At the end of the world, or the last thing I see

De vacht van een WindClan Warrior wapperde zacht in de wind. De wind had besloten een spel te spelen met haar zwart-witte haren, terwijl de poes zelf met gesloten ogen en licht opgeheven kin haar ontzichtabre vriend zijn gang liet gaan. Haar snorharen werden licht naar achter getrokken, en haar oren wezen wat naar achteren. Langzaam opende Brokensummer haar linkeroog, en daarna minstens zo langzaam haar rechteroog. Haar blauwe kijkers speurde over de vlakte, langs het gras en hoe de wind ermee dolde. Dan duwde hij het gras helemaal plat tegen de aarde op, waarna hij ze weer rechttrok en weer begon te duwen. Broken's blik dwaalde af, naar een struik waar ze een konijnenstaartje in verdwijnen zag. Even bleef ze gewoon zitten, waarna ze in sluiphouding zakte en rekening hield met de wind, die op dit moment meer een vijand als een vriend was. Broken hield in, en sprong daarna de struik in, waar ze snel de nek van het konijn brak. De poes draaide zich om, maar kwam vast te zitten in het konijnenhol, doordat ze een stap achteruit had gezet. Kort vervloekte ze het hol, én het konijn. Om hulp roepen? Nee, natuurlijk niet. Daar was ze te trots voor. "Mousedung." mopperde ze kort, waarna ze haar blauwe blik ophief naar de hemel, en aan StarClan vroeg waarom.

+Eerste post voor Timberlake