Mum!

Doelloos staarde ze voor zich uit. Ze kon niet slapen, terwijl de rest dat wel kon! Dat was toch niet eerlijk. Haar broertjes lagen niet allemaal tegen haar moeder vastgeplakt, dus ze kon veilig mama wakker maken. "Mam, mam!" fluisterde ze op dringende toon, en duwde haar neusje tegen haar moeders kop. Misschien kon ze een verhaaltje vertellen. Dat zou gaaf zijn! En dan kon ze meteen beter slapen. Ongeduldig porde ze haar moeder nog eens in haar zij.

[Fallentear]

De slaap had haar eindelijk net weer gekregen. Inner en Energy waren echt te druk voor ze gingen slapen. Haar buik ging langzaam op en neer tot er tegen haar aan werd geduwd. Langzaam opende ze haar blauwe ogen en keek op. Was er was met de kittens. Ze keek naar de zwart witte kitten voor haar. Even glimlachte ze. "Ja Locked?" mauwde de queen terwijl ze haar kop even liefkozend tegen de kitten aan duwde. Haar enige dochtertje. Ze zuchtte even gelukkig en keek toen weer naar de groene ogen, de mooiste groene ogen die ze ooit gezien had. "Kan je niet slapen?" vroeg ze en keek naar de drie kleine katertjes die wel tegen elkaar opgerold in slaap lagen.

Eindelijk, ze werd wakker. "Ja Locked?" vroeg haar moeder, en gaf haar een soort kopje. "Kan je niet slapen?" hevig knikte ze. "Ja...!" piepte ze, en keek haar moeder toen met grote ogen aan. "Klein verhaaltje?" vroeg ze toen bijna op smekende toon, en ze wurmde zich tussen haar moeders voorpoten. Hopelijk mocht ze nog even wakker blijven! Stiekem was ze wel bang dat haar moeder vond dat ze anders haar broertjes wakker maakte. Maar zij kon er toch niks aan doen dat ze niet kon slapen?

Een verhaaltje he. Even gleden haar ogen naar de rest van de kittens en keek toen weer naar Locked. Een verhaaltje moest kunnen, zeker als ze niet kon slapen. Ze dacht even na. "Okey, goed, maar beloof me daarna wel te gaan slapen" zei ze. Het was niet de bedoeling dat als de andere drie wakker werden dat zij ze zou afsnauwen omdat ze moe was. "Lang geleden, nog voordat ik en tante Innerghost geboren waren was er een warrior. Ze was zwart met wit en had de meest mooie groene ogen, net als jij" begon ze. Ze keek naar de kitten en glimlachte even. Natuurlijk zou ze maar wat verzinnen. "Haar naam was Appleleaf"

"Lang geleden, nog voordat ik en tante Innerghost geboren waren was er een warrior. Ze was zwart met wit en had de meest mooie groene ogen, net als jij. Haar naam was Appleleaf." begon haar moeder met vertellen. Bij het compliment over haar ogen, moest ze stiekem toch even glimlachen. Ze keek ongeduldig omhoog naar haar moeder. "En toen? Wat maakte ze mee?" brabbelde ze zacht, maar nog steeds tamelijk ongeduldig. Hé, verhaaltjes waren leuk, maar je raakte er zo gestrest van terwijl je op de rest van het verhaal wachtte!