{OPEN} First butterfly of the season

Slatekit spitste haar oortjes toen haar zusje begon te grijnzen en sluw te piepen. Windclan? Hier? "Wíj moeten ze verjagen, vóór ze de nursery en elders aanvallen," vertelde Roughkit. Slatekit knikte serieus. Van de nursery moesten ze afblijven! Ze moesten Hail, Aurora en Mama beschermen! Eventjes wachtte ze op Roughstar, maar het sluipen ging haar te langzaam. Dus schoot ze vrolijk piepend naar voren. "Ten aanval!" Riep de kitten, waarna ze op het mos dook.

Haar ogen waren strak op het bult mos gericht, ofwel, Windclan. Haar ogen vlogen kort naar Slatestep toen ze haar strijdkreet liet horen. "Ten aanval!" Riep de grijze kitten waarna ze direct op het mos dook. Roughkit grijnsde en sprong achter haar zus aan in het bult mos. Ze klauwde wat mos op en gooide het weg. "Pak aan!" Grauwde ze, haar staart speels heen en weer zwaaiend. "Jullie zijn niet welkom in Shadowclan territorium," grauwde ze, een sprongetje maken en het mos uit elkaar klauwend.

Slatekit's sprong was onzeker, maar wel doelgericht. Eerst viel haar schaduw op het mos en snel genoeg landde ze met een plof op het zachte mos. Oompf! Bracht ze uit. Niet al te lang daarna was Roughkit ook gearriveerd en grauwde deze speels in haar oor allemaal bedreigingen voor de Windclan Warriors. Fanatiek klauwde Slatekit in het mos. "Ga terug naar je konijnen!" Gromde Slatekit, waarna ze weer een pluk mos uit elkaar trok. "Hier ook geen warrior.." miauwde ze wat teleurgesteld. En toen schoot haar nagel per ongeluk uit, vlak langs Roughkit's neus. Wat geschrokken trok ze haar pootje terug.

Roughkit begroef zich zelf bijna in het mos. Ze klauwde alles aan de kant en liet zich zelf dieper in het mos komen. Ze hoorde Slatekit ergens iets zeggen, het klonk vaag en het zou wel goed zijn. Een klauw langs haar neus liet een klein verontwaardigd piepje verlaten. Ze wist het! Hier waren Windclan warriors! Intussen lag het verzamelde mos helemaal verspreid. Ze keek op naar Slatekit! "Er zijn echt Windclan warriors!" Piepte ze met grote glimmende ogen! Haar neusje bloedde niet, het was enkel een kleine schram.

Nadat Raggedpaw wat mos had verzameld, was hij bezig geweest met de elders den schoon te maken. In de verte hoorde hij luid gespeel van, wat hij er kon uithalen, kittens. Hij trok zich er niet zo veel van aan aangezien hij dat wel gewend was. "Ten aanval!" hoorde hij. "Pak aan! Jullie zijn niet welkom in Shadowclan territorium," "Worden die kittens nooit moe?" grinnikte hij in zichzelf. toen hij iets later een plof hoorde en oompf werd hij ietwat nieuws gieriger. Hij besloot een kijkje te nemen. Hij zou dan later wel, als daar nog tijd voor was, het mos meenemen om verder te gaan. Hij trippelde langzaam het elders den uit. Wanneer hij, tot zijn grote verbazing de shadowclan kittens ziet spelen met zijn mos. Het mos dat hij zolang bij elkaar heeft moeten stapelen is in een klap over het hele shadowclan camp verspreid. Woedend reageerde hij "Grrg, waarom kunnen jullie kittens nou nooit eens normaal doen! Kijk wat jullie hebben gedaan! Jullie gaan dit allemaal weer bij elkaar ruimen! Reken maar van ja!" Hij besefte een seconde later wel dat ie iets te ver ging met kwaad worden tegen deze kittens. Rustig verzamelde hij weer adem bij adem. Hij hielt veel van kittens. Maar soms werd het even teveel.