Where is he going? -open-

Langzaam sloop de kitten uit de nursery. Hij keek even rond. Vandaag zou hij erachter komen waar de zon heen ging elke nacht. Hij keek op naar waar de zon was en probeerde er naartoe te lopen. Maar de zon leek ook verder weg te gaan. Zonder dat hij het door had was hij het kamp uit gelopen en dwaalde hij nu in een rechte lijn door het terretorium heen.het was nog niet ver maar toch. Hij wou weten waar de zon heen ging. Waarom ging hij elke dag weer weg. Hij hield zijn ogen strak op de zon terwijl hij zijn pootjes verder hielp.

~open~

De jonge Warrior had een kitten uit de Nursery komen, en ze rolde met haar ogen. Verwachtte dat zwarte mormeltje nu echt dat ze hem niet zag? Maar toen hij het Camp verliet, trok ze een wenkbrauw op, en sloop achter de zwarte kitten aan. Het leek wel alsof de kater iets volgde .. Hij hield zijn ogen toch gericht op iets. Rasp's witte poten volgde het beestje, maar toen ze toch al ver van het Camp zaten, deed ze een paar grote 'sprongen' om bij de kitten te komen, en slipte voor hem in. "Wat ben jij aan het doen, kleintje?" Haar oranje-gele ogen keken de kitten strak en vragend aan.

De zon reflecteerde in zijn ogen terwijl hij er strak naar keek. hij mocht het niet weer kwijt raken. Hij was toch wel benieuwd waar de grote bal heen ging. Hij dribbelde door terwijl de lucht oranje werd. Dat betekende dat hij bijna weg was. Hij versnelde zijn pasjes tot er een poes voor hem sprong. Hij botste bijna tegen haar aan, waardoor hij voorover viel terwijl hij probeerde te rennen. hij keek onder haar lichaam door naar de zon. "Ik ben de zon aan het volgen" zei hij zacht alsof hij de zon zou afschrikken en hij zou vluchten.

Omdat ze voor hem in gesprongen was, viel de kitten voorover. "Ik ben de zon aan het volgen" Rasp haalde haar wenkbrauw op. "De zon aan het volgen." Herhaalde ze sarcastisch, en rolde met haar ogen, maar slikte een grove opmerking in. "Je gaat haar niet kunnen volgen, kleintje. Je gaat verdwalen, je moeder gaat flippen omdat ze jou kwijt is." Eigenlijk mocht de kitten hier niet echt zijn .. Zou ze met hem meegaan om te bewijzen dat hij de zon niet kon volgen, of zouden ze teruggaan naar het Camp? Het laatste was de beslissing die iedere verstandige Warrior zou nemen, maar Rasp was niet echt doorsnee. Een grijns ontkrulde zich om haar witte gezicht, n een fonkeling kroop haar ogen in. "Ze gaat tot voorbij de Twoleg Place en verder. Moet ik meekomen om je te bewijzen dat je haar huisje niet zal vinden?" Sarcasme, oh sarcasme.

"Ja, ik wil weten waas ze heen gaat elke keer dat silverpels komt" mauwde hij zacht terwijl hij de zon strak in de gaten hield. Hij spitste zijn oortjes om naar haar te luisteren. "Nee hoor, ik ga zo weer terug, en anders heeft mama mijn siblings nog" zei hij terwijl hij snel knipperde om zo veel mogelijk naar de zon kon kijken. Wauw, dat ging branden in je ogen. "Ze gaat tot voorbij de Twoleg Place en verder. Moet ik meekomen om je te bewijzen dat je haar huisje niet zal vinden?" mauwde de poes. Hij keek even op. Wou ze met hem mee de zon volgen. "Okey, maar doe zachtjes, zometeen schrikt ze" mauwde hij zacht terwijl hij langs haar trippelde. "Ik ben Innerkit" zei hij vrolijk terwijl hij door trippelde in de richting van de zon.

De kitten bleef de zon in de gaten houden."Ja, ik wil weten waas ze heen gaat elke keer dat silverpels komt" De oortjes van de kitten draaide haar richting uit. Toen Rasp over zijn moeder vroeg, en over verdwalen sprak, gaf de kitten een best lollig antwoord. "Nee hoor, ik ga zo weer terug, en anders heeft mama mijn siblings nog" De Warrior knikte met haar hoofd, en keek de zwarte kat aan. "Okey, maar doe zachtjes, zometeen schrikt ze" Raspberryheart grinnikte, en keek naar de kitten die langs haar doorliep."Ik ben Innerkit" Zijn stem klonk te vrolijk, en even rolde de witte poes met haar ogen. "Raspberryheart, wa een eer om je te ontmoeten." Met langzame passen liep ze met Innerkit me, richting de zon. Haar gelige ogen dwaalde af naar de kitten, naar het zwarte vachtje dat haar bekend voorkwam. Innerkit leek op Innerghost. Ze hield even in, maar gewoon door. Innerghost had geen kittens, of nu toch niet. Dan .. "Is Fallentear je moeder?"

Zijn oortjes luisterde naar het geluid van haar stappen achter zich. Aan de ene kant was het best stoer dat een warrior hem volgde, aan de andere kant was ze waarschijnlijk gewoon op hem aan het letten. Hij hoefde niemand die op hem zo letten. Hij trippelde rustig door. Al merkte hij wel dat de zon zich sneller ging verbergen. Praatte ze te hard, was ze bang. Wat was er aan de hand. De poes achter zich stelde zich voor Rasberryheart, dat was misschien de langste naam die hij ooit gehoord had. Okey, een vervangende naam. Berry. Dat klonk wel leuk, ja. Net als Talllpaw de grote was voor hem werdt Rasberryheart Berry. Hij keek even om toen ze vroeg of Fallentear zijn moeder was. Ging ze hem mee terug nemen of het tegen zijn moeder vertellen. "Ja, Fallentear is mijn mama" zei hij zonder inhouden van zijn looppas.

De poes stapte gewoon door, met haar ogen ook op de zon gericht. "Ja, Fallentear is mijn mama" De kitten hield zijn pas niet in, en de Warrior ook niet. Met gelijkmatig grote passen bleef ze doorstappen, schuin achter de kitten, zodat ze hem in de gaten kon kijken. Het was al niet echt volgens de Warrior Code wat ze hier deed, en de kans dat ze dan nog een kitten zou verliezen was groot. Een kwaad gevoel flakkerde even op in haar ogen toen de kitten zei dat zijn moeder Fallentear was, maar dat slikte ze in, het was nit zijn fout dat zijn moeder in de goedkope charmes van een WindClan kater gestrapt was. "Oh oke." Afkeur klonk lichtelijk door in haar stem, maar afkeur voor de keuzes van de moeder. Jammer voor Innerkit, Rasp was zeker dat er katten hem voor gingen aankijken, maar zij niet. Op haar gemak bleef ze doorstappen, af en toe kijkend naar de kater. Ze besloot hem er niet over aan te spreken. "Ik ga je Inner noemen, just saying, de -kit is .. Alsof je 'minder' bent als een Apprentice of een Warrior, okay?" Ze sloeg even kort met haar staart, en liep verder richting de ondergaande zon.

Ietwat zorgelijk keek hij naar de zon. De lucht was oranje gaan kleuren en de zon zakte onder de rand van de horizon. Waarom ging hij zo snel weg, zo kon Innerkit hem toch nooit bijhouden. Hij zuchtte even terwijl hij door liep. Misschien dat hij hem nog bij kon houden, hij vroeg zich toch echt af waar ze heen ging. Misschien had ze wel een hol onder de grond, of een eigen den. Hij keek even achter zich door de afkeur in zijn stem. "Mag je mama niet" vroeg hij waarna hij weer voor zich keek. "Ik ga je Inner noemen, just saying, de -kit is .. Alsof je 'minder' bent als een Apprentice of een Warrior, okay?" mauwde de poes. Hij keek even trots achter zich en knikte. Hij was volgens haar dus niet minder dan een apprentice of een warrior. "okeey, mag ik u Berry noemen, uw naam is zo lang" zei hij terwijl hij de zon weer nauw in de gaten hield. Hij wist niet waar ze precies waren maar ze waren behoorlijk ver gelopen.

De kitten voor haar zuchtte even, maar lipe gewoon verder door. Maar toch draaide hij zijn hoofd naar achteren, voordat hij iets vroeg. "Mag je mama niet" Na zijn vraag draaide Inner zijn hoofd weer naar voren, en Rasp hield even in, en likte over haar onderlip. Een ongemakkelijke stilte hing even tussen hen, en toen begon ze aarzelend te praten. "Nouu .." Ze wist goed wat ze dacht over Fallentear, maar ging ze dat aan haar zoon's neus hangen? Hmh. Leek haar niet zo slim. "Nou ik vind het niet slim wat ze gedaan heeft. Ik vind het niet goed dat ze in de gemaakte charmes van een konijnenjager is getrapt." Zo, kortaf en niet te uitgebreid over wat ze dacht. "Okeey, mag ik u Berry noemen, uw naam is zo lang" De poes proefde de naam even, en wiebelde even met haar wenkbrauwen, waarna ze knikte. "Achja, je doet maar, Inner." Ze gaf hem een lichte por, en knikte richting de zon. "Als je ze nog wilt vinden moet je rennen. Zie je, ergens daar ligt de Twoleg Place al."

+Zou je over een paar posts een topic op de Twoleg Place willen, om de zon te volgen? :')

Zijn pluizige zwarte oortjes stonden naar achter gericht terwijl hij wachtte op de poes om te antwoorden. Het was beleefd om te kijken naar iemand als je met ze praatte maar zometeen raakte hij de zon nog kwijt. "Nou ik vind het niet slim wat ze gedaan heeft. Ik vind het niet goed dat ze in de gemaakte charmes van een konijnenjager is getrapt." Hij liet het even doorgalmen in zijn hoofd om de zin even echt goed te begrijpen en snoof even. Konijnenjager, wie. Nou maakte ook niet uit. Niet iedereen kon elkaar mogen. Al begon hij steeds meer katten te vinden die zijn moeder niet mochten, was ze slecht ofzo. Maar hoewel ze zijn moeder niet mocht leek Berry hem toch wel aardig. Hij keek om toen hij een tikte voelde en luisterde naar haar. Rennen, maar hij was niet zo snel kwa rennen, hij was meer de sterke van het nest. Twoleg place. Waren ze al zo ver, mama had gezegd dat het ver was. Hij vergrootte zijn passen waarna hij begon te rennen. "Zijn Twolegs eng, Berry?" vroeg hij, geen angst in zijn stem, het was enkel een vraag.

-Als niemand ons stopt xD-

Ze liepen nog steeds door, maar Berry hoorde Inner snuiven, en eve legde ze haar oren in haar nek, terwijl ze verder dacht. Maar omdat ze er niet aan wou denken, schudde ze haar witte hoofd heen en weer. Inner vergrootte zijn passen, en samen rende ze richting de zon, terwijl Berry haar ogen links en rechts liet flitsen. Wat ze deed, was zooo tegen de regels. "Zijn Twolegs eng, Berry?" Dat haalde haar uit haar eindeloze gedachte, en ze concentreerde zich op de vraag, die ze daarna in haar hoofd herhaalde. Nou, waren ze eng? Ze had er nog maar één keer gezien, toen ze aan de rand van het woud ging jagen. Ze waren groot, de meeste toch, er waren kleinere bij, waarschijnlijk hen kittens ofzo. Gemeen, dat waren ze vooral. Een van die kleintjes had haar opgemerkt, toen ze een paar passen buiten het woud kwam, en met grote passen en zwaaiende poten waren ze op haar af gerend. Een klauw over hen pootje en ze was als de bliksem het woud ingeschoten. "Ze zijn vooral gemeen, Inner. Laat ze je niet aanraken, en als ze je zien, op je afkomen, rennen of klauwen gebruiken."

+Niemand gaat ons stoppen >D

De blauwe oogjes reflecteerde de ondergaande zon, waarom zou de zon langs het twoleg gebied vluchten. Waarom vluchtte hij uberhaupt, en als hij gevlucht was, waarom kwam hij dan elke keer weer terug aan de andere kant. Misschien was het wel elke keer een andere zon die de hemel verlichtte. Maar Silverpels was toch ook elke keer dezelfde silverpels. Twoleg place lag voor hun. Zoals Berry had gezegd niet ver meer. Hoe waren de Twolegs, waren zo eng, gemeen of juist aardig. Hij had geen idee. Zijn moeder had nooit iets gezegd over twolegs. Misschien omdat ze dacht dat dat nog niet nodig was. Misschien omdat mama er ook niets van wist. nee, mama wist alles. "Ze zijn vooral gemeen, Inner. Laat ze je niet aanraken, en als ze je zien, op je afkomen, rennen of klauwen gebruiken." waarschuwde Berry. "We kunnen ze wel aan, we zijn shadowclanners" sprak hij trots en keek even om naar haar, zijn oogjes glinsterend. Hij vond dit best leek zo. al werden zijn pootjes wel moe. Maar hij moest de zon bijhouden anders was hij hem kwijt.

We kunnen ze wel aan, we zijn shadowclanners" De trots is zijn stem deed haar kort spinnen, en ze knikte instemmend toen ze naar de kitten keek. Het woud werd dunner, en de geur van Twolegs drong haar neus binnen. Haar maag keerde om, maar ze liep flink door. Als Shrew dit te weten komt, ben ik D-O-O-D .. Of Innerghost! Oh StarClan, help me .. Maar dat gebedje kwam te laat, de grens van het woud naar de Twoleg Place hadden ze bereikt, en Berry sloeg haar ogen neer. Waarom deed ze dit for StarClan's sake?! Haar rennende poten hielden in, en ze wierp een blik op Inner, die bij haar liep. "O Sun, Where Art Thou?"

+-Click- Vervolg