Counting Stars {Open}

Icepaw zat buiten de apprentice den, ze had geen zin om te slapen, ze kon niet slapen, dus keek de poes omhoog, naar de zilverpels. Ze zuchte, Icepaw voelde zich eenzaam en gedeprimeerd, ze had niemand in deze clan, soms dacht de apprentice er over weg te lopen, een rouge worden en haar geluk ergens anders beproeven, maar ze wist dat ze dat niet kon, haar hart lag bij de ShadowClan en niks zou dat veranderen. Langzaam stond ze op, keek om zich heen en liep naar een andere plek in het kamp, een plekje recht onder de sterren. Mam? Pap? Zijn jullie echt daar? Hopend op een antwoord keek Icepaw omhoog, maar de sterren zwegen, net als altijd. Treurig begon de poes zichzelf een wasbeurt te geven, dat kalmeerde haar wat. Een traan rolde uit haar ooghoek en snel veegde ze hem weg, Icepaw bekeek het druppeltje water wat op haar poot lag en likte hem op, niemand hoefde dit te zien, niemand kon het wat schelen. Pieperig haalde ze diep adem en keek de apprentice weer naar de zilverpels, waarom was ze eenzaam? Waarom was ze alleen? Waren haar ouders echt ergens daar boven? Of waren ze ergens anders? De poes wist het niet, maar ze kon niet stoppen met afvragen wie haar ouders waren. Ongemerkt sloop er nog een traan uit haar ooghoek, maar deze keer deed Icepaw geen moeite hem weg te vegen.