It's a cold, dark night {Nevermind}

De kitten was die nacht uit het nest gerold, alhoewel, er was een grote poot geweest die haar eruit had geduwd. Was dat mama geweest? Misschien wel.. Littlekit was de jongste uit het nest en was anders, ze had geen grijzige vacht met strepen. Nee, haar vacht was lang en zwart. Anders dus. De kitten slikte de brok door haar keel en liep nu met trillende pootjes de nursery uit. Haar vader moest ook zwart zijn, ze wist het zeker. Maar wie was haar vader..? Lone-one had het nooit verteld tegen haar. En eigenlijk voelde het ook niet echt alsof die Queen haar moeder was. Littlekit was anders en daardoor werd ze het nest uitgezet door haar moeder. Ze leek vast teveel op haar vader. De zwarte kitten keek met haar ijsblauwe oogjes naar de sterrenhemel en kroop door het lege, koude en vooral donkere kamp heen.

{Nevermind}

Hij liet zijn blik langs de randen van de den gaan. Zijn ogen bleven hangen bij de contouren van Aurynight. Hij snorde bij het zien van zijn Aury. Hij bracht zijn kop wat naar haar toe en liet zijn ruwe tong teder en zachtjes langs haar kopje gaan. Hij bracht zijn kop terug en stond even op, waarbij hij stil rond de warriors liep. Hij had het haar belooft, maar kon niet slapen. Stil liep hij de den uit, het maanlicht in. De lucht verfriste hem en leek hem te kalmeren. Hij haalde even diep adem toen hij buiten kwam en sloot hierbij zijn ogen. Maar al snel opende hij ze terug en liep hij rustig verder. Zijn ogen gleden langs het kamp heen, maar al snel bleef hij staan, aan de grond genageld. Haar ogen ontmoette de zijne, een evenbeeld. Hij slikte even, maar kwam wel meteen terug in beweging en stapte op haar af. "Hey, wat doe jij hier nog?" Ok... Gewoon normaal gedragen. Zijn ogen leeg, zijn lippen een neutrale streep. Gewoon je zo normaal mogelijk gedragen...

De zwarte kitten was gaan zitten in een donker hoekje van het kamp waar ze waarschijnlijk niet zo snel op zou vallen. Haar moeder had haar verstoten, uit het nest geduwd omdat de kitten niet volmaakt was. Velen hadden niet eens gedacht dat deze kleine kitten de eerste paar dagen zou overleven. Littlekit was kleiner en zwakker dan de rest, was later geweest met haar oogjes openen en dingen zelfstandig doen. Had een kleine achterstand in haar taal als je haar vergeleek met haar zusje Heatherkit. Volmaakt was ze dus zeker niet, helemaal niet zelfs. Ze sloeg haar oogjes neer en bestudeerde haar kleine, zwarte pootjes. "Hey, wat doe jij hier nog?" Het was de stem van een andere zwarte kater die zo laat ook nog wakker was. De kleine kit keek hem met haar helderblauwe oogjes eventjes kort aan. "Alleen zitten.." piepte ze met haar hoge stemmetje en ze keek weer snel naar haar pootjes. "Want mama heeft mij.. uit het nest geduwd.."

De ogen van het kittentje keken even in de zijne. ze had zijn ogen, dat hadden ze allemaal. Ze waren elk besmet met de vloek van de ogen... Zelfs het zicht van Heather moest eronder leiden. Al het slechte hadden ze van zijn kant geërfd, stuk voor stuk zouden zijn kits het hebben... Een mankement die hen zwak maakte. "Alleen zitten.." zei ze op een hoge toon. Nevermind keek haar aan, waarom zo laat? De kit keek terug naar haar pootjes en vermeed verdere oogcontact. "Want mama heeft mij.. uit het nest geduwd.." De zwarte kater fronste en keek haar even kort aan, voordat hij een blik op de nursery wierp. "Doet ze dat vaak?" zei hij op een strakke toon. Hij had het anders geloofd. Hij had gedacht dat Lone er anders over reageerde dan dat hij dacht... Of zo leek het toch. Of was het één van haar vele maskers.

