{Fawnstep} Lullabies

Een beetje slaperig wordend van het de hele dag spelen en verkennen, waggelde Slatekit nog een beetje onhandig door de nursery. Haar zicht werd wat waziger door vermoeidheid en gapen verschenen steeds vaker en vaker uit haar bek. Maar opgeven wilde ze nog niet. Ze wilde nog meer in de nursery ontdekken. De poes haar blik viel dan ook op een ietwat klein, bruin puntje die op de nursery grond lag. Het zag eruit alsof het van een plant kwam voor de kleine poes en ze boog zich naar voren om er met haar neus tegen aan te duwen. Zeer verkeerd plan. Een hoge piep ontsnapte uit haar mond van schrik toen het ding pijnlijk in haar neus prikte en ook nog eens bleef zitten. Wild schudde ze met haar kop in vergeefse pogingen de doorn kwijt te raken en jammerde ze omdat het zeer deed.

De zwarte kattin lag in haar nest en zocht met haar ogen de nursery af, waar zaten die vier kleine donderstenen? Het enige wat ze merkte was dat Hailkit wat minder was met het spelen dan de rest, maar dat zat waarschijnlijk gewoon in het karakter. De poes hoorde een paar verschrikte kreetjes en stond op, trippelde naar de boosdoener die Slatekit bleek te zijn. De queen stond al snel naast haar kitten. "Ssst, rustig maar," mauwde de poes toen en sloot voorzichtig haar tandjes om de doorn, en trok deze er voorzichtig uit. "Zo, het is al weg," mauwde ze liefkozend en likte het neusje van Slatekit toen voorzichtig schoon.

Snel genoeg was haar moeder bij haar en redde haar van het bijtende plantje. Maar ondanks dat haar moeder haar gerust probeerde te stellen, voelde Slatekit zich niet zo rustig. Sterker nog, ze was weer klaar wakker. Een klagend geluidje ontsnapte uit haar mondje. "Het beet me mama!.." Bracht het poesje zachtjes uit, waarna ze zich tegen haar moeder aandrukte.

"Het beet me mama!.." Klonk het klagende gemauw van Slatekit die zich tegen haar aandrukte. De poes snorde een keer geamuseerd en pakte de doorn toen voorzichtig op. "Het beet je niet, maar het prikte je." Haar stem klonk kalm en vol liefde. Voorzichtig schoof ze de doorn weg in de wand zodat er geen kitten meer gewond zou kunnen raken. "De puntjes van die doorn waren scherp, en die prikte in je neus omdat je er te dicht bij kwam. Maar nu is het weg, dus het is weer veilig." Haar stem klonk zacht en ze keek haar kitten toen aan.

Slatekit maakte een hoog geluidje van schrik toen haar moeder de doorn oppakte en maakte dat ze wegkwam, zich verbergend achter één van haar moeder's voorpoten. Ze wilde niet dat de doorn nog een keer zou bijten. "Hij beet me," herhaalde de poes licht eigenwijs toen haar moeder haar verbeterde. "Prikken doet geen auw.." Andere kittens hadden haar wel eens voor de grap in haar zij geprikt met hun voorpootjes, dat kietelde, dat wist ze nog al te goed. Voorzichtig keek ze eventjes langs haar moeders voorpoot heen, die ze omklemd had met haar eigen voorpoten, toen haar moeder verklaarde dat de doorn weg was. "Zijn er.. meer doorns?" vroeg de kitten licht wantrouwig.

"Hij beet me," piepte de kitten toen eigenwijs en Fawnstep glimlachte liefkozend naar haar kitten. "Prikken doet geen auw.." De kitten was achter een van haar voorpoten gaan staan en klemde zich er stevig om vast. "Zijn er.. meer doorns?" vroeg Slatekit toen op een wat wantrouwige toon. Fawnstep schudde haar kopje. "Niet hier hoor, maar ver weg hier vandaan," stelde ze de kitten gerust en grinnikte kort. "Wat heb je allemaal gedaan vandaag?" mauwde de poes toen, nieuwsgierig naar de dag van haar dochtertje.

