{Open} Earth gives and takes

Wat verveeld keek Nova om zich heen. Nooit had ze gedacht dat een totale clan van de aarde geveegd had kunnen worden. Maar het tegendeel was wel bewezen, niet dan? Ze schudde haar dikke pels eventjes uit en liet de as die eraan was blijven kleven in het rond vliegen. Ze voelde geen rouw. Ze had de Skyclan katten niet gekend. Ze voelde enkel en alleen verwondering dat er een macht was die zo sterk was, dat deze een clan kon vernietigen. Het hele gebied was verwoest. Plotseling bereikte geluid haar oren en ze vernauwde haar ogen lichtjes. Zwijgend keek ze over haar schouder, wachtend tot iets of iemand tevoorschijn zou komen.

Verbaasd staarde hij naar het gebied om zich heen. Het was zo anders dan watde jonge kater zich herinderde. Ja, er was brand geweest maar hij had niet beseft dat het zo erg was. De laatste keer dat hij hier was heersde de trotse Skyclan. Er waren veel bomen gweest en zijn ouders hadden gewaarschuwd voor gevaar van bovenaf. Nu was er niet veel meer over van wat jet vroeger was, slecht heel veel as was het enige overgebleven. Vol verwonderingen schudde Draco zijn kop, dat iets zoveel kon verwoesten. Heel even voelde hij een lichtte steek van medelijden voor de clankatten, toen schudde hij zijn kop. Katten die medelijden hadden ware zwakke katten, zo simpel was het. Hij keek op toen hij een geluid hoorde. Er was nog een kat aanwezig dacht hij terwijl hij zijn nagels ietsje uitklapte. Inderdaad zag hij in de verte een kat staan, al was hij of zij te ver om te zien wat voor kat het was. Met een lichte glimlach liep hij op de kat was waarvan hij nu duidelijk rook dat het een rogue poes was. Rond de 25 manen schatte hij. Met nog steeds een glimlach op zijn gezicht keek hij om zich heen en richtte zich toen weer op de poes. 'Is het niet verbazend dat een ding een hele clan kan verwoestten?' miauwde hij terwijl er licht ontzag door zijn stem klonk.