I missed you, I missed you so bad [&Firework]

Midnight blows in through the window,
Dances round the room...
Got me hypnotized,
I'm getting high on the perfume.
I couldn't live without you now,
Oh, I know I'd go insane,
I wouldn't last one night alone baby,
I couldn't stand the pain!

Met wat kleine passen kwam Lionbeat terug het kamp in. Hoe kon ze zo stom zijn. Ze had het net uitgemaakt met haar vriendje, voor hem. En ze wist niet eens of de kater haar terug zou willen. Waarschijnlijk niet eens, omdat ze zo arrogant was en hem zo liet zitten. Ze durfde niet eens meer naar hem toe. Ze hadden kittens, en ze had hem zo buitengesloten en ging met de eerste de beste kater een relatie aan. Gewoon om hem te kwellen... Wat had ze gedaan? Ze ging met een zucht zitten, de kater zou het toch waarschijnlijk vertikken om met haar te praten, en zij zou het nooit lukken...

_{Hij was moe, en het viel hem nog steeds zwaar dat Lion hem niet meer wilde zien, maar gelukkig had hij afleiding gevonden in de uren die hij met Duskcloud spendeerde, en het trainen van Birchpaw. Toch had hij er alles voor over om haar te laten inzien dat hij het echt nog kon, echt nog, hij kon nog, en wilde nog steeds van haar houden. Van haar en de kittens, hij miste haar verschrikkelijk! Zijn ogen stonden op onweer, en zijn staart zwiepte wild heen en weer, het was waar wat hij dacht, en toch werd hij boos op zichzelf als hij het dacht, zij had toch ook fout gezeten? Een zucht verliet zijn lippen, en de brede schouders vielen naar beneden, wie hield hij voor de gek? Hij wilde haar terug, no matter what, ze moest terugkomen, anders zou hij het niet overleven, was het niet voor de kittens, dan zat hij nu in een depressie.
Zo nadenkend slofte de flamepoint het kamp in, en kreeg meteen een vreemd gevoel, verdwaasd keek hij op, en daar, aan de andere kant van het kamp. Daar zat ze, in een waterig winters zonnetje, die haar vacht mooier deed schijnen dan ooit, en zonder na te denken stormde de kater op Lionbeat af, alles, ook dat van de vreemde relatie die ze met een ander aan was gegaan, was hij alweer vergeten, alles draaide nu om haar. Bij de poes aangekomen zuchtte hij van blijdschap, en stopte zijn neus in haar mooie witte vacht, "Je bent er weer…"}

Haar ogen gingen wijd open toen ze een neus in haar vacht voelde, en een zacht gemurmel hoorde. "Je bent er weer…" was het..? Nee, dat kon niet... Ze keek even beduusd en zag toen echt Firework die dat deed. Was ze aan het hallucineren? Nee toch? "F-firework?" vroeg ze even verbaasd. "B-ben je niet boos op me...?" vroeg ze vervolgens aan de kater, waarna ze toch met haar kop in de vacht van de flame-point kater gleed. Ze had het gemist, ze had hem gemist. Ze was een sukkel, ze had hem verlaten terwijl ze dat niet had moeten doen..

_{De kater glimlachte bij het horen van haar verbaasde stem, en richtte zijn hoof op, "B-ben je niet boos op me...?" Zijn ogen twinkelden, en hij gaf haar een lief duwtje. "Jawel joh! Dit is mijn 'boos' face," Hij glimlachte lief, en het was overduidelijk dat alles vergeten en vergeven was, hopelijk zag Lionbeat dat ook, hij wilde haar graag terug. Meer dan ooit, "Ja, alles is vergeven en vergeten,"}

"Jawel joh! Dit is mijn 'boos' face," zei de kater waarna hij haar een lieflijk duwtje gaf. Ze gaf hem een speelse blik. "Weet je zeker dat je dat weer wilt beginnen?" zei ze speels tegen hem. "Ja, alles is vergeven en vergeten," vervolgde de kater, ze knikte, gelukkig maar. "Nog één ding." zei ze toen ze even wegdraaide, maar niet lang daarna weer een lenige sprong nam en op de kater belandde, met haar borst vooruit geheven. "Je zult me nooit verslaan." zei ze met een grote glimlach. Het boeide haar op dit moment niet dat katten haar zouden aankijken.

_{Hij hoorde haar stem, en, zoals het een goed vriendje betaamde, keek hij naar haar om. Om vervolgens op de grond geworpen te worden, en naar adem te moeten happen. Hij lachte zijn lieve lach, en keek de poes met ondeugende ogen aan. "Daar zou ik maar niet zo zeker van zijn," Riep hij, terwijl hij zichzelf op hees, en omklapte zodat hij de poes op de grond had. "Ik heb namelijk getraind, voor als ik ooit tegen je 'vriendje' moest vechten,"}

"Daar zou ik maar niet zo zeker van zijn," Riep hij waarna ze voelde hoe ze wankelde en ze opeens op de grond lag. "Ik heb namelijk getraind, voor als ik ooit tegen je 'vriendje' moest vechten," Lionbeat giechelde even. Die gekke Firework toch. "Niet eerlijk, ik ben er meer dan 3 manen uit geweest!" Zei ze verontwaardigd. "Jij kon trainen, ik moest op onze kittens letten." zei ze tegen de kater. "En dragen." voegde ze er nog aan toe. Maar ze zou nog wel wat proberen. Zo snel zou ze niet opgeven. Maar tevergeefs, kon ze eigenlijk niets bedenken. "Trouwens, je moet dan nu tegen jezelf vechten. Als je tegen mn vriendje vecht, dat ben jij." zei ze met een glimlach op haar gezicht.