Slatekit knikte zachtjes met de wetenschap dat doornen monsters van ver weg waren. Dus als de nursery goed beschermd werd, kwamen ze ook niet binnen! Dat was goed om te weten. Ze vond doorns niet aardig. Ze keek op uit haar gedachten toen haar moeder haar weer een vraag stelde. Slatekit dacht eventjes diep na. "Spelen!" Verklaarde ze toen vrolijk. Natuurlijk wel binnen, want buiten de nursery wilde ze nog steeds niet graag heen.

"Spelen!" mauwde de kitten toen vrolijk en Fawnstep grinnikte eventjes. "Heb je al veel vriendjes gemaakt..?" vroeg ze toen en keek de kitten met een schuin kopje aan, geïnteresseerd hoe het er met haar voorstond. De poes wist dat Slate niet graag naar buiten ging, en ze zou de kitten ook zeker niet dwingen. Ooit zou ze wel van die angst afkomen, als ze oud genoeg was om alles beter te begrijpen.

Slatekit hield haar kopje eventjes scheef toen mama haar die vraag stelde. Vrienden. Dat was iets moeilijker. "Mama en papa zijn mijn vrienden!" Snorde de poes vervolgens vrolijk, waarna ze haar moeder eventjes snorrend een kopje gaf. "En Roughkit en Aurorakit en Hailkit!" Verklaarde het poesje vervolgens. Ze had wel heel erg veel katten ontmoet. Maar ze om nog echt in het boekje 'vrienden' te hebben, vond ze erg ver gaan.

De poes snorde zachtjes toen haar kitten enthousiast verder brabbelde. "Mama en papa zijn mijn vrienden!" Snorde haar kitten toen vrolijk. "En Roughkit en Aurorakit en Hailkit!" Verklaarde het poesje toen op een vrolijke toon, Fawnstep gaf haar een zacht kopje terug. "Heb je oma Innerghost al gezien? Oma is dol op kittens," mauwde Fawn toen glimlachend naar haar. "Of tante Littlestream?" Natuurlijk, ze had nog een hele hoop andere siblings, maar de kitten zou hen later wel ontmoeten. Misschien.. Misschien had ze niet alleen haar vader op wie ze kon rekenen, die van haar hielden. Met Aurynight had ze ook altijd al een goede band gehad, en Littlestream en Innerghost..

Met grote ogen luisterde Slatekit naar wat haar moeder te vertellen had en knikte vervolgens vastbesloten. "Oma is lief!" Verklaarde Slatekit, "Oma nam me mee naar buiten.." kwam er vervolgens wat twijfelachtiger achteraan. "Wie is Littlestream?" Vroeg ze vervolgens met grote ogen. "Kan ik Tante Littlestream zien?" Vroeg ze vervolgens nog blijer. Nieuwe katten ontmoeten vond ze wel leuk, al was ze soms een klein beetje verlegen.

"Oma is lief!" verklaarde Slatekit haar toen, "Oma nam me mee naar buiten.." mauwde ze toen, iet wat twijfelachtig. "Wie is Littlestream?" Vroeg ze toen alweer met grote oogjes. "Kan ik Tante Littlestream zien?" vroeg de kitten op een blije toon. "Tuurlijk kan dat, Slatekit," mauwde ze en gaf haar dochter een likje tussen haar oren. "Littlestream is mijn zusje, en ook de medicine cat van ShadowClan," mauwde ze en glimlachte, ergens was een trotse blik in haar ogen te zien. "Tante Littlestream kan zieke katten heel goed beter maken met allemaal speciale kruiden en bessen. Maar pas op, je moet nergens zomaar aankomen." Dat laatste klonk een beetje waarschuwend tegenover de kitten, maar niet gemeen, maar op een moederlijke toon.

Oma was deputy.. Tante was medicine cat... Wat had ze een grote familie! Slatekit keek haar moeder met grote ogen aan. "Wie is allemaal familie?" Vroeg de poes nieuwsgierig, "Is Shrewstar ook familie?" Vroeg ze met grote ogen. Het verhaal over de medicine cat vond ze maar raar. "Ja mama," miauwde de poes echter braaf, al zeiden haar ogen genoeg over wat ze werkelijk dacht. Omdeugend twinkelend leken ze te spreken: 'Ik hoor wel wat je gezegd hebt, maar ik ga het proberen wanneer ik de kans heb omdat je me nieuwsgierig hebt gemaakt'

De poes glimlachte even naar haar dochter. "Wie is allemaal familie?" vroeg deze op een nieuwsgierige toon. "Is Shrewstar ook familie?" Fawnstep schudde haar kopje en glimlachte toen weer. "Nee, Shrewstar is geen familie van ons," glimlachte ze. "Ik heb héél veel familie. Opa Flamepath, en dan nog tantes Aurynight, Russetfur, ome Ravenheart, ome Brokenhowl, en nog véél meer." Op haar andere verhaal volgde nu een braaf antwoord, maar de ogen van de kit verraden iets heel anders. "Ja mama," mauwde Slatekit braaf. Ze keek haar dochter onderzoekend aan. "Er zijn bessen en blaadjes die gevaarlijk zijn voor kittens zoals jij, dus nooit zomaar iets eten, behalve als tante Littlestream het zegt," snorde ze en gaf haar kitten een likje over haar kop heen.

Gebiologeerd luisterde Slatekit naar haar moeder toen ze aan het vertellen was, want ja, verhaaltjes waren altijd leuk! "Nee, Shrewstar is geen familie van ons," glimlachte Fawnstep. "Ik heb héél veel familie. Opa Flamepath, en dan nog tantes Aurynight, Russetfur, ome Ravenheart, ome Brokenhowl, en nog véél meer." Slatekit hield haar kopje lichtjes scheef op de woorden die haar moeder zei. "Moet ik die allemaal onthouden?" Vroeg de kitten, licht geschrokken, "En papa's familie?" Kwam de volgende vraag al vlug. Het andere onderwerp vond ze minder leuk. Iets wat ze niet mocht was ze het nooit snel mee eens. "Er zijn bessen en blaadjes die gevaarlijk zijn voor kittens zoals jij, dus nooit zomaar iets eten, behalve als tante Littlestream het zegt," Miauwde haar moeder redelijk streng. Slatekit trok een pruillip. "Maar maahaam.." miauwde ze klagelijk, "Ikke kan toch nooit leren als ik niet mag proberen?"

"Moet ik die allemaal onthouden?" vroeg Slatekit toen, maar Fawnstep schudde haar kopje. "Je zult het allemaal vanzelf wel onthouden," snorde ze toen. "En papa's familie?" Heel even dacht Fawnstep na. "Hij heeft alleen een zusje, tante Icicleshard," mauwde ze en keek eventjes naar haar dochter. Als ze wat ouder was zou ze het allemaal wel kunnen onthouden. "Maar maahaam.." mauwde Slate op een klagelijke toon. "Ikke kan toch nooit leren als ik niet mag proberen?" Een zucht rolde over haar lippen. Hoe moest ze haar nu duidelijk maken dat het niet mocht. "Als je het probeert, wordt je ziek, Slatekit." Ze keek haar kitten aan. "En je moet gezond zijn om een goede apprentice te zijn en warrior te worden," mauwde ze en keek haar kit toen aan.

Slatekit liet haar oortjes wat hangen toen ze het antwoord van Fawnstep hoorde. "Hij heeft alleen een zusje, tante Icicleshard," Vertelde deze. "Alleen zusje..? Is papa eenzaam?" Vroeg de kitten zachtjes, treurig voor haar papa. "Papa heeft nu ons!" Verklaarde de kitten vervolgens snorrend, tevreden met haar conclusie. Maar om de volgende discussie was ze minder blij. Sterker nog, ze werd er een beetje opstandig door. "Als je het probeert, wordt je ziek, Slatekit. En je moet gezond zijn om een goede apprentice te zijn en warrior te worden," vertelde de poes. "Als ik ziek word, waarom hebben we ze dan?" Vroeg de kitten koppig. "Dan wil ik nooit naar tante! Ik wil niet ziek worden!" Verklaarde de kitten luid en geschrokken. Medicine cat haar neus! Die kon je dus blijkbaar niet vertrouwen!