[Slenderpaw] Don't look behind you, there's Slender

Goed en kort tegen zijn moeder aangedrukt zat Dawnkit wat te suffen. Moe was hij niet, nee, hij was net wakker geworden. De wereld zag nog altijd donker, en hij vroeg zich af hoe alles eruit zou zien. Iedereen had al verteld dat zijn mama zo's mooie, sneeuwwitte vacht had, maar hoe zag wit er nu eigenlijk uit!? Hij begon wat voor zich uit te murmelen. "Mamjie wjhit. Papjie gjijs. Djawkitj .. Djawnkitj .." Bij zichzelf stopte hij. Welke kleur had hij nou weer? Ook grijs toch? Maar uh, niet gewoon grijs. Met lichte streepjes. Tabby? Ja, dat was het, tabby. "Djawkitj tjabfy gjijs." mompelde hij, en kneede het nest met zijn kleine, onscherpe kitten klauwtjes. Wie weet loog iedereen wel en was hij ook zo wit als zijn moeder. En wat als ze hem kleuren verkeerd zouden leren? Dat zou erg zijn. Hij draaide zich om, en staarde naar het zwart dat zijn ogen dichthield. Het was doodstil, iedereen sliep nog. Te opgewekt om weer te gaan slapen trok hij met zijn klauwtjes aan het nest, en kirde af en toe zachtjes. Hij draaide zich een keertje om, voelde de aanwezigheid van zijn moeder, en draaide wéér om. Plots hoorde hij iets, Dawnkit dacht dat er een kat de Nursery binnen kwam. "Hajjo ? Wjie?" vroeg hij zachtjes.

+Slenderpaw

De laatste tijd was ze al vaak in de nursery geweest. Gewoon om er tot rust te komen of om met de kits bezig te zijn. De poes had een heilig enthousiasme voor de kleine kits die er waren. Altijd als ze binnen kwam verscheen een grijns op haar gelaat en was haar soms al slechte humeur weer terug beter. Deze keer was het niet anders. De kleine bolletjes die opgerold tegen hun moeder lagen te slapen liet een glimlach bij haar tevoorschijn komen. Voorzichtig trippelde de apprentice verder door de nursery heen waarbij ze stopte en zich voorover bukte bij één van de kits die net wakker leek te zijn. Het kleine diertje zag er nog wat warrig uit door de slaap. Slenderpaw grinnikte zachtjes in zich en streek haar poot voorzichtig over de kit heen. 'Hajjo ? Wjie?' De poes besliste maar om gewoon, zachtjes te antwoorden zoals ze bij elke andere kit deed. Ze boog zich voorover waarbij ze zachtjes in de kit haar oor fluisterde. "Slenderpaw hier." Zo was er geen misverstand voor de kit of ze het nu werkelijk tegen haar of tegen iemand anders had.

Dawnkit voelde een pootje over zich, en met een klein glimlachje richtte hij zich naar de poot toe. De stem vertelde dat ze Slenderpaw was, en de grijze kitten knikte met zijn hoofdje. "Mhooje .." hij moest even nadenken hoe iedereen dat seer noemde, dat ding was je beschreef. Na .. Naam? Ja, een naam! "Mhooje njaam." zei hij zachtjes, en wachtte of de poes nog iets zeggen zou.

Een zachte glimlach sierde haar snuitje. Hoe teder de kits waren als ze hun eerste woordjes probeerden te spreken. Slenderpaw streelde haar pootje zacht over die van de kit heen terwijl ze zelf plaats nam op de grond voor de kitten. Zo voelde ze zichzelf niet te groot om zich in deze den te bevinden. De apprentice liet haar zwarte kijkers over enkele van de kits in de nursery gaan en eindigde bij de grijze kit aan haar poten. Ze bedacht zich dat de kit in haar enthousiasme haar naam nog niet proberen te zeggen had. Voorzichtig, met haar stem op een bijna fluisterende toon, wende ze zich tot de kit haar oor. "Slenderpaw hier, wat jou naam zijn?" Voorzichtig als ze was sloeg ze opzettelijk de woorden door elkaar. Het was een truc van haar om een vreemde zinsbouw te gebruiken voor kittens.

Zo weinig inspi

Natuurlijk zag de jonge kitten niet wat de andere deed, maar wat maakte het uit? Die Slenderpaw - zo stelde ze zich toch voor - leek wel oke. Wat zijn naam was? "Dawkit!" piepte hij, en voelde nog steeds de poot van de poes. De grijze kitten vond het leuk dat de Apprentice haar woorden door elkaar gooide, zo voelde het niet zo beschamend dat hij niet zo netjes als zijn moeder, of vader, kon praten. "Ik niet zien u, sowry." verontschuldigde hij zich, en boog zijn hoofdje een beetje naar zijn poten toe, niet in staat een gesprek te kunnen starten.

Slenderpaw likte voorzichtig een kleine wonde op haar poot terwijl haar oren zich spitsten om de kitten zijn woorden op te vangen. Liefjes lachte ze in zichzelf. "Dawkit mooie zijn naam." Slenderpaw wreef haar poot langs haar oren waarbij ze zich voorover boog naar de kitten zijn oortjes. "Niet erg zijn. Jij mooie kit." De kitten leek best veel op zijn vader. Van verhalen die door het kamp gingen had ze opgevangen dat deze kittens van Snowynight en Thrushdive waren. Ze had hen beide wel eens tegengekomen maar nooit echt mee gepraat. "Jij lijken op jouw papa." Ze verwonderde zich of dat de kitten later een evenbeeld van zijn vader zou zijn of juist niet.

Een kleine glimlach verschen op zijn lippen bij het compliment op zijn naam. Een spinnend geluid rees even op, maar stopte al snel weer. Niet doen, Dawn, spinnen is niet goed. Hij draaide zijn oortjes naar haar toe, en liet zijn linker licht hangen. Hij wist zelf niet hoe hij eruit zag, ook niet hoe papa eruit zag, maar Slender zei toch dat hij mooi was? De kit staarde stil naar de binnenkant van zijn oogjes, en hief daarna zijn hoofdje iets. "Danku!" piepte hij. "Mama zeggen ik grijs. Papa ook? Mama zeggen zij is wit."

Voorzichtig reikte haar poot de kitten zijn borst aan. "Jij grijs zijn. Mooi is grijs. Net als jouw papa. Jouw mama wit zijn. En zij lief. Als jij. Jij lieve Dawkit zijn." Voorzichtig bracht ze haar poot achter de kitten zijn oor en begon zacht wat te kietelen. Ze moest het hem nageven maar dit was de eerste kit van Snowy en Thrush die niet zo geïrriteerd reageerde op haar acties. Dawkit niet moe zijn?" De warmte in de nursery zorgde er altijd voor dat ze zich slaperig ging voelen. Ze verwonderde zich als dit niet bij de kits zou zijn.

Flut~