppedpaw zijn neus op zou trekken als ze hem iets vroegen en Riverpaw gewoon in de problemen zou laten zitten. Daar had de jonge kater dus echt geen zin in, dus hij draaide zich meteen naar de jonge kitten toe. 'Nee,' antwoordde hij resoluut, waarbij hij vooral scherp keek naar Choppedpaw, 'we gaan niet uit het kamp. Er zijn genoeg andere dingen waar je op kunt jagen, Timekit. Mos bijvoorbeeld, om te beginnen. Er komt vast een tijd dat je oud genoeg bent om het kamp uit te gaan, maar dat is helaas nog niet nu.' Met een zwiep van zijn staart liet hij weten dat hij niet openstond voor een discussie en hij ging op de grond zitten, waarna hij over zijn poot likte. Als hij boodschappen kon uitzenden met zijn ogen, dan zou het deze zijn: 'Houd je mond dicht, jij stomme haarbal!' En die zou dan vooral gericht zijn naar Choppedpaw. Oké, hij wist dat hij nu iets te streng en te serieus bezig was, maar hij wilde echt geen straf krijgen omdat Choppedpaw een stom idee in een kitten zijn hoofd praatte. Misschien zou Timekit wel naar hem luisteren en dan zaten ze in de problemen als ze hun buiten het kamp vonden! Dat Choppedpaw nu rellen wilde gaan schoppen, maar hij echt niet. Hij had geen zin om als straf de oudsten constant te voorzien van mos, want dat was wel de meest niet spannende leerlingentaak die je opgegeven kon krijgen als je straf had. Hij wachtte of Choppedpaw zou protesteren of dat Timekit iets zou zeggen en krulde ondertussen zijn staart netjes rond zijn voorpoot.

OOC: Sorry voor de late reactie! D:

De tweede apprentice leek bijna geschokt door zijn antwoord over de vlinders. Timekit hield even vragend zijn kopje schuin. Hij luisterde naar zijn woorden over buiten het kamp. Even dacht hij na. Blijkbaar te lang want Riverpaw gaf al antwoord. Mos, hij ging niet op mos jagen, dat was dom. Andere kittens waren een beter prooi. Hij keek weer naar de andere apprentice. "Dawnstar zal me wel meenemen" zei hij. Dawnstar was zijn beste vriendin, ze was elke dag bij hem. "Daarbij, voor ik hier kwam waren daarbuiten ook geen vlinders" sprak hij kalm. Hij wist ook wel dat niet iedere kat In die moon die hij alleen was waren er geen vlinders, en ook in Skyclan waren ze niet te zien. Hij keek even naar de grond terwijl hij zijn twee optilde om te zien of er iets onder zat. Misschien was hij wel op een beestje gaan staan. Dat was ook niet leuk. Maar het enige wat er onder zijn pootjes was was de harde ondergrond. Hij keek even op naar Riverpaw. Hij deed hem na door ook rechtop te gaan zitten en zijn kleine pluizige straatje om zijn voorpoten te binden. Met zijn kopje omhoog om naar de twee apprentices te kijken. Hij was niet veel kleiner dan hun, hij was ook al 5 moons, het zou niet lang meer duren voor hij ook een apprentice was. Wacht, wist Dawnstar dat eigenlijk wel, hij had nooit gezegd hoe oud hij was. Misschien moest hij het maar eens zeggen. Hij keek even om zich heen maar kon haar zo even niet vinden. "daarbij, ik heb er net hier een gezien" mauwde hij vrolijk terwijl hij zijn blik weer terug draaide naar de twee katers. En hij wist best dat hij niet het kamp uit mocht.