_{Hij moest grinniken toen de poes een belabberd smoesje vertelde, en daarna probeerde onder hem weg te komen. Voorzichtig stapte hij van haar af, en keek haar aan, met zijn grote blauwe ogen. "Ik weet het, daarom ben ik er nu om je te beschermen," De kater gaf de poes een lief kopje, en luisterde toen naar de zoetgevooisde stem die in zijn oor klonk. "Trouwens, je moet dan nu tegen jezelf vechten. Als je tegen mn vriendje vecht, dat ben jij." Trots knikte hij, en ging naast haar zitten om zijn staart om haar heen te slaan en haar een lik op haar wang te geven. "De gelukkigste kater met het mooiste vriendinnetje, dat ben ik,"}

"Ik weet het, daarom ben ik er nu om je te beschermen," Lionbeat keek met opgeheven wenkbrauwen naar de kater. "Gevaar? Ha!" zei ze sarcastisch met haar hoofd opgeheven. "Ik lach het gevaar toe!" Zo snel kreeg je haar niet klein. De kater knikte trots, en gaf haar een lik over haar wang en sloeg zijn staart over haar heen. "De gelukkigste kater met het mooiste vriendinnetje, dat ben ik," Ze glimlachte even, "Nou? Waar wacht je dan op?" vroeg ze speels. "Ik wacht nog steeds op een gevecht met jezelf hoor!"

I missed you, I missed you so bad [&Firework] Tumblr_inline_mksg42Z1Ig1qz4rgp

{Sorry xD Het paste gewoon xD}

_{Hij moest lachen toen hij zijn vriendin gestoord zag doen, en gaf haar een duwtje, "Ik hou van je," Grinnikte hij, alhoewel de grinnik al snel afstierf toen hij haar hoorde. "Ik wacht nog steeds op een gevecht met jezelf hoor!" Een speelse blik kwam in zijn ogen, en voor de poes het wist sprong hij op haar af, "Well," Zei hij laconiek, "Jij bent een part of me," Waarna hij de poes begon te kietelen, en haar overmeesterde, "Dusss, wie is de baas hier?"

- Perfect plaatje xD
- Flutpost.. Got 2 go >3}

De kater gaf haar een duwtje, "Ik hou van je," murmelde hij vervolgens tegen haar. Ze stak haar tong naar de kater uit. "Well," begon de kater. "Jij bent een part of me," vervolgde hij waarna hij haar plotseling begon te kietelen, ze kon het na een tijdje niet inhouden en barstte in tranen van het lachen uit. "Dusss, wie is de baas hier?" zei de kater tegen haar, en ze ging liggen, waardoor ze met haar poten richting de kater kon slaan. Uiteindelijk rolde ze weg, waarna ze op de rug van de kater sprong en hem begon te kietelen. "Volgens mij ben ik dat." zei ze half lachend.

_{Hij lachte, maar voelde ineens hoe de wereld kantelde en hij het slachtoffer werd van een enorme kietelaanval. "Genade, Genade!" Hij riep het uit, maar moest ook lachen. Stukje voor stukje schoof hij door zijn gespartel op, en ineens sprong hij een meter de lucht in, en stonden zijn haren toen hij neerkwam rechtovereind. "Auw!" Met een beteuterd gezicht keek hij naar zijn rug, waar, recht tussen zijn schouders, een doorn uitstak. Zijn haren stonden nog steeds rechtovereind, en ergens leek de kater nu op een gekke egel die de verkeerde afslag genomen had. De kater probeerde de doorn te pakken, en strekte zijn nek zo ver als hij kon, maar kreeg hem niet te pakken, hij probeerde het opnieuw, deze keer sprong hij er zelfs een beetje bij, maar helaas, alweer niet. Zo sprong de kater in rondjes, proberende de pijnlijke doorn te verwijderen. Uiteindelijk richtte hij zich naar Lionbeat, "Baas? Kan je me helpen?"}

"Genade, Genade!" riep de kater en ze knikte waarna ze na nog even kietelen de kater liet gaan. Maar hij sprong meteen op, zijn haren rechtovereind, "Auw!" schreeuwde hij, Lionbeat zag al een doorn, en hoe de kater meerdere malen probeerde om de doorn weg te halen. Lionbeat lachte om wat de kater deed, het zag er zó lomp uit! "Baas? Kan je me helpen?" vroeg de kater uiteindelijk, terwijl ze zelf wist dat het beter was om langs Brindlepool te gaan, maar oke. Ze knikte even waarna ze opstond en richting de kater liep. "Ik tel tot 3." zei ze waarna ze richting de doorn keek. "1..." begon ze met tellen. "2.." zei ze waarna ze meteen de doorn eruit trok met haar tanden. "3" zei ze uiteindelijk toen ze de doorn liet vallen. "Vergeet niet om langs Brindlepool te gaan, ik heb geen zin dat je opeens in het kamp moet blijven door een doorntje." zei ze met een glimlach waarna ze het een duwtje gaf.

_{Hij moest grinniken aangezien de poes er een heel show van maakte, en zette zich schrap, en gaf een enorme gil, die erg meisjesachtig klonk, toen ze hem er al bij twee uittrok. "Auw!" Zei hij nog eens, ter verduidelijking, maar het was wel duidelijk dat 'ie niet echt boos was ofzo. "Vergeet niet om langs Brindlepool te gaan, ik heb geen zin dat je opeens in het kamp moet blijven door een doorntje." Hij knikte braaf, maar maakte een mental note om dat dus niet te doen. De kater was als de dood voor de medicine cats en ook de medicine den. Hij was eigenlijk wel blij geweest dat zijn mate in de nursery zonder medicine dat bevallen was. Ongerust was hij ook geweest natuurlijk. Hij keek op, en richtte zijn gedachten en focus weer op de poes. "Faded en Flash zullen snel apprentice worden he?" Hij schudde zijn hoofd in verbazing, wat ging de tijd toch snel.}

"Auw!" zei de kater nog een keer en Lionbeat glimlachte even, waarna ze de kater raad gaf. "Faded en Flash zullen snel apprentice worden he?" zei de kater waarna hij zijn kop schudde. Lionbeat knikte, "Ja, 6 manen zijn zo om he?" antwoorde ze, ze waren zo groot geworden. "Het word ook weer wennen voor mij, 6+ manen eruit zijn, en dan opeens weer warrior taken oppakken. Gelukkig worden ze in Greenleaf apprentice, dan is er wat meer prooi." miauwde ze wat geruststellend. Nu konden ze nog extra krijgen door haar, maar nu zouden ze zelf ervoor moeten werken.

_{Hij knikte weemoedig zoals het een vader beaamde, en keek naar de poes, "Wat gaat de tijd toch snel," Hij probeerde het serieus te brengen, maar dat lukte niet door zijn pretogen en het feit dat hij halverwege de zin begon te grinniken. Hij was nooit zo'n weemoedig persoon geweest, en ook nu niet. "Het word ook weer wennen voor mij, 6+ manen eruit zijn, en dan opeens weer warrior taken oppakken. Gelukkig worden ze in Greenleaf apprentice, dan is er wat meer prooi." Hij knikte, en gaf haar even een kopje, "Je gaat het geweldig doen, en je hebt mij om je te helpen," Hij grinnikte weer, terugdenkend aan het feit dat hij haar nog steeds niet de baas was, en dat ze hem dus waarschijnlijk niet echt nodig zou hebben als beschermheer. "Wie hoop je dat ze als mentor krijgen?"}

"Je gaat het geweldig doen, en je hebt mij om je te helpen," Ze keek even verrast. "Degene die mij niet de baas is, gaat mij helpen?" vroeg ze met een glimlachje. "Okay." vervolgde ze snel. "Wie hoop je dat ze als mentor krijgen?" vroeg de kater, doelend op hun kittens. "Het maakt mij niet uit, zolang ze maar gelukkig zijn en de mentoren aardig zijn." snorde ze tegen de kater. Dat was het allerbelangrijkste.

_{Ze begon, zoals het eigenlijk verwacht werd, te praten over dat de kinderen het goed zouden moeten vinden en al dat, maar het gezicht van Firework verried dat hij daar allerminst blij mee was. Hij schudde zijn hoofd, en keek toen redelijk serieus naar de poes voor hem, "Ik vind dat ze ook met ons moeten kunnen opschieten," Begon hij, en vervolgde zijn verhaal snel voordat Lionbeat hem in de reden kon vallen. "Want als wij niet met ze op kunnen schieten, hoe zullen we er dan van op de hoogte blijven?"}

"Ik vind dat ze ook met ons moeten kunnen opschieten," Begon de kater, waarna hij snel zijn verhaal vervolgde. "Want als wij niet met ze op kunnen schieten, hoe zullen we er dan van op de hoogte blijven?" Lionbeat keek hem liefjes aan. "Niet" zei ze simpel waarna ze hem een lik over zijn wang gaf. "Ze moeten ooit opgroeien, we just need to let them go." zei ze wat ze vervolgde met een kopje.

_{Hij grijnsde ongelovig bij haar woorden, maar zag al snel dat zijn Mate het meende. Meteen sprong hij op, en deed zijn overbezorgde vader aanval, wat een beetje bestond uit panisch ronddraaien, met de ogen rollen, en uiteindelijk defensief rechtop staan. Hij ontspande zich echter snel weer, en besloot om er dan nog maar het beste van te maken. "Dan moeten we ze een keertje meenemen het kamp uit als een soort grootgehouden uitje,"}