De kitten zat er wat verslagen bij en keek naar haar pootjes, niet goed wetend hoe ze zich moest gedragen in deze vreemde situatie. Haar mama wilde haar niet meer hebben, wie haar papa was wist ze niet. "Doet ze dat vaak?" mauwde de kater toen. De kitten knikte zachtjes terwijl ze hem toen met haar ijsblauwe oogjes aankeek. "Ikke dan slapen op grond.. koud.." murmelde ze en keek weer weg van de grote kater. De botjes waren overal in haar lichaampje te zien en het was duidelijk dat deze kitten minder aandacht dan de rest leek te krijgen, ook minder eten waardoor haar afweersysteem zwaar afnam.

Little knikte en keek toen op. Haar ogen ontmoette de zijne en hij kon het ijs in zijn ogen niet terugkrijgen. Hoe kon hij dat nu doen? Ze was zijn dochter en zij was nu erg... Verdrietig. Hij zuchtte even, hij vond het soms erg ergerlijk dat het niet kon. "Ikke dan slapen op grond.. koud.." Ze keek terug weg. Nu pas zag hij hoe mager ze was en hoe dof haar vachtje was. Wel meteen liet hij een grom over zijn lippen gaan, maar al snel veranderde hij dat in een gekuch zodat ze niks doorkreeg. Hoe durfde Lone? Hoe durfde ze zijn kit zo uit te buiten? "Krijg je wel genoeg eten?" zei hij vervolgens waarna hij instinctief zijn grote poot naar haar toe bracht en haar dichter bij hem schoof, alsof hij al die tijd zo deed tegen haar. Hij duwde haar tussen zijn grote poten en zorgde er zo voor dat ze warm kreeg. "Zo beter?" Vroeg hij vervolgens.

Er kwam een vreemd geluid uit de bek van de kater en het kleine poesje keek voorzichtig op naar de grote zwarte warrior. "Krijg je wel genoeg eten?" vroeg hij toen en hij stak een van zijn grote zwarte poten uit naar haar. Vervolgens trok hij haar wat naar zich toe en belandde ze in de voorpoten van de kater, die haar overspoelde met warmte. De kitten snorde voor even en nestelde zich in tussen zijn poten. "Zo beter?" vroeg de kater vervolgens en de kitten liet een instemmend gemurmel horen. Haar dunne pels kreeg de warmte van de warrior goed binnen en ze rilde even kort over haar hele lijfje. Zo lekker warm had ze het nooit gehad bij mama.

De kit murmelde iets zachtjes, hij kon het niet verstaan, maar het klonk instemmend. Hij zuchtte even zachtjes en keek even om naar de nursery. Hij was zo woest nu. Hoe durfde Lone Little zomaar te verwaarlozen? Dat kon hij niet aanvaarden. Hij neeg zijn kop ietwat en keek neer op de zwarte kit. Het zwarte schaap, hé? Wel, als ze haar niet moest hebben, dan nam hij het wel voor haar over. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen en dacht na, waarna hij zachtjes zuchtte en opkeek naar de nursery, waar Aury op het moment lag. "Ben je blij met je mama?" Vroeg hij zachtjes. "Of zou je liever een ander willen?"

De jonge kitten keek omhoog naar de grote zwarte warrior en keek deze met haar ijsblauwe oogjes aan. "Ben je blij met je mama?" vroeg deze toen zachtjes. "Of zou je liever een ander willen?" Een andere mama? Dat kon toch helemaal niet? De kitten haalde zachtjes haar zwakke schoudertjes op. "Ikke niet weten.." mauwde ze zacht en ze duwde haar kopje nog eens dieper weg in zijn zwarte vacht. Het leek wel alsof hun vachten precies dezelfde kleur hadden, dat ze in hem versmolt als ze haar pels tegen die van hem aandrukte.

"Ikke niet weten.." zei ze. Hij keek op en staarde even naar de nursery. Opeens voelde hij hoe een kopje in zijn zwarte pels werd gedrukt. De zwarte kater keek verrast naar beneden en zag dat de kit, zijn kit, zich had verborgen in zijn zwarte vacht. Hun vachten vermengden zich met elkaar en ze leken een. Hij keek vertederend toe hoe de kit van zijn warmte te goed deed en langzaam verzwakte de leegte in zijn ogen. Hij haalde diep adem en neeg zijn kop om zijn neus op haar kopje te leggen. "Hey," fluisterde hij zachtjes. "Je kan wel bij mij slapen vannacht..." Hij perste een lach op zijn lippen en tilde zijn kop terug op. "Als je dat wilt, tenminste